ioluit
Stilstaan bij
donderdag 26 mei 2011
Jeltje Hoogenkamp
Jeltje Hoogenkamp nam tien woor
den als uitgangspunt voor een in
tens doorleefde reeks schilderijen
rond lijden en sterven van Chris
tus. Kleurrijk vol ingehouden dra
matiek komen plekken en symbo
len langs, zoals de afgebeelde Hof,
naar de tuin waar Jezus werd verra
den en werd opgepakt om te wor
den berecht en gekruisigd.
T/m 28/5. Galerie Rue du Nord, Lange
Noordstraat 44. Do-za 13-17 uur.
Femke Cerestein
Op groot formaat tekent Femke
Gerestein jonge vrouwen. Het teke
nen zeifis net zo belangrijk als het
beeld dat ontstaat. Zo is het werk
metafoor voor het jezelf een plaats
verwerven in de wereld, waarbij
het gaat om een balans tussen je
zelf en de ruimte om je heen en
tussen kracht en kwetsbaarheid
T/m 11/6. Zeeuwse Bibliotheek,
Kousteensedijk 7, Middelburg. Di-vr
10-21 uur, za 10-16 uur.
Antoine Mes
Antoine Mes schildert het Zeeuw
se landschap en maakt er iets per
soonlijks van door het te transfor
meren tot een strak geordende
compositie. Mes exposeert met
acht andere Zeeuwse kunstenaars
van tachtig jaar en ouder. Zij wer
ken op de basis van de moderne
stromingen die vlak voor of rond
hun geboorte het licht zagen.
T/m 12/6. Tachtig plus', Schotse Hui
zen, Kaai 25, Veere. Dag. 13-17 uur.
Ab van Hanegem
Ab van Hanegem maakte een visu
eel prikkelende installatie. Een
strak uitgevoerde muurschildering
roept oneindige ruimtes op. Klei
ne schilderijen in rood en groen
en zwart-wit contrasteren met
hun ondergrond als expressieve
fragmenten van individueel be
staan.
T/m 12/6. Marie Tak van Poortvliet
Museum, Ooststraat 10a, Domburg.
D/-zo, 13-17 uur.
Leni van den Berge
Een huisje beplakt met Japans pa
pier en een kleiner huisje voor een
vogel zijn enkele van de ingrediën
ten waarmee Leni van den Berge
een poëtische wereld oproept. Zij
neemt je ook in haar nog kleinere
tekeningen mee op reis. Je komt er
dromen tegen, angsten, maar ook
wonderen. En vooral veel vogels.
T/m 18/6. Kunstuitleen De
Bevelanden, Singelstraat 13, Goes.
Ma-vr 11-17 uur, za-zo 12-16 uur.
deel van de voorstelling af: een ge
streept vel papier lijkt dan voor on
ze ogen door weer en wind aange
tast te worden om steeds meer
van wat erachter schuilt te onthul
len.
Analoog aan het kubisme combi
neert Alba verschillende perspec
tieven en aanzichten. Omdat zij tij
dens het werken de kleurvlakken,
inclusief minutieuze rafelrandjes
door tape van elkaar scheidt,
hoopt de verf zich op de grenzen
op zodat die reliëf zichtbaar zijn.
Zo lijkt het alsof ze de lagen over
elkaar heeft geplakt. Hoe langer je
kijkt hoe meer er te zien valt. Alba
schotelt me een intrigerend kijk
spel voor.
Haar collega Douwe Halbertsma
(1980) maakt zijn beelden van po
lystyreen, kunststof en epoxy. De
massief ogende vormen lijken op
glad gesleten kiezels, ook door de
fijne kleurnuances van hun opper
vlak. In werkelijkheid zijn ze licht.
Wat natuur lijkt is kunstmatig.
Halbertsma speelt ook met het
idee kunst. Ik herinner me knutsel
hoekjes met tips om van kiezels
beeldjes te maken en zie in souve
nirwinkels wel zulke objecten. De
sculpturen van Halbertsma zijn
echter krachtiger en veel geraffi
neerder, ook met hun op gebogen
kleistaafjes lijkende armen en be
nen. Zonder plat te worden laadt
hij zijn sculpturen met humor. In
Bergwandeling 2 zie je cartooneske
benen om een steen hangen die
een opgaande beweging verbeeldt.
Zo verbindt Halbertsma verhalen
de met formele elementen: staan,
hangen, liggen en vooral vorm, ver
houding en balans. Sculptuur die
mij eerste instantie wat oppervlak
kig leek, maar bij meer aandacht
zijn eenvoud overstijgt.
