binnenland 15
Tripoli' loopt, fietst en lacht
3 Stipcruises in de aanbieding!
stipreizen.nl
STIP
.\0°i
dinsdag 10 mei 2011
£$98 X
de middag uit school, dan deden
ze alvast spek in de pan. „En dan
riep hij: ik lust wel een eitje!"
Ingrid en Willyam twijfelden er
niet aan dat Ruben bij hen in huis
zou komen. „Het was zo natuur
lijk, vanzelfsprekend", zegt Ingrid.
„Ook voor de rest van Rubens fa
milieleden, van wie we het Ver
trouwen hebben gekregen." Hun
drie andere kinderen, een zoon en
dochter van vijftien en een doch
ter van negen, ontvingen hem met
open armen. Het viertal kende el
kaar al goed, omdat de beide gezin
nen veel met elkaar optrokken.
Hoe het nu is, illustreert Ingrid
met een uitspraak van haar oudste
dochter. „Die zei al heel snel dat ze
zich niet meer kon herinneren
hoe het bij ons was zonder Ru
ben."
Gekscherend zeggen Ingrid en Wil-
lyam dat zij er vooral zijn voor de
randvoorwaarden, zoals een dak
boven het hoofd en eten en drin
ken. Als die voorwaarden goed
zijn, vullen de kinderen veel in. Af
en toe bleek het bijvoorbeeld effec
tiever om de kinderen maar even
met zijn vieren te laten, in plaats
van steeds aan Ruben te vragen of
ze iets voor hem konden doen.
„Dan gingen we koffiedrinken bij
de buren en zeiden we: bel maar
als er iets is. Soms hoorde je ze
dan al schateren als we net het
huis uit waren." Ingrid: „We heb
ben ze veel ruimte kunnen geven.
Er is een evenwicht tussen die
vier, dat verder geen ondersteu
ning nodig heeft."
Naar de herdenking van de vlieg
ramp nemen ze Ruben niet mee.
Ze willen niet dat er foto's van
hem worden genomen. „Om hem
te beschermen. We proberen hem
een veilige jeugd te geven." In fe
bruari stond het hele gezin in de
startblokken voor een terugkeer
naar Tripoli. Ruben, de 'wonder
boy van Tripoli', wilde zelf terug,
'al voordat zijn medische toestand
dat toeliet'. Ingrid: „Hij wil weten
wat er is gebeurd. En hij wilde de
Libiërs laten zien hoe goed het
met hem gaat."
Vermoedelijk had Ruben ook pas
door die reis met de emotionele
verwerking kunnen beginnen,
zegt Ingrid. Maar daags nadat alles
in kannen en kruiken was, brak in
Libië de onrust los die elders in de
Arabische wereld omwentelingen
teweegbracht, waardoor ze de reis
op de lange baan hebben moeten
schuiven.
Het is een tegenvaller, maar
niet een die het gezin be
lemmert door te gaan op
de ingeslagen weg. Ingrid en Wil
lyam voelen zich niet machteloos.
Ingrid: „Machteloosheid is een
groot aspect van verdriet, maar wij
hebben, dankzij Ruben, ook te ma
ken met nieuw leven."
Er wordt in huis meer gelachen
dan gehuild, al hebben ze het dage
lijks over Rubens ouders en broer
tje.
„We verzwijgen niets. Heel be
wust. Het leven gaat door. Niet ge
woon, maar het leven gaat door."
Vliegramp Tripoli
>12 mei 2010 - Vlucht 771 van Afri-
qiyah Airways stort even na zes uur
's morgens (lokale tijd) neer, onge
veer een kilometer voor de lan
dingsbaan van de internationale
luchthaven van Tripoli (Libië).
Het toestel is een Airbus
A330-202 van acht maanden oud.
I Aan boord zijn 93 passagiers en elf
bemanningsleden. De 9-jarige Ru
ben uit Tilburg overleeft de crash
als enige.
I Onder de inzittenden zijn zeventig
Nederlanders.
3 De oorzaak van de ramp is tot op
heden niet opgehelderd.
13 mei - Een delegatie van het mi
nisterie van Buitenlandse Zaken ar
riveert in Tripoli. Een tante en
oom van Ruben reizen mee.
In Hoofddorp is een bijeenkomst
voor nabestaanden van slachtof
fers. Ongeveer vijfhonderd mensen
zijn daarbij aanwezig.
114 Mei - Een telefoontje van De Te
legraaf naar de zwaargewonde Ru
ben veroorzaakt een storm van kri
tiek.
3 15 Mei - Ruben keert terug naar
Nederland.
12 mei 2011 - Een jaar na de ramp.
Nabestaanden houden een herden
kingsbijeenkomst in Den Haag.
Prijzen p.p. o.b.v. 2 pers. per kamer/hut excL Calamiteitenfonds/reserveringskosten. De kortingen zijn reeds verwerkt in de prijs. Drukfouten en prijswijzigingen voorbehouden.
reizen «nl
Ruben (links) samen met zijn neef en
door de uiterwaarden.
twee nichten tijdens een wandeling
foto Koen van Weel/ANP
