'Het blijft zakelijk met Maxima'
jungle book
39
Dominique van der Heyde mocht Maxima
vier keer interviewen voor de documentaire
ter gelegenheid van de 40ste verjaardag van
de prinses. „Het blijft zakelijk tussen ons."
door Maartje van Hoek
TERUGGESPOELD
media@wegener.nl 2 O media
1 024-3650570
Zaterdag 14 mei 2011
Op een foto op de
NOS-website zit
Dominique van
der Heyde met ge
balde vuisten in
de schoot naast de
ontspannen ogende Maxima. „On
gelukkig", zegt Van der Heyde, „zo
zenuwachtig was ik niet. Maar
meteen na het gesprek kwam de
fotograaf binnen en die wilde het
moment graag vastleggen. Maxima
bleef keurig decent met de knieën
tegen elkaar zitten en de handen
losjes op haar benen. Dan kan ik
moeilijk heel anders in mijn stoel
gaan hangen, met de benen wijd
en een arm over de leuning."
Van der Heyde beet zich de afgelo
pen maanden vast in de populair
ste prinses van Nederland: Maxi
ma, prinses der Nederlanden, prin
ses van Oranje-Nassau, mevrouw
Van Amsberg wordt komende
dinsdag (17 mei) 40. Reden voor
de NOS aan de vooravond van die
verjaardag een portret uit te zen
den over de prinses, die in 2002 in
Amsterdam trouwde met prins
Willem-Alexander.
Van der Heyde, in het dagelijks le
ven politiek verslaggever voor het
NOS Journaal, werd gevraagd mee
te werken. Dat kon, zegt Van der
Heyde, prima naast haar reguliere
werk. Smeuïg nieuwtje over het
Koninklijk Huis in de week dat ze
een afspraak met Maxima had? „Ik
zie het probleem niet."
Van der Heyde, op de Haagse re
dactie verantwoordelijk voor de
duiding van het politieke nieyws,
zou het verhaal gewoon brengen
in het NOS Journaal en dan naar
Wassenaar rijden voor een gesprek
met de prinses. „Als het waar is,
brengen we het. Zij zijn niet onte
vreden over onze berichtgeving, al
zijn we zeker niet kritiekloos."
Maxima is een prinses die veel har
ten steelt en ineens mocht Domi
nique van der Heyde vier keer met
haar afspreken. „Heeft ze mijn
hart gestolen? Het is een heel leu
ke vrouw, charmant, maar het
blijft zakelijk tussen ons. Wij zit
ten niet te chitchatten. Zij is tij
dens die interviews echt aan het
werk. En ik ook. Dit is totaal an
ders dan het wroetwerk dat ik nor
maal doe in Den Haag."
Ze vroeg minister-president Mark
Rutte één keer ('omdat het toch
moest') of hij werkelijk vrijgezel
was. 'Correct', zei die kort. Opluch
ting bij Van der Heyde. Daar bleef
het bij. „Maxima is een ander'
soort interview, human interest.
Dat doe ik niet regelmatig."
Daarom maakte ze veel tijd vrij
om de prinses op de voet te vol
gen: „Ik heb haar diverse keren ge
zien in haar werk, met als doel een
beeld te schetsen van Maxima
door de tijd heen. Ze heeft een
waanzinnig druk programma, al
les strak achter elkaar gepland."
Tijdens de gesprekken vroeg Van
der Heyde de prinses alles wat ze
wilde weten. Daar dacht de journa
list lang over na. „Je kunt het maar
één keer verknallen. Ik wil weten
wat haar drijfveren zijn, maar ook
of ze echt gelukkig is met haar keu
ze een prins te trouwen. Is het een
keurslijf waar ze zich in gepropt
voelt en had ze zich zo haar profes
sionele leven voorgesteld?"
Van der Heyde gaf Maxima te ken
nen dat ze alles wilde weten van
de prinses, ook prikkelende vra
gen wilde stellen en dat ze daar
meer gesprekken voor nodig had.
„Anders zit alle spanning in één
gesprek. Nu hebben we de onder
werpen opgeknipt."
Maxima, die de journaliste gunstig
gezind was en overal antwoord op
gaf, was het met Van der Heyde
eens. Het eerste gesprek met de
prinses was op het ministerie van
Buitenlandse Zaken, het tweede
op het ministerie van Economi
sche Zaken, het derde in een
buurthuis in Rotterdam en het
vierde bij Maxima thuis. Etienne
Glebbeek maakte uiteindelijk het
programma en monteerde de beel
den aan elkaar.
