Een nieuwe generatie
stralingsslacntoffers
II
'Als er geen nieuwe opslagcapaciteit komt, zijn over vier weken de
grenzen bereikt. Dan loopt de boel onder en stroomt de zee vol.'
Wim Turkenburg, hoogleraar reactorfysica
woensdag 25 mei 2011
open
Noodkoeling: Zeewater,
gemengd met boorzuur om
kernsplitsing te onderdrukken,
is in omhulling gepompt
voor afkoelen reactor en
stoppen van meltdown.
Japan heeft sinds de
atoombommen op Naga
saki en Hiroshima in 1945
ruime ervaring met radio
actieve straling. Overleven
den van de bommen ma
ken zich grote zorgen.
door Diederik Plas
Terumi Tanaka was 13
toen de atoombom op
Nagasaki viel. „Ons huis
stond op drie kilometer
van de plek waar de bom viel. Bin
nen enkele seconden kwam er een
enorme drukgolf De paddenstoel
die boven de stad ontstond, had
een omvang van vijf tot zes kilo
meter. Wij zaten er dus pal onder.
Ons huis werd gedeeltelijk ver
woest. Ik werd bedolven onder
het puin en verloor het bewust
zijn. De dagen daarna zijn we bin
nen gebleven. Daarom zijn we
niet ziek geworden van de stra-
ling."
Nu is Tanaka voorzitter van de
stichting van atoombomoverleven
den. Hibakusha worden ze ge
noemd. Hibaku betekent blootstel
len. Sha betekent persoon.
Het belangrijkste doel is het af
schaffen van alle atoomwapens.
Daarnaast zet de stichting zich in
voor de rechten van kinderen van
overlevenden.
„Het heeft heel lang geduurd voor
dat alle overlevenden van de
atoombommen als slachtoffers
werden erkend", vertelt Tanaka.
„We willen dat hun kinderen, ge
boren na 1945, ook als zodanig
worden erkend. Maar de regering
zegt dat er geen schadelijke effec
ten op hun gezondheid zijn aange
toond. De tweede generatie hiba
kusha heeft daarom geen recht op
gratis medisch onderzoek en ver
goedingen van ziekenhuiskosten
en medicijnen. Ook al worden ze
ziek."
Door de ramp met de kerncentra
le heeft de stichting van Terumi
Tanaka er een nieuwe taak bij ge
kregen: het opkomen voor de rech
ten van de nieuwe hibakusha,
die van Fukushima. „Wij vinden
dat zij het recht hebben om jaar
lijks een aantal keren medisch
onderzocht te worden."
Om te voorkomen dat met hen
hetzelfde gebeurt als bij de atoom
bomoverlevenden en hun kinde
ren, heeft de stichting er bij de re
gering op aangedrongen om
notitieboekjes uit te delen aan
mensen in de wijde omtrek van
de kerncentrale. Tanaka denkt
daarbij aan iedereen die binnen
een straal van 60 kilometer woont.
In die boekjes moeten zij dan bij
houden wanneer ze op welke
plaats waren en hoe lang. Zo kan
precies worden vastgesteld in wel
ke mate iemand is blootgesteld
aan straling. „Een heel gedoe", be
grijpt ook Tanaka. „Maar er is
geen andere manier."
„Verdrietig om na Nagasaki weer
zoiets mee te moeten maken. Ik
strijd al jaren tegen kerncentrales.
Want er kunnen ongelukken ge
beuren waarop niemand kan anti
ciperen. Fukushima is het trieste
bewijs. Binnen tien, twintig jaar
moeten we van die dingen af
zijn."
De stichting had tot nu toe weinig
medestanders. Eindelijk wordt nu
er nu gediscussieerd, stelt Tanaka
vast. Maar het blijft afwachten of
er ook werkelijk iets verandert.
infographic Ronald Visser foto Kyodo News/AP bron ANP, General Electric, GN en MCT
Pompkelder:
Half gevuld met water,
wordt gebruikt om druk
in reactor te verlichten.
Opslagtank: Bevat gebruikte
brandstofelementen - nu blootsgesteld
aan buitenlucht.
Reactorgebouw:
Gebouw om reactors is zwaar
beschadigd door waterstof
gasexplosies.
