spectrum IO
Catechismus
Zaterdag 23 april 2011
Het moest er eens van ko
men. Kinderen zijn er om
de grote kwesties van het
leven aan te kaarten en je
te confronteren. Dus de vraag 'waar
om ben ik niet gedoopt' en de eis 'ik
wil ook naar catechismus' kwamen
niet geheel onverwacht
Je woont in Italië, in een dorp ook
nog eens. Zoonlief, bijna 9, is de helft
van zijn leven hier. Hij is een sociaal
dier, heeft het erg naar zijn zin op
school en ziet om zich heen hoe kin
deren zich voorbereiden op hun Eer
ste Communie. En hij wil dat ook.
Dat is lastig. Moeder, een Duitse, is ka
tholiek maar allang niet meer prakti
serend en vader heeft zo'n ty
pisch Hollandse achtergrond:
vaag protestants, maar nooit ge
praktiseerd. Weggelopen van
zijn eerste bijbelles en niet ge
doopt Maar daarna enkele de
cennia Italiaanse ervaring, met
als extra aandachtsgebied het Va-
ticaan, waardoor je toch een
beetje katholiek wordt
Genoeg om je zoon die kerk te
laten omarmen? Niet echt Ik
ben tolerant maar sceptisch, wel
gefascineerd door de uitwerkin
gen van het geloof op de kunst
en de Italiaanse maatschappij.
In mijn dorp luister ik graag
naar de verhalen over de pries
ters die zijn gekomen en ge
gaan. Don Pietro was een echte
herder, een man die er altijd
voor iedereen was, maar met
~yfr> een zwak voor het zwakke ge
slacht 's Zomers wordt ik steeds
weer in mijn zij gepord als de allang
volwassen dochter van de slager
langsloopt en dan hoor: „Kijk die
kromme benen, precies die van Don
Pietro."
Don Pietro, allang weg, komt me sym
pathiek voor. Een van zijn latere op
volgers, die ik zijdelings ook heb mee
gemaakt, minder. Don Giovanni dreig
de elke zondag met dood en verdoe
menis. Hij bezocht de dorpsschool,
waar hij vertelde dat ouders die hun
kinderen niet laten bidden 'beesten'
zijn.
Dat was in een tijd dat de kerk zich so
wieso van haar slechtste kant liet
zien. Er woedde een strijd rond coma
patiënte Eluana. Na zeventien jaar wil
de haar vader Eluana laten inslapen.
Premier Berlusconi vond dat ze nog
best kinderen kon krijgen.
Priesters, onder wie Don Giovanni,
hingen posters van Eluana in de kerk.
Na Eluana's dood werd de vader door
bisschoppen, politici en de media van
Berlusconi 'zowel rechter als beul' en
'moordenaar' genoemd. Ik had het
even gehad met de kerk. Hoewel
even? Later volgden alle schandalen
over seksueel misbruik en nu kan ik
er niet over uit dat de kerk zwijgt
over alle escapades van de moralist
Berlusconi.
Vrienden zeggen: je moet ook kijken
naar wat er 'op de grond' gebeurt. En
het is waar. Ik heb priesters meege
maakt, zowel hier als eerder in Afrika,
die intens veel respect afdwongen. De
antimaffia priester Don Ciotti ver
dient mijns inziens een monument.
Zoon Max blijft aandringen. Don Gio
vanni is inmiddels verdwenen. Men
zegt vanwege een relatie met zijn
huishoudster. Nu is er een nieuwe pas
toor en die vindt de jeugd 'cool'. Hij
ziet er uit als een hippie, rijdt op een
motor, heeft twee grote honden. Ik
ben gezwicht, Max*is naar catechis
mus. Als toehoorder.