Als laatste bezocht ik de ten
toonstelling van Edith
Bons in Galerie Jan Eiken
aar. Zij neemt foto's van Hin
doe-offers op Bali: voedsel en bloe
men die op gevouwen bladeren op
de grond bij een tempel liggen. Zij
voorziet de foto's van uit stippen
en lijnen bestaande patronen,
plakt er rijstkorrels in en soms ook
kralen of kettinkjes.
De intentie die uit het werk
spreekt is het verbinden van twee
culturen op hun raakpunt: het of
fer, de herdenking van het leven
Amphidromic 4, werk van Coen
Wieman.
als de dood is ingetreden. Bloe
men zijn in Oost en West sym
bool voor schoonheid en verganke
lijkheid. Het werk blijft echter te
vaak hangen in vaardig versieren.
Het afgebeelde werk overtuigt wél
omdat foto en schilderen in elkaar
versmelten.
Coen Wieman, 't Kerkje van
Ellesdiek, Van Hattumstraat 5,
Ellewoutsdijk. T/m 25/6. Zo. 4,13,
25/6, 13.30-16.00 uur.
Gema Alba en Douwe Halbertsma,
Kunstuitleen Terneuzen, Bellamystraat
26a. T/m 18/6, di. t/m vr. 13.00-
17.00 uur, za. 10.00-14.00 uur.
Edith Bons, Galerie Jan Eikenaar,
Zuidstraat 16, Burgh Haamstede. T/m
4/6. Do t/m za. en laatste zo. v/d
maand 12.00-17.00 uur.
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Amphidromic Points n,
zo heet de tentoonstel
ling van Coen Wie
man in 't Kerkje van
Ellesdiek. De titel verwijst naar
plaatsen in getijdengebieden
waar het verschil tussen eb en
vloed nihil is, zodat het water
lijkt stil te staan.
Stilstaan is het kernbegrip in de
reeks schilderijen die Wieman ex
poseert. Met foto's van verstilde
plekken door een deurspionnetje
als startpunt schildert hij een verla
ten haventje, een scheefstaande
paal van een omheining of een
polderweg met wat bomen. Steeds
verschijnt de cirkelvormige voor
stelling in een vierkant 'zwart' ka
der. De cirkel heeft een lichte bol
ling die refereert aan de lens die
Wieman voor de foto's gebruikt
en aan ons oog, de meest sophisti
cated lens ter wereld. Het zwarte
kader bevat een scala aan nuances,
versterkt door het reliëf waarop ze
zijn aangebracht.
Wieman tast zijn onderwerp on
derzoekend en liefdevol af, met
oog voor de rijkdom aan kleurto
nen en oppervlakken én voor de
manier die in olieverf te vertalen.
Hij haalt subtiel alle technieken
uit de kast en weet elk stukje van
de voorstelling boeiend te houden
door een mooie balans tussen
weergeven en suggereren.
Naast het spel van waarnemen en
weergeven zijn er nog een andere
thema's: tijd en de relatie na-
tuur-cultuur. Wieman schildert
door mensen gemaakte objecten
of ingrepen in het landschap. Ze
dragen altijd sporen van verval.
De watertank in het weiland is
roestig, maar het gras en de blade
ren zijn elk jaar weer groen en fris.
Zo laat hij mij als kijker verwon
derd stilstaan bij wat er te zien, te
ervaren en te beschouwen is, hier
in Zeeland.
Door het licht van de voorstelling
als het ware uit te sparen in het
duistere fond, plaatst Wieman zijn
'verhaal' nog in een groter kader:
dat van het universum. Het onein
dige duister waarin lichtpuntjes
opflikkeren wordt geconcentreerd
in Wiemans momentopnamen
van plekjes hier en nu die ooit zul
len oplossen in de eeuwigheid.
In de kunstuitleen van haven
stad Terneuzen zijn twee Rot
terdamse kunstenaars te gast.
Een van hen, Gema Alba (1974, Lu-
go, Spanje), is geïnspireerd door ge
bouwen, havenwerken, kades en
schepen in haar woonplaats. Zij
verwerkt haar waarnemingen in ta
ferelen waarin de herkenning on
dergeschikt is aan de grafische pa
tronen waarop ze zich concen
treert.
Het collageachtige van haar compo
sities wordt benadrukt door het
over de meer herkenbare delen
heen schuiven van abstracte ele
menten. Soms schermt ze een
