De vrouw beslist steeds vaker 2oI consument Snakken naar een torretje koopwaar zaterdag 23 april 2011 Wie is doorslaggevend bij de aan koop van een huis, keuken of auto? Wie kiest de vakantiebestemming? De man, de vrouw of beiden? Het goede antwoord: het is de vrouw •die de knopen doorhakt. door Sandra van Maanen beeld Monkey Business Images Met een stem over de kleur van de nieuwe auto neemt een vrouw allang geen genoegen meer. Ook de aanschaf van een huis is steeds vaker een beslissing die door haar wordt genomen. Is de man hoofdkost winner, dan telt zijn mening vooral bij het bepalen van het budget waarbinnen wordt gezocht. Terwijl haar invloed leidend is voor het type auto, woning en inrichting. Ook bij gezamenlijke aankopen (boeken, cd's, elektronica, vakanties) die online wor den gedaan, is het steeds vaker de vrouw die beslist. Voer voor ondernemers, (e) marketeers en opleiders van verkopers en productontwik kelaars. Rolpatronen vervagen en van harte of niet: de verkoopstrategie moet worden aangepast op de vrouwelijke doelgroep. Bij voorbeeld door in te spelen op het leven van vrouwen en aan te tonen hoe het pro duct in hun leven pa'st en kan worden ge bruikt. Vrouwelijke waarden als beleving en emotie worden vaker ingezet en in winkel presentaties wordt extra aandacht geschon den aan de vrouw. De sterkere economische positie van vrou wen is een belangrijke reden achter de ont wikkeling. Had in 1990 64 procent van de vrouwen een eigen inkomen, tegenwoordig is dat bijna 88 procent. Gemiddeld verbetert de inkomenspositie en bij jongere genera ties liggen inkomens hoger dan bij oudere generaties. Toch leidt eigen inkomen voor veel vrouwen niet per definitie tot economi sche zelfstandigheid. Uit recent onderzoek van kenniscentrum E-Quality bleek zelfs dat minder dan de helft van de Nederlandse vrouwen volledig economisch onafhanke lijk is. Des te opmerkelijker is dus de consta tering dat de vrouw juist wel de broek aan heeft waar het aankopen betreft. Harde cijfers over het aantal gevallen waar bij de vrouw over de aankoop van een nieu we woning beslist, heeft Roeland Kimman van de Nederlandse Vereniging van Make laars (NVM) niet. Maar dat vrouwen wel de gelijk een steeds grotere rol spelen, staat voor hem vast. „Traditiegetrouw zijn huis en haard een verantwoordelijkheid van vrouwen. Door toenemende participatie in het arbeidsproces vergroten vrouwen hun zelfstandige positie. Dus ook waar het de aankoop van de woning betreft. Makelaars moeten daar op inspelen. Waar in het verle den vooral pandgericht werd gewerkt, telt nu de klantgerichte aanpak." Het boeken van vakanties wordt ook steeds meer een 'vrouwending'. Doken koppels voorheen samen in stapels reisgidsen, tegen woordig is het in de meeste gevallen de vrouw die online zoekt, beslist en boekt. De man betaalt de reis. Dit blijkt uit een onder zoek van reisorganisatie World Ticket Cen ter. In 2010 werd het boekgedrag van vijf honderd stellen geanalyseerd. Op de vraag 'Wie bepaalt jullie vakantiebestemming en wie betaalt de reis?' antwoordt liefst 57 pro cent van de stellen 'de vrouw bepaalt, de man betaalt'. Van hen zegt 29 procent de va kantiebestemming samen uit te zoeken en samen te betalen. Bij 8 procent bepaalt en betaalt de man de hele vakantie en bij 6 pro cent betaalt de man, maar wordt samen be sloten waarheen de reis gaat. Hoe zit het dan met de heilige koe? Gijs Bos man, woordvoerder van brancheorganisatie Bovag, weet dat de autodealer anno 2011 zich realiseert dat in het verkoopgesprek in de showroom juist