'Ik heb een mooi leven,
ik ben tevreden
Naar Azië om olifanten
te kijken'
'Hopelijk zullen mensen door programma's als 'Upside Down' wat donderdag 5 me, 2011
sneller omgaan met verstandelijk gehandicapten' - 11
Ellen Danhof, eindredactrice van 'Upside Down'
zijn 'gekke' buren?
foto ANP beeldbewerking Centrale Redactie
Verstandelijk
gehandicapt
Corrie Heussels
(75) heeft altijd
bij haar moeder
gewoond. Die is
een paar jaar gele
den overleden.
„Tot mijn 46ste
heb ik thuis ge
woond. Ik heb
mijn school afge
maakt en daar
door goed leren
lezen en schrijven. Nee, ik ben
nooit gepest met mijn verstande
lijke beperking. Na mijn school
tijd ben ik bij de wasserij gaan
werken, dat heb ik 12,5 jaar ge
daan. Lang hè? Ik vond het leuk
werk, maar heb er wel een tijd
naar moeten zoeken. Ik denk dat
dat toch wel kwam, doordat ik
een verstandelijke beperking
heb. Met mijn collega's heb ik al
tijd goed kunnen opschieten.
Sommigen van hen hadden ook
een verstandelijke beperking, an
deren niet."
„Ik heb nooit op een instelling
gewoond. Daar ben ik blij om,
het lijkt me niks, ik weet niet
waarom. Ik vind het goed dat
mensen zoals wij gewoon in de
wijk wonen. We wonen hier
met vier mensen onder begelei
ding. We kunnen het goed vin
den. Ook met de buren hebben
we goed contact Als het heel lek
ker weer is, zitten we samen
met hen voor hun woning, bui
ten in de zon."
„Mensen gaan over het alge
meen wel goed met ons om,
vind ik. Ik ken ook geen verstan
delijk gehandicapten die vereen
zamen doordat niemand in de
wijk naar hen omkijkt. We wor
den hier ook nooit door iemand
gepest."
„Ja, ik ben wel in het buitenland
geweest. Op vakantie naar België
en Oostenrijk. Met een groep,
dat was leuk. Nee, ik heb geen
dromen meer. Ik heb een mooi
leven gehad, ik ben tevreden."
Harry Strijp (50)
heeft het als kind
niet makkelijk ge
had. „Mijn
ouders zijn ge
scheiden en heb
ben me daarna in
de steek gelaten.
Mijn vader leeft
nog, maar ik heb
geen contact
meer met hem.
Vroeger vond ik dat wel erg, nu
niet meer. Ik ben goed terechtge
komen, kan op eigen benen
staan. Ik woon zelfstandig. Maar
het is wel met vallen en opstaan
gegaan."
„Op mijn vijftiende ben ik zelf
naar Rotterdam gegaan en daar
in een internaat terechtgeko
men. Na drie jaar ben ik terugge
keerd naar Nijmegen. Ik heb de
lts afgemaakt, houtbewerking.
Ik heb veel verschillende banen
gehad, ook via het uitzendbu
reau. Daarnaast heb ik in de
sportwereld gewerkt, voet
baltoernooien organiseren, en-
zo. Nu werk ik als timmerman
bij GVO, een instelling voor men
sen met een verstandelijke be
perking. Voor hen is het niet
makkelijk werk te vinden. Niet
iedere werkgever wil je als je
een handicap hebt. En als je wel
werk kunt vinden, moet je alle
maal formulieren invullen voor
het UWV."
„Ik ben altijd een doorzetter ge
weest en kon altijd wel werk vin
den. Maar mensen met een lager
niveau dan ik worden vaak van
wege hun handicap aan de kant
gezet door de samenleving. 'Nor
male' mensen kunnen niet met
hen omgaan. Het is per wijk ver
schillend. Maar sommige ver
standelijk gehandicapten wor
den gepest. Uitgescholden, hun
fiets afgepakt, dat soort dingen.
Verstandelijk gehandicapten in
de wijk laten wonen is goed,
maar niet voor allemaal. Sommi
gen vinden geen rust, die heb
ben er niks aan."
„Ik ben pasgeleden verhuisd, na
veertien jaar in een andere
buurt te hebben gewoond. Ik
woon nu in een wijk met meer
leeftijdgenoten. Ik voel me er ge
accepteerd. Ik ben deel van de
buurt."
„Eén droom heb ik nog wel. Ik
ben gek op olifanten en zou
graag eens naar Azië of Afrika
gaan om ze in het echt te zien.
Dat gaat nog wel eens lukken. Ik
ben er al met vrienden mee be-
Het Diagnostic and Statistical Ma
nual of Mental Disorders-IV-TR
(een handboek waarin psychische
aandoeningen staan beschreven)
onderscheidt vier gradaties:
Milde retardatie (lichte verstande
lijke beperking). 75 procent van de
mensen met een verstandelijke
handicap behoort tot deze groep.
Het gaat om mensen met een intel
ligentie-quotiënt (IQ) van 50 tot
70. Deze vorm werd voorheen ook
wel debiliteit genoemd.
Middelmatige retardatie (matige
verstandelijke beperking) komt
voor bij 18 procent van de verstan
delijk gehandicapten, waarbij het
gaat om mensen met een IQ van
35 tot 50 (voorheen imbeciliteit).
Zware retardatie (ernstige verstan
delijke beperking). Een IQ van 20
tot 35. Daarnaast is slechts minima
le communicatie mogelijk. Zwakke
motorische ontwikkeling. Zo'n 7
procent valt in deze categorie.
Diepe retardatie (diepe verstande
lijke beperking) komt slechts voor
bij 1 procent en duidt op een IQ
van minder dan 20. Mensen die
hieraan lijden, hebben behoefte
aan voortdurende zorg.
Een bekende vorm van een aange
boren verstandelijke handicap is
het syndroom van Down. De aan
doening zegt niets over de grada
tie van de handicap. Mensen met
Down hebben typerende kenmer
ken, zoals de amandelvormige,
enigszins scheefstaande ogen en
de slappe, groot lijkende tong.
Vaak ook een zwakke gezondheid.
