Zij verovert
io I uit
selectie
donderdag 28 april 2011
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
Elsje van Ree
Elsje van Ree maakt pure, rake op
namen van een geladen onder
werp als een desolate ziekenzaal in
een werkkamp van de Argentijnse
dictator Pinochet, maar toont ook
een serie Boeddha's die beschou
wingen oproepen over tijdelijk
heid en eeuwigheid, cultuur en na
tuur, tijd en plaats.
T/m 29/4, Kunstuitleen Ter neuzen,
Bellamystraat 26a, Ter neuzen.. Di. t/m
vr. 13 -17 uur, za. 10 -14 uur.
Piros B. Hegedüs
Piros B. Hegedüs combineert voor
werpen, geschilderde en echte fo
to's tot caleidoscopische composi
ties. Zij schept geraffineerd span
ning tussen het platte vlak en de il
lusie van driedimensionale werke
lijkheid, tussen het concrete van
het schilderij en diverse momen
ten en plaatsen in het beeld.
T/m 7/5. Galerie Bellas Artes,
Heuvels weg 2, Kerkwerve. Do. t/m za
12.00-17.00 uur
Hein Verwer
Hein Verwer transformeert met
grote collages de entree van deWil-
lem3 in een visuele ervaring. Hij
combineert elementen uit de na
tuur in strakke, horizontale banen
en zet er als contrast ook composi
ties naast met door mensen ge
maakte structuren. Zo schept hij
nieuwe landschappen
T/m 8/5. DeWillem3, Oranjestraat 4,
Vlissingen. T/m 8/5. Wo. t/m zo. 11.00
- 17.00 uur.
Jeltje Hoogenkamp
Jeltje Hoogenkamp nam tien woor
den als uitgangspunt voor een in
tens doorleefde reeks schilderijen
rond het lijden en sterven van
Christus. Kleurrijk en vol van inge
houden dramatiek komen plekken
en symbolen langs, zoals de afge
beelde Hof'naar de tuin waar Je
zus werd verraden.
T/m 28/5. Galerie Rue du Nord, Lange
Noordstraat 44. Do. t/m za. 13.00 -
17.00 uur.
Bert Vernooij
Bert Vernooij zet zijn liefde voor
de natuur om in lyrisch abstracte
composities. Lichte krachtige, vaak
primaire kleuren wisselt hij af met
meer subtiele partijen. In zijn
werk lijkt de zon altijd te schijnen
en niet voor niets kregen veel van
zijn schilderijen als titel 'lente' of
'zomer' mee.
T/m 1/5. Galerie 45, Singel 45,
Westdorpe. Do. t/m zo. 13.00 -17.00
uur.
kende wybertjes zijn of met inkt
getrokken lusjes. De compositie
groeit al werkend en vormt een pa
troon dat het vlak bedekt. Elk blad
uit de recente reeks van twintig te
keningen bestaat uit lusjes in blau
we inkt. Kratz neemt zich steeds
voor om die aanpak strak uit te
voeren, maar als zij uitschiet laat
ze zich daardoor leiden. Zo ont
staan variaties, verdichtingen of
meer open stukken. Ook de ran
den zijn niet perfect strak, maar
golven. De tekeningen zijn dus for
mele bladen, de uitkomst van een
visueel onderzoek, maar verwij-
zen ook naar lappen textiel, zeker
omdat het tekenen te vergelijken
is met het haken van een kleedje.
Werkwijze, beeld en betekenis
zijn onlosmakelijk met elkaar ver
weven. De tekeningen tonen over
tuigend de schoonheid van de her
haling, een schoonheid die juist
door de afwijkingen boeit. Kratz
trekt als het ware een parallel met
de natuur. Elk kastanjeblad dat de
ze dagen aan de bomen prijkt is
hetzelfde als alle andere, maar
toch steeds anders. Zo laat Kratz je
niet allen naar haar tekeningen kij
ken, maar ook naar de omringen
de werkelijkheid.
Paul Raguénès (1964) maakte
geruime tijd schilderijachtige
objecten die bestonden uit pig
ment op doek. Uiterst kwetsbaar
waren de fluwelen oppervlakken
en erg mooi. Ze boden een medita
tieve schoonheidservaring. Inmid
dels heeft hij dit zelfgebaande pad
verlaten en is hij op zoek gegaan
naar andere wegen. Hij vond die
in kleine objecten van multiplex
en plexiglas.
