341 sport
Geen pech, alleen
wat zadelpijn
De Giro krijgt Johnny h'
Zwaarste ronde ooit voor
RONDE VAN ITALIË Yersekenaar voelt zich fit na drie weken zware koers
Opdracht geslaagd
Concrete plannen voor monument
voor Weylandt in Middelburg
Gotthard
pass
2106 m
maandag 30 mei 2011
door Koen de Vries
MILAAN - „Nog een biertje? )a,
graag." Het is zaterdagavond en Mi
chel Joosse (44) en Bart van
Doorn (45) zitten prinsheerlijk op
een terras met uitzicht op de Dom
van Milaan. Ze kunnen wel wat
vocht en calorieën gebruiken. Het
duo heeft er een fietstocht van
1070 kilometer opzitten. Ze zijn in
acht dagen van Bergen op Zoom
naar Milaan gefietst om het slot
van de Giro d'Italia mee te kunnen
maken.
Joosse had het al een jaar eerder
willen doen, maar toen was hij als
ambtenaar bij de gemeente Middel
burg druk met de organisatie van
de Zeeuwse Giro-etappe. Hij zette
onder meer het parkoers van Am
sterdam van Middelburg uit. Dit
jaar had hij meer tijd en boven
dien goede connecties in Italië.
Aanvankelijk zou hij de tocht met
enkele collega's maken, maar dat
stuitte op praktische bezwaren.
Toen zou hij alleen gaan, totdat
een week voor vertrek een oude
vriend belde. Bart van Doom wil
de trainingsadvies voor de Alpe
d'HuZes die hij wilde gaan rijden.
„Je moet met mij meegaan naar
Milaan. Da's een goede voorberei
ding", vond Joosse. En zo gebeur
de het.
Middelburger Joosse en Bergenaar
Van Doorn hadden tien dagen ge
pland voor de tocht. Het ging een
stuk sneller. Na acht koersdagen
stonden ze al voor hun hotel in Mi
laan. Ze maakten tussenstops in
Namen, bij Verdun, bij Charmes
aan de Moezel, in Colmar, in Zofin-
gen, Andermatt (aan de voet van
Sankt Gotthard) en Bellinzona. „Ei
genlijk zat alles mee", meldt Van
Doom. „We hebben op de eerste
dag een poosje in de motregen ge
reden. Verder hebben we alleen
door Koen de Vries
schitterend weer gehad. En je zult
het niet geloven, geen lekke ban
den, geen pech, geen ruzie en niet
verdwaald. Mijn iPod heeft perfect
de weg gewezen. Het was gewoon
een ontzettend mooie tocht."
„We hadden wel wat zadelpijn",
tempert Joosse de vreugde. „Veel
hadden we niet meegenomen,
maar gelukkig wel genoeg zalf Je
moet blijven smeren tijdens zo'n
tocht."
De klim over de Sankt Gotthard
was natuurlijk zwaar, maar het
zwaarste traject was in de Arden
nen. „Mensen moeten lachen als
we dat zeggen", vertelt Joosse.
„Maar het is echt zo. De Sankt Got
thard is maar één berg. In de Ar
dennen blijf je maar klimmen en
dalen, met hele steile stukken."
Vrijdag maakten de twee fietsers al
even kennis met de Giro. Ze beke
ken met collega Willem van Koot-
en, die met zijn vrouw per auto
naar Italië was afgereisd, een stuk
je van de negentiende etappe.
„Die Italianen van de Giro zijn ont
zettend aardige mensen", heeft
Joosse weer gemerkt. „Ze kennen
me nog allemaal. Er werd naar me
gezwaaid en ik moest vele handen
schudden."
Als klap op de vuurpijl mochten
Joosse en Van Doorn gisteren mee
doen aan de Prominententocht,
Fight for Pink. Daarin fietsten ze,
voordat de echte renners aan de
beurt waren, zij aan zij met tal van
bekende Italianen het parkoers
van de afsluitende tijdrit.
Joosse en Van Doorn gaan van
daag terug. Maar niet op de fiets.
De overjarige geelblauwe Franco
Moser van Joosse en de gloednieu
we Cube van Van Doorn gaan met
hun baasjes mee het vliegtuig in.
