Dow iets met plastic'
zeeland 115
Al na een week in
kleding van vader
lantaarns Croede in gebreide jasjes
maag met legionellabesmetting in twee koeltorens
telfort.nl
Werkt in je voordeel Wfortwirtós
maandag 23 mei 2011
Z
Denise en André Kindt feestten gisteren met hun familie in Sluiskil, de
plaats waar ze 37 jaar woonden. foto Mark Neelemans
door Raymond de Frel
TERNEUZEN - Het had niet veel lan
ger moeten duren, of André Kindt
had zijn abonnement op deze
krant opgezegd. Ze belden maar
niet van de redactie. Dus pakte hij
zelf de telefoon. „Zeg, wij zijn zes
tig jaar getrouwd. Komen jullie
nou nog?"
Het tekent de praatgrage Terneuze-
naar (82), die zaterdag zestig jaar
getrouwd was met Denise Lafort
(84). „Geduld? Dat heeft hij nog
nooit gehad", lacht Denise. „Ik
wel. Zo houden we elkaar in even
wicht, hè."
Neem de periode dat André een
oogje kreeg op Denise. Na twee
jaar militaire dienst op Aruba keer
de in Westdorpe geboren André te
rug naar zijn geboortestreek. Daar
zag hij op een tuinfeest in Philippi
ne Denise. „De volgende zondag
hebben we meteen weer afgespro
ken. Maar toen regende het, dus
ben ik maar meteen naar haar
huis gefietst. Daar kwam ik in een
nat pak aan. Mocht ik kleding van
haar vader aan."
Ook toen al liet André er dus geen
gras over groeien. „Een jaar later
zijn we getrouwd. Doorpakken,
daar houd ik van. Niet treuzelen,
maar doen." Het stel -goed voor
drie kinderen, acht kleinkinderen
en vier achterkleinkinderen-
woonde 37 jaar in Sluiskil. Toen
daar het ziekenhuis tegen de vlak
te ging, verhuisden André en Deni
se naar Terneuzen. „Ik heb de
voorzieningen graag dicht in mijn
buurt. Dan hoefje niet zover te lo
pen, hè." Zijn dochter vult hem
gekscherend aan. „Mijn vader
heeft niet eens geduld om op de
ambulance te wachten."
De fratsen van André zorgen met
regelmaat voor hilariteit. Hij mag
graag de spot met van alles en nog
wat drijven, maar is tegelijkertijd
ontzettend zorgzaam. „Ik heb veel
voor de Katholieke Bond voor
Ouderen gedaan, maar daarmee
ben ik gestopt. Mijn vrouw heeft
hulp nodig. Ik laat haar geen dag
meer alleen. Weet je, hoe langer je
getrouwd bent hoe minder je el
kaar kunt missen."
En dus vermaakt André zich nu
met hobby's in en om huis. „Ik zit
veel op de computer. Ik ben nogal
nieuwsgierig, dus houd het
nieuws goed bij. Ik internet dus
veel. Facebooken ook, haha. En
sinds vorige week kijk ik ook naar
dat nieuwe Zeeuwse videojour
naal. Z2, of zoiets."
Zo ook Ronald Wevers van de af
deling Research Development.
Hij vertelt met trots over verpak
kingsmateriaal. „Van 1985 tot nu is
het wereldwijd het gewicht van
verpakkingen gehalveerd en de
snelheid van productie verdub
beld. Dat zorgt er onder meer voor
dat in West-Europa nog maar
twee tot drie procent van de totale
voedselproductie verloren gaat. In
cent. Ik ben er toch best trots op
dat ik daar ook een steentje aan bij
draag."
Met praktijkvoorbeelden laat We
vers zijn toehoorders zien en ho
ren wat Dow allemaal doet.
„Neem bijvoorbeeld de verpak
king van kaas. Die is vaak lastig
open te krijgen, omdat vocht en
zuurstof in de verpakking niet sa
men mogen komen. Wij ontwikke-
voorwaarden voldoet én makkelijk
te openen is."
Ook Dow-directeur Gerard
van Harten schuift zo nu
en dan aan om de uitleg
van werknemers te horen. Vrijdag
zat hij nog even met de handen in
het haar. In twee koeltorens van
Dow werd namelijk een legionel-
la-besmetting aangetroffen. Die
kan bij direct inademen van nevel
mensen besmetten en resulteren
in de veteranenziekte. „Nadat we
groen licht kregen van onze medi
sche dienst en industrieel hygië
nist besloten we de ritten gewoon
door te laten gaan. De bezoekers
mochten toch al niet uit de bus op
het fabrieksterrein. We zijn blij dat
we het vóór de open dag ontdek
ten en bijvoorbeeld niet twee da
gen later. Dan kun je je pas achter
af afvragen of het wel goed is ge
gaan", zegt Van Harten.
Zo'n duizend bezoekers komen op
de Dag van de Chemie af Van Har
ten: „Het mooie-is dat je ook eigen
werknemers met hun kinderen
ziet komen. Op de werkvloer zie
je ook steeds meer mensen van de
tweede Dow-generatie. Dat is ook
een doel van deze open dag: jonge
mensen interesseren voor ons be
drijf"
Dat treft. Het Terneuzense ge
meenteraadslid Frank van Oor
schot voldoet wel aan voorwaar
den als 'jong' en 'betrokken bij de
regio'. „Maar ik heb geen techni
sche achtergrond. Ik heb deson
danks gesolliciteerd bij Dow. Ik
werk nu in de provincie Gronin
gen. Dat betekent heel veel heen
en weer reizen. Daarom zoek ik
nu toch iets in mijn woongebied.
Deze open dag is een mooie gele
genheid om het bedrijf eens wat
beter te leren kennen."
Voor Ramses Zijl (11) is werken bij
Dow nog veel verdere toekomst
muziek, maar toch is hij door zijn
ouders heel bewust meegenomen.
„Het is heel leerzaam", zegt zijn
moeder Sija. „Eigenlijk weten wij
maar weinig over Dow. Ja, als er
iets misgaat, hoor en lees je wat.
Maar verder..."
Hun komst is al vóór de rit over
het fabrieksterrein geslaagd. Ram
ses slurpt alle informatie gulzig op.
En dat niet alleen. Ramses: „Het al
lerleukste vind ik alle spulletjes
die ik hier gratis krijg."
van een geslaagde show gaf
oud-visser en nettenbreier Jan Al-
bregtse een heus diploma 'netten
breien' aan de ontwerpster.
Hierna volgde de lang verwachte
onthulling van de pilaren. Hier
voor was een aantal breisters uitge
nodigd. Zo was de eerste pilaar
voor Neel Vergouwe, met 82 jaar
de oudste deelneemster. De ont
hulling van de tweede en derde pi
laar was voor de meest fanatieke le
den van het breicafé en twee thuis-
breisters.
Na afloop was er een collecte,
want deze ludieke actie werd ge
houden om de kerk weer in het
nieuws te brengen en geld in te za
melen voor een toneelverlichting.
De collectebus was, geheel in stijl,
een gebreid doosje. De modeshow trok veel kijkers naar de Markt.
foto Mark Neelemans