Het plexiglas voorziet hij aan de
achterzijde van één kleur en plakt
het op het multiplex. Tussen twee
van die plaatjes zit dan nog een
stukje plexiglas. Het achterste blok
je multiplex is kleiner dan het
voorste, zodat het voorste deel los
komt van de wand. Het glanzende
oppervlak neemt de omgeving in
zich op.
Het zijn ook nu weer abstracte ico
nen. Waar in het oudere werk de
kwetsbaarheid aan de buitenkant
lag, is die nu achter het glanzende
kunststof oppervlak verborgen.
Dat spel van tonen en verbergen
speelt Raguénès ook op groter for
maat. Hij bedekte de binnenzijde
Werk van Femke Gerestein in de
van een houten kist met een diep
donkerrode laag plexiglas. Het lijkt
alsof de kist gevuld is met een ge
heimzinnige vloeistof, terwijl hij
in feite leeg is. Absorberen en re
flecteren speelt conceptueel een
rol in twee objecten van Pvc-buis.
Op een kist rust een uit pvc-buis
gemaakte fel rode rechthoek. De
inhoud komt overeen met de kist,
de vorm en de plek in de ruimte is
echter heel anders.
De ruimte in de kist is als het ware
opgesloten in de buis die de om
ringende ruimte bepaalt en zo de
in de kist verborgen inhoud naar
buiten brengt, zonder hem te ont
hullen.
Eén object bepaalt de tentoonstel
lingszaal letterlijk. Het is een han
gende Mazda-blauw gespoten
rechthoekige constructie van
PVC-buizen. Die hangt horizon-
Ze hangen in de royale ex
positieruimte van de
Zeeuwse bibliotheek in
Middelburg en zijn
groot, meer dan levensgroot zelfs.
Femke Gerestein (1982) tekent
meisjes, jonge vrouwen, naakt of
met alleen een slip en beha. Ze eta
leren nietj maar zijn in zichzelf ge
keerd, zeker de vier naakten waar
van je alleen de rug ziet. Als ik die
zie moet ik even denken aan een
beroemd naakt van Ingres, strak
geschilderd en ongrijpbaar. Maar
de koele erotiek die Ingres zijn mo
dellen meegaf speelt bij Gerestein
geen rol. Ik moet ook denken aan
19e eeuwse fotostudies in zwart
wit. Die veroverden het beeld op
het licht en dat is wat Gerestein
ook doet, maar dan al tekenend.
Zij bouwt de oppervlakken van
haar naakten op uit kleine losse
streepjes die zij afwisselt met vlek
jes die je kunt vergelijken met re
gendruppels waarin het licht weer
spiegelt. Wat als gladde huid oogt
is in feite een zinderend opper
vlak. Het tekenen zelf is net zo be
langrijk als het beeld dat ontstaat.
Dat zie je ook aan de vouwen die
in de bladen achterbleven als ge
volg van het stukje bij beetje vul
len van het vlak; ik stel me voor
dat het blad deels over de rand
van de tafel hangt tijdens het teke
nen. Er is ook ander werk, waarin
de grijswaarden wat traditioneler
tot stand kwamen: een op de
vloer liggende 5 bij 2 meter grote
tekening van een meisje dat op
haar eigen haar lijkt te drijven, een
uit losse bladen samengesteld
beeld van een vrouw van wie het
gezicht achter haar haar verborgen
is en een eveneens uit aparte vel
len bestaande compositie waarin
voor het hoofd geen plaats was.
Opvallend is het gebruik van een
overdreven perspectief: de teke
ning is dan als het ware vertekend.
De tekeningen zijn een puur visue
le ontdekkingstocht die zeer de
moeite waard is. Ik zie ze ook als
metafoor voor het jezelf een plaats
verwerven in de wereld, waarbij
het gaat om een balans tussen je
zelf en de ruimte om je heen en
tussen kracht en kwetsbaarheid.
Eén van vaste exposanten in Ga
lerie Van den Berge in Goes is
Stephanie Kratz (1967). Zij bouwt
haar tekeningen altijd op uit een
vast patroon van lijntjes. Dat kun
nen met een scherp potlood gete
Paul Raguénès exposeert in Galerie van den Berge in Goes.
