5 spectrum
Warm water uit de kraan
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
in het pak
Zaterdag 21 mei 2011
onmogelijk. Zowel de port als de wijn waren
van zo'n erbarmelijke kwaliteit, dat er helemaal
niets van bewaard is!
Dankzij mijn grootmoeder weet ik veel van het
dagelijks leven in het eind van de negentiende
eeuw. In het voorjaar ging de kachel uit en werd
vóór Pasen het huis grondig schoongemaakt. Al
vroor het dat het kraakte, de kachel bleef uit
Vloerkleden werden met natte theeblaren be
strooid en schoongeveegd, de lange rokken wer
den voorzien van schone bezembanden. En een
vette kraag werd gereinigd met een oplossing
van water en ammoniak. Ook azijn was een uit
stekende ontvetter!
Ik mag zo graag met mijn gedachten door dat
aan mij vertelde verleden dwalen. En wanneer
de Meidagen nog zo bitter koud zijn en ik de ver
warming hoog draai, denk ik aan mijn groot
moeder, die zelfgebreide bedsokken droeg. Ook
ging er wel een grote ijzeren warmwaterkruik
mee naar bed. En je moest je wassen in een ste
nen kom, met water uit de lampetkan. Wat heb
ben ze vroeger een kou geleden-
En wat zijn wij verwend.
Mijn jongste kleindochters, respectie
velijk twee en vier jaar oud, hebben
totaal verschillende temperamen
ten. Tijdens de huldiging van Ajax,
kamerbreed op het beeldscherm getoond staat
de kleinste enthousiast mee te dansen met de
uitzinnige fans op het Museumplein, en doet
met haar kleine mollige armpjes hoog geheven
de 'wave'. Haar zus zit met afgewend hoofd te
knutselen aan een kijkdoos en merkt op: „Ik
vind het heel erg kinderachtig!"
Hun vader, mijn jongste zoon, leert zijn doch
ters wel om samen met hem op de bank naar
het voetbalspel te kijken. Ik kijk naar het twee
tal dat gefascineerd de bal volgt, begeleid door
het deskundig commentaar van hun pa! Betrok
ken vaders, die hun dochters inwijden in hun
mannelijke geheimen. Recent onderzoek heeft
bewezen, dat vaders tegenwoordig veel meer
tijd aan hun kinderen besteden dan vroeger.
Wanneer ik naar mijn zoons kijk, zie ik ook dat
ze in hun gezinnen veel meer zorgkippengedrag
vertonen dan ik me van mannen van mijn gene
ratie kan herinneren. Dat heeft ook wel te ma
ken met hun werkende vrouwen, de taken wor
den verdeeld en de lasten gezamenlijk gedragen.
Ik denk aan mijn eigen kleinemeisjestijd, waar
in mijn vader schitterde door afwezigheid, er
geen televisie bestond, maar waarin er wel gere
geld naar de radio werd geluisterd. En hoe! An
toinette van Dijk die verhaaltjes vertelde, ïacob
Hamels Kinderkoor ('Wij zijn de Varamuzikant-
jes. Boemdiee! Boemdiee!') en dominee Spelberg
en zijn vrouw met het lied 'Kinderen van één va
der. Reikt elkaar de hand!'.
Ik ben de oudste dochter van mijn moeder, die
ook de oudste dochter was van een oudste doch
ter, mijn grootmoeder. En daar ik mijn moeder
en grootmoeder altijd, nieuwsgierig kind dat ik
was, grondig heb uitgehoord, voeren mijn herin
neringen mij ver terug in de tijd, tot aan de jon-
gemeisjejaren van mijn oma. Zij werd geboren
in 1878, haar oudste dochter, mijn moeder,
kwam in 1904 ter wereld en ik ben van het
slechtste wijnjaar van de twintigste eeuw, 1932.
Ik weet dat, omdat bij mijn vijftigste verjaardag
goede vrienden hebben geprobeerd een flesje
wijn uit mijn geboortejaar te vinden. Dat was