In Charleroi staat Joosses schoon
vader hen op wachten. De plicht
roept weer.
Het is zondagmorgen
half negen en John
ny Hoogerland is net
uit bed. Z'n stem
moet nog even op
gang komen, maar verder ziet'de
wielrenner uit Yerseke er nog pa
tent uit. Z'n ogen staan helder, z'n
wangen hebben een gezonde
kleur. Tweeëntwintig dagen Giro
d'Italia hebben hem niet klein ge
kregen. Integendeel. „Ik was bang
dat ik total loss uit deze ronde zou
komen. Maar ik ben tot mijn eigen
verbazing nog heel fit", zegt hij
een uurtje later, na het ontbijt in
een luxe hotel aan de rondweg
van Milaan.
Dat is niet bij iedereen het geval.
In het hotel slapen naast Vacanso-
leil ook de teams van Radioshack
en Quick Step. Er sloffen nogal
wat wielrenners door de lobby
voor wie zelfs de paar kilometers
van de afsluitende tijdrit te veel lij
ken. Maar dus niet voor Johnny.
En dat geeft hoop voor de toe
komst. Hoogerland wil over een
maand met Vacansoleil namelijk
ook nog meedoen aan de belang
rijkste wielerwedstrijd van het
jaar, de Tour de France. „Als je he
lemaal kapot uit deze wedstrijd
komt, heb je drie weken nodig
om weer een beetje te herstellen.
Dan kan je tijdens de Tour nooit
in topvorm zijn."
Nu gaat de Yersekenaar eerst een
weekje uitrusten: veel slapen en
elke dag een stukje fietsen. Daar
na kan hij de trainingen langzaam
opvoeren, een enkele ronde rij
den (Ster ZLM Tour) en af en toe
een eendaagse wedstrijd meepak
ken. En misschien gaat hij met
een paar ploeggenoten een paar
Alpen-etappes rijden. „Ik wil
vooral een paar afdalingen verken
nen. Dan weet ik wat me te wach
ten staat en voel ik me een stuk
zekerder."
Sommige afdalingen in de Giro
hebben Hoogerland parten ge
speeld. Hoe je het ook wendt of
keert, Wouter Weylandt heeft
met hem meegefietst. „Deze Giro
is voor mij onvergetelijk, hoeveel
grote ronden ik ook nog zal rij
den. Omdat het m'n eerste was,
omdat het een schitterende wed
strijd was. Maar ook door het ver
ongelukken van Wouter Wey
landt. Hij was niet mijn beste
vriend, maar ik ben wel langs
hem gereden net nadat hij geval-
Vorige week maandag Jukte het
niet, maar uiteindelijk is Johnny
Hoogerland toch nog geslaagd. Vo
rig week ging hij tijdens de tweede
rustdag van de Giro op zoek naar
een zonnebril voor zijn vriendin.
Hij ging op het fietsje naar Treviso
waar alle winkels dicht waren. „Dan
moet ze er zelf maar een kopen",
vond de renner van Vacansoleil.
Gisteren kwam alles toch nog
goed. De vriendin van ploegge
noot Matteo Carrara toverde op
de laatste dag van de Giro een
fraaie doos tevoorschijn, waaruit
een nog veel fraaiere zonnebril
kwam. Opdracht geslaagd. Hooger
land was er duidelijk content mee.
Hij showde de bril aan iedereen
die in de buurt was. Het bonnetje
stak hij onmiddellijk in zijn zak.
len was. Ik heb hem zien liggen.
Dat beeld vergeet ik nooit meer.
Ik weet dat er renners zijn die het
de volgende dag alweer waren ver
geten. Er zijn er ook een heleboel
die altijd aan hem zullen blijven
denken. Ik ben één van hen."
Wat Hoogerland betreft kan het
wel een onsje minder in de Giro.
