ioluit
Kunst moet eei
9HI
woensdag 1 juni 2011
Karolien Hamers bouwde een
boorplatform, omgeven door ge
stolde zwarte golven. Dit beeld
roept scherp de uit de hand gelo
pen winning van fossiele brand
stoffen op. Mede-exposant Nicolas
Baeyens stelt in metaalconstruc
ties en tekeningen ook natuur en
cultuur naast elkaar. Wie wint?
T/m 12/6: Stichting IK,
Vlissingsestraat 239A, Oost-Souburg.
Za. en zo. 12.00 - 17.00 uur.
Coen Wieman fotografeerde ver
stilde landschappen door een deur
spionnetje. De foto's zijn start
punt van olieverfschilderijen. Daar
in spelen verval en de tegenstel
ling natuur-cultuur de hoofdrol
len. Steeds verschijnt de cirkelvor
mige voorstelling in een vierkant
'zwart' kader.
Za 4/6, ma 13/6 en za. 25/6: 't Kerkje
van Ellesdiek, Van Hattumstraat 5,
Ellewoutsdijk. 13.30 - 16.00 uur.
Martin Mc Namara presenteert ob
jecten en een installatie rond het
verdwenen en door hem weer te
rug gevonden rechter onderbeen
van de vier jaar geleden gestolen
'Denker' van Rodin. Mc Namara
gaf de 'Denker' een brein, gegoten
uit zijn eigen teruggevonden bron
zen onderbeen.
T/m 10/7: DeWiliemS, Oranjestraat 9
Vlissingen. Wo. t/m zo., 11-17 uur.
Carina Dumais werkte in Mexico
aan een imposante reeks compu
terbeelden, mede op basis van fo
to's die zij van de bevolking maak
te. Geïnspireerd door het einde
van de Mayakalender in 2012 ver
bindt ze de oude cultuur via de ei
gen tijd met een ongewisse toe
komst.
T/m 10/7: DeWillem3, Oranjestraat 9
Vlissingen. Wo. t/m zo., 11-17 uur
Iris Kensmil is één van de zestien
kunstenaars die speciaal voor de
tentoonstelling een zelfportret
maakte. De tekeningen zijn ge
maakt op de maat van het mu
seum: schaal 1:20. Sommige zijn fi
guratief, andere abstract. Er is ge
werkt met acrylstift, potlood, pen,
zelfs aquarel.
T/m 21/7: Le Secet, Raamexpositie,
Raadhuisstraat 9: s-Heer Arendskerke.
Tussen zonsop- en zonsondergang.
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wot
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Om kunstenaars te
steunen en hun
werk voor een breed
publiek toegankelijk
te maken, kocht het Rijk vanaf
de jaren '30 beeldende kunst
aan. Provincies volgden vaak
veel later dat voorbeeld.
De Provincie Zeeland verzamelde
van 1975 tot 2005 werk van kunste
naars die binnen haar grenzen wo
nen. De aankoopcommissies die
zich daar in praktijk mee bezighiel
den kozen daarbij voor wat ver
nieuwend werd gevonden én on
derscheidend van kwaliteit. Dat
ging vaak samen. Het werk werd
beheerd door het Zeeuws Mu
seum en kwam meestal terecht in
de gebouwen van de Provincie.
Keer op keer is vanuit de cultuur
wereld verzucht dat het beste
werk permanent publiekelijk te
zien zou moeten zijn. Het Bureau
Beeldende Kunst Vlissingen gaf in
de jaren '90 het voorbeeld met een
reeks tentoonstellingen onder de
noemer 'De Selectie' en even rees
de hoop dat er een museum voor
hedendaagse kunst zou komen.
Vanaf 1986 was men in Middel
burg al bezig met een door Aldo
van Eyck aan de Maisbaai te bou
wen Museum 13.IX, dat op 29
maart 1995 door een motie van de
fracties van D66, CDA en
SGP/RPF/GPV is afgeschoten. Het
is bij sukkelen gebleven en de
fraaie provinciale kunstcollectie is
één van de best verborgen gehei
men van Zeeland. Het Centrum
Beeldende Kunst organiseert in
2012 een reizende tentoonstelling
met werk uit de provinciale kunst
collectie. Onder de titel 'Amuse' is
daar een voorproefje van te zien in
de CBK-expositieruimte in Middel
burg.