Tussen haar werkzaamheden als
parlementair verslaggever af en
toe iets totaal anders doen, in dit
geval het portret van Maxima,
vindt Van der Heyde fijn. De poli
tici die ze vaak spreekt, zijn door
en door mediagetraind. „Maxima
niet. Die laat zich niet zo vaak in
terviewen en hoeft niet te doen
alsof"
is Maxima, portret van een prinses.
Komende maandag (16 mei)
op Nederland 1, 20.30 uur.
Reageren?
redactie.media@wegener.nl
Dominique van der Heyde tijdens een van haar vier interviews met Maxima voor de documentaire over de prinses.
foto CPD/NOS
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
In het studentenhuis waar ik begin ja
ren negentig woonde, was het de favo
riete film: 'Jungle book'. Tien mannelij
ke studenten die zich op de studenten
vereniging als ware Tullo's' misdroegen,
maar op de studentenzolder luidkeels mee
zongen met 'Wat je van beren leren kan'.
Het was voor onze generatie - 20 jaar jong
in 1990 - de eerste film die wij ooit zagen.
Dat schept een band. Als kleuters vergaap
ten wij ons aan de avonturen van een jon
getje dat wordt grootgebracht door wilde
dieren en jaren later omhelsden we in ons
studentenhuis deze Disneyfilm. Er hingen
overal 'Jungle Book'-posters, er werden
'Jungle Book'-feesten gehouden. Na één
door Ivar Hoekstra
van die feesten staarden we stoned en dron
ken naar de poster met beer Baloe als aap
vermomd. Die probeert te infiltreren in de
vijandige apengroep van de valse opperaap
Koning Louie. De vermomming is legenda
risch slecht: Baloe draagt een rieten rokje
en een paar kokosnoten op zijn kop en
wordt al snel ontmaskerd. De jongste huis
genoot, niet gewend aan het roken van een
joint, staarde minutenlang naar de poster
en sprak de legendarische woorden 'maar,
verrek... dat is geen aap... dat is BALOE!'
Op de jaarlijkse oud-huisgenotendag wordt
nog altijd aan deze avond gerefereerd, on
der het luidkeels zingen van 'Wat je van be
ren leren kan'. Het geeft aan hoe goed deze
Disney-klassieker is. De kracht van de film
zit in de sterke personages. De koddige
beer Baloe, de sluwe slang Kaa, de gemene
aap Louie en de angstaanjagende tijger She-
re Khan. Het gevaar ligt voortdurend op de
loer voor het mensenkind Mowgli, maar
de spanning wordt doorbroken door de
vrolijke strapatsen van Baloe en het feit dat
Beer Baloe en mensenkind Mowgli zorgen
dat 'Jungle book' net niet te spannend wordt.
Mowgli de gevaren van de jungle totaal
niet ziet. Daardoor wordt het voor de klei
ne kijkertjes net niet te spannend.
De vier vale gieren die Mowgli op het eind
van de film ontmoet, zijn duidelijk gemo
delleerd naar de Beatles. Het was namelijk
de bedoeling dat de Britse groep de sound
track van de film voor zijn rekening zou ne
men. Walt Disney had al een akkoord met
Beatles-manager Brian Epstein, maar die
'vergat' de groep te informeren. Toen hij
dat uiteindelijk deed, bïeek John Lennon er
niks voor te voelen en ging het niet door.
Het deed de soundtrack geen kwaad. De
liedjes, geschreven door de Sherman
Brothers, zijn nog steeds geweldig. Met 'De
kleine zeemeermin' uit 1989 begon een
nieuwe glorieperiode voor de Disney-ani-
matiefïlm. Met als hoogtepunt 'The lion
king' uit 1994.
Dat 'Jungle book' na ruim veertig jaar nog
helemaal niks aan kracht heeft ingeboet,
merkte ik toen ik onlangs op bezoek bij
een vriendin haar kinderen van 4 en 2 jaar
door de kamer zag stampen terwijl ze 'Een
olifant loopt door' zong.
Pas nog kreeg ik trouwens een geboorte
kaartje van de jongste huisgenoot. Hij
heeft een dochtertje gekregen: naam Ma-
loe. Als het een jongetje was geworden,
had het slechts een letter verschil gemaakt