Hij moest klimmen en dalen over
wegen met romantische namen
als Strada Bianca. Het waren niets
meer of minder dan onverharde
wegen. De renners reden afdalin
gen van vijftien procent over
grindweggetjes, met gapende af
gronden links of rechts. Er waren
ook etappes bij van ver over de
tweehonderd kilometer met de
ene helse beklimming na de ande
re. En er waren etappes waarbij
het hele circus na de finish nog
honderden kilometers moest rei
zen. De optocht na de etappe
naar de Etna was wat dat betreft
het hoogtepunt. Om kwart voor
twee lag Johnny pas in zijn mand
je. Met de 'geruststellende gedach
te' dat hij daarna een rustdag had.
Hoogerland: „Zo'n Strada Bianca
is misschien leuk voor het pu
bliek, maar als je je als renner op
deze ronde voorbereidt en je ver
speelt je klassement omdat je er
een lekke band krijgt, dan is dat
minder. Maar ja, het publiek
vindt het mooi. En daar gaat het
om. Het publiek, daar moeten we
het van hebben."
De Giro hebben Hoogerland en
Vacansoleil niet gebracht wat ze
Johhny Hoogerland op de slotdag van de
ervan gehoopt hadden. De ploeg
aasde op een etappezege en die
kwam er in de verste verten niet.
Op de top van de Sank Gotthardpass. Links Bart van Doorn, rechts Michel
Joosse. foto PZC
MILAAN - De kans dat er een monu
ment ter nagedachtenis van Wou
ter Weylandt komt aan de finish
van de Middelburgse Giro-etappe
is behoorlijk groot. De gemeente
Middelburg en de organisatie van
de Italiaanse wielerronde vinden
het een goed idee om iets ter herin
nering aan de in de Giro veronge
lukte wielrenner te doen. Het
wachten is nu op de familie van de
Belg. Als die het een goed idee
vindt, worden de plannen concreet
gemaakt.
Weylandt vierdevorig jaar het
grootste succes uit zijn carrière
toen hij de Giro-rit die in Amster
dam begon en op de Dam in Mid
delburg eindigde won. Een jaar la
ter verongelukte hij in dezelfde wie
lerronde bij een val tijdens een af
daling in de buurt van Genua.
door Koen de Vries
MILAA - Hij heeft veertien keer de
Tour de France gedaan en twaalf
keer de Ronde van Spanje. De
Ronde van Italië was voor ploeglei
der 'Hilaire Van der Schueren ech
ter de allereerste. De vriendelijke
Belg keek zijn ogen uit. „Een
zwaardere ronde dan deze Giro
heb ik in mijn hele carrière nog
niet meegemaakt", constateerde
de Vacansoleil-man kort na de af
sluitende tijdrit
„Deze Giro zat vol met lange rit
ten, met lastige ritten en met veel
verplaatsingen. Op Sardinië na
zijn we zo'n beetje in heel Italië ge
weest. De renners hebben zo'n
3500 kilometer gefietst, maar met
de verplaatsingen erbij stonden er
wel 10.000 kilometers op de teller.
Da's ongekend veel."
Van der Schueren dacht aanvanke
lijk dat de chaos zou regeren in de
wielerronde. „De ploegenvoorstel-
ling in Turijn was een ramp. Het
liep volledig uit de hand. Het ver
keer was er een chaos. In de Tour
de France krijgt iedere ploeg on
derweg politiebegeleiding, maar
dat was hier niet zo. Iedereen
kwam die eerste dag volledig vast
te staan. Later ging het beter."
Uiteindelijk bedankte de Belg de
organisatie nog voor alle goedé zor
gen. „Het gebeurt hier allemaal
wat langzamer en later, maar het
komt wel goed. Ik ben vooraf in
verschillende fmishplaatsen ge
weest waar je dacht: mijn hemel,
wat moet dat worden. Als je dan
keek hoe het er uiteindelijk uitzag,
dan was dat gewoon voortreffe
lijk."
Wat Van der Schueren (63) riet als
Johnny Hoogerland vooral zal bij
blijven van deze Giro, is de dood
van Wouter Weylandt. Hij reed
nooit in zijn ploeg, al scheelde het
in 2008 niet veel. De nieuwe
wmtsmmmmammmmmmm
liilMllillHiimimHaWU—l'l—■IMIINiHlilMMIIIMUMIIIIH'IIIIMHWHHftMBTOffl
