KICKT OP PUBLIEK
9 spectrum
Zaterdag 23 april 2011
tien visagisten of een cabaretier die onze
ker is."
Heb je een goede intuïtie of veel mensenken
nis?
„Jee, geen idee. Mijn beste observaties ont
staan door ontroering. Mensen die me ra
ken, zijn altijd echt, oprecht. Ik doe ook
congressen. Dan observeer ik iedereen de
hele dag en aan het einde lees ik een ge
dicht voor. Dat is altijd een enorm succes.
Ik kan op de een of andere manier de vin
ger op de zere plek leggen."
Je zei dat je persoonlijker geworden bent, dat
je meer over jezelf durft te schrijven. Waarin
uit zich dat?
„Ik heb een paar jaar geleden een verhaal
geschreven over mijn zoon die als
jeugdspeler bij AZ heeft gevoetbald. Daar
in heb ik geprobeerd heel eerlijk te zijn
over mijn eigen rol. Voetballen was zijn
lust en zijn leven en het was wonder
schoon om naar te kijken. Maar hij was
doodongelukkig. Werd hij om zeven uur
's morgens in een busje naar Alkmaar ver
voerd. Stond hij daar 's morgens vroeg te
wachten met zijn tasje. Ik was net geschei
den. Dat was ook moeilijk voor hem. Het
was hard voor mijzelf, maar ook hard voor
hem om te lezen welke beslissingen ik
toen voor hem heb genomen. Achteraf
had ik natuurlijk nee moeten zeggen. Ik
heb twee jaar verpest van zijn leven. Hij
zit er zelf niet zo mee, hoor. Hij speelt nu
gitaar, veertig keer beter dan ik. Ik zie dat
zelfde vuur als destijds bij het voetbal.
„Ik ben nu een boek over mijn vader aan
het schrijven. Dat moet ook een eerlijk
boek worden. Hij heeft alzheimer en zit
sinds een jaar knetterdement op een geslo
ten afdeling. Ik heb een leven lang gedacht
dat ik de leukste vader ter wereld had,
maar ik kom er steeds meer achter dat het
een rare man is. Het is voor mij onvoorstel
baar dat ik niet weet wat mijn kinderen
van 16 en 18 doen en willen in het leven.
Maar ik weet zeker dat mijn vader niet
eens weet wat ik heb gestudeerd.
„Ik kom uit een echt Amsterdams arbei
dersgezin. Mijn vader was automonteur en
mijn moeder naaister. Ik heb twee jongere
broers. Ik kan me goed herinneren djt ik
als kind de straat niet op durfde. Dan speel
de ik met een speelgoedgarage voor het
raam, loerend naar de jongetjes die wel op
straat waren. Het was heel gezellig bij ons
thuis, maar alles werd weggelachen. Als ie
mand naar Griekenland was geweest en
hij wilde daar op een verjaardag over ver
tellen, dan kwam mijn vader met een hal
ve kip op zijn hoofd en een leverworst on
der zijn arm binnen of werd ineens woest
de polka gedanst. Heb ik ook flink aan
meegedaan. Iedere verjaardag ontaardde in
wilde verkleedpartijen. Leuk, maar een ge
sprek over Tolstoj zat er niet in. Zo ie
mand werd meteen de kamer uit gejonast.
Dat waren ook meteen klootzakken, vond
mijn vader.
„Vijfjaar geleden is die alzheimer begon
nen. Eerst was er nog wel een gesprek mo
gelijk. Ging hij naar een dagopvang. Ineens
zat hij kinderlijk blij naar ons te kijken om
dat hij zo mooi aan het drummen was.
Het klonk helemaal nergens naar. Maar ie
dereen stond applaudisserend om hem
heen. Dat trof mij dan weer. Dan ben je zo
ziek en dan nog moeten wij vertellen hoe
fantastisch je bent. Van de ene op de ande
re dag herkende hij mijn moeder niet
meer. Dacht hij dat hij in een pizzarestau
rant was. Stond hij met een handdoekje
over zijn arm vijf straten verderop omdat
hij dacht dat het een openluchtzwembad
was.
„In mijn boek wil ik beschrijven hoe ik
hem als vader heb ervaren. Geen onder
zoek, geen navraag bij familieleden. Alleen
mijn herinneringen. Ik wil beschrijven wat
ik voel. Dat is eigenlijk niet zo veel. Terwijl
ik wel veel van hem hield. Hoe kan dat
nou? Dat wil ik uitzoeken."
Denk je dat je vader een narcistische persoon
lijkheid heeft?
„Ik ben heel naïef in die dingen. Bij ons
was iemand een klootzak of niet. Geestes
zieke mensen bestonden niet in de familie.
Ik wil er geen etiket op plakken, maar
mijn vader heeft in zijn hele leven nog
nooit aan iemand gevraagd wat hij deed."
Lijkje op je vader?
„Ik heb geleerd dat het niet altijd over mij
hoeft te gaan. Dat inzicht heeft hij in ieder
geval nooit gehad."
reageren?
spectrum@wegener.nl
Nico Dijkshoorn
15 mei 1960: geboren in
Amsterdam.
1978: lerarenopleiding Ne
derlands en aardrijkskunde
(niet afgemaakt).
1986-2004: werk in de bibli
otheek van Amstelveen,
eerst als vervangende dienst
plicht, daarna vaste baan.
2001-2003: columnist bij
Veronica.
2004-2007: tekstschrijver
bij televisieprogramma Café
de Wereld.
2004-2008: columnist bij
GeenStijl.
2006-2009: sportcolumnist
bij de Volkskrant.
2007-2009: tekstschrijver
bij Dit was het nieuws en
Draadstaai.
2008: dichtbundel Daar
schrik je toch van.
2009: roman De tranen van
Kuifden Dolder.
2005-heden: columnist bij
nu.nl.
2008-heden: schrijver Hard
Gras.
2009-heden: columnist bij
Voetbal International en
De Pers. Huisdichter bij De
wereld draait door.
2010: boek Dijkshoorn.
2011boek Kleine dingen.