Er is een evenwichtige selectie ge
maakt met zowel werk van nestor
Marinus Boezem (1934) als van de
jongere generatie zoals Machteld
van der Wijst (1974). De twintig
werken van evenzoveel kunste
naars omvatten verschillende as
pecten van schilderkunst, sculp
tuur en fotografie. Van de verfijn
Werk van Frida van Overbeeke
de figuratie van tekenaar/schilder
Jan-Peter Muilwijk tot de pure ab
stractie van Piet Dieleman, van de
gestileerde foto's van Wim Rie-
mens tot de conceptuele fotografie
van Paul de Nooijer. Zijn 'De
Sprong' uit 1980 is één van de
meest gelaagde werken, met het
nog steeds frisse 'Delia Pittura
Classica' uit 1983 van Boezem als
pendant. Beide werken spelen ge
raffineerd met ruimte, tijd, illusie
en werkelijkheid. Het is ook genie
ten van de monumentale glazen
schalen waarmee Bert Frijns zijn
unieke plaats in de hedendaagse
beeldende kunstwereld bevestigt
en van het 'Kooitje van Klee', een
poëtische draadsculptuur van
Kees Wijker. Bregje de Heer laat je
met variaties op dozen weer ont
dekken hoe rijk de zichtbare wer
kelijkheid is en Guido Lippens
vindt in zijn 'Transmutatie' het
schilderij opnieuw uit. Als je de
tijd neemt zie je verwondering, te
derheid, expressieve kracht en sub
tiele fantasie, word je uitgedaagd,
meegevoerd of ontregeld. Alleen
net als onlangs in het Ik-paviljoen
vraag ik me af waarom organisato
ren het niet kunnen opbrengen de
bezoeker te informeren. Er is al
leen een aangeklede titellijst. Elke
context ontbreekt. Dat is nu net
de ontbrekende gastvrijheid die
kunst de kop kost. Kom je in een
goed, wat zeg ik, matig, restaurant
dan vertelt de menukaart je al
meer en het bedienend personeel
zeker.
Hopelijk zal die omissie in 2012
worden goedgemaakt. Laat dat
dan meteen het moment zijn
waarop verenigd Zeeland besluit
eindelijk wél een museum voor he
dendaagse kunst uit de klei te trek
ken. Ik weet nog wel een paar ge
bouwen te staan. En wat deskun
dig en gedreven personeel. Trou
wens de tekeningen van Aldo van
Eyck zijn ook nog niet vergaan.
In Goes is een groepje kunste
naars actief dat zich al achttien
jaar inspant om hun werk onder
de aandacht te brengen. Terloops,
'Goes En-Passant' zoals het project
heet, kun je in vijfentwintig etala
ges in mei hun werk tegenkomen.
Vanaf morgen zijn de werken, aan
gevuld met nog andere, drie we
ken te zien in de Grote Kerk van
Goes. Afgelopen zonnige zondag
Bert Frijns: Compositie van drie balan:
leek me geschikt om rustig de eta
lages te bekijken. Ik heb aange
naam door de rijk van monumen
ten voorziene binnenstad ge
dwaald en elke etalage nagespeurd
op kunst met het En-Passant kaart
je erbij. Dat viel me niet mee. Zon
der plattegrond heb ik er geen vijf
entwintig kunnen ontdekken en
van sommige kunstenaars, Tom
Goosen en Neeltje Meerman niet
één werk getraceerd. Wat ik wel
zag was vaardig vriendelijk: smaak
volle glazen schalen (Yvonne Oye-
vaar), rake bronzen mensfiguren
(Frida van Overbeeke), gestileerde
glanzend metalen dieren (Jack Wil-
lemsen), expressieve materiaaltoe
passingen in klei en hout (Gerdi
Zwaan), speelse composities met
vissen als hoofdmotief (Ilse van
Loo) en een schelp van marmer
en een kubistische vrouw (Adria-
na Meijboom). Dat laatste is veel-
Martin Mc Namara
Karolien Hamers
Coen Wieman
Carina Dumais
Iris Kensmil