de vrouw moet worden betrokken. „De grootste fout die je kunt ma ken, is haar te negeren", vertelt hij. „De in vloed van vrouwen gaat verder dan het kie zen van de kleur. Sterker nog: vrouwen zijn minstens zo belangrijk als beslissers." In Driebergen verzorgt IVA managementop leidingen op mbo- en hbo-niveau voor de watersport-en autobranche. Eén van de be langrijke aspecten waarmee toekomstige ver kopers tijdens hun studie te maken krijgen, is het herkennen van de koper in de showroom. Is deze dominant of introvert, wat zijn de signalen die de man of vrouw uitzendt en hoe speelt de verkoper daar op in? René Borggreve, docent consumentenver koop aan de IVA, legt uit dat verkopers te vaak productgericht bezig zijn en niet met de voordelen die het bezit van het product biedt. „Met technische feiten richten ze zich primair op de man, ervan uitgaande dat die over technische kennis beschikt. Vrouwen zijn praktisch, die willen weten welke voor delen de auto biedt, hoe het met veiligheid zit. Hoewel nog nooit wetenschappelijk on derzocht werd hoe de verhouding exact ligt, weten we dat gemiddeld in een derde van de gevallen de stem van de vrouw van door slaggevende betekenis is bij de aanschaf van een nieuwe auto. En dan gaat het dus echt over heel andere zaken dan de kleur." Wat de aanschaf van kleding betreft, is het - nieuwe rolpatronen ten spijt - in veel ge vallen toch nog steeds de vrouw die de be slissing neemt. Kleding voor haar en de kin deren wordt door de vrouw gekocht. Moe ders hebben relatief meer zorgtijd, waarbin nen ook het shoppen met kinderen valt. Gaat papa mee, dan blijft haar stem uitein delijk in de meeste gevallen de laatste die klinkt. Zelfs bij het kopen van een nieuwe outfit voor hem, mag haar rol nooit onder schat worden. reageren? consument@wegener.nl door Wouter Klootwijk Eén ei is geen ei. Kinderen laten het zich aanleunen. Ook rekenfouten in een liedje. Twee ei is een half ei. Taalkundig krom. En dan nog eens: drie ei is een paasei. Je had het maar te pik ken. Juf zong het voor aan de klas. Of thuis zong je moeder het Je waagde het niet te vragen waar ze die wartaal vandaan had den. Zing het nou maar gewoon mee, wijs neus, jij ook altijd met je lastige vragen. Palm palm pasen, (h)ei koer ei... In tienvoud is de tekst van het liedje op in- ternetwebsites terug te vinden, met alle soorten verhalen er bij. Over een kip van brood op een stokje, versierd met slingers van papier en het oog van de kip was een krent. Maar niemand doet de geringste po ging te verklaren waar de onzin van 'twee ei is een half ei' vandaan komt. Helemaal niemand tobt er over. Ik sta volkomen al- 4«en in deze. Iets anders dan, wat mij ook een raadsel is. Toen we dat liedje zongen, kostte een ei bij de boer een dubbeltje. We moesten er wel 3 kilometer voor fietsen met een tas aan het stuur. De eieren stuk voor stuk verpakt in een krantje dat niet zo heel goed be schermde, zodat twee eieren braken als de tas tegen de voorvork sloeg en moeder thuis mopperend het struif uit de prop pa pier in een kop liet glijden, voor een ome let. Omgerekend naar het geld van nu zou dat dubbeltje minstens 30 eurocent zijn. Ik denk zelfs nog meer. Maar eierboeren ver kopen hun eieren nu voor tussen de 2 en 10 eurocent. Ze verliezen er op of verdie nen er zo goed als niets aan. Hoe kan dat toch? Ik wil de boer graag goed betalen voor zijn prodcten, maar heb de mogelijk heid niet eens. Tenzij ik ga fietsen, tas aan het stuur, naar de boer die eieren aan huis verkoopt. Voor 15 eurocent per ei. Het kan wel, veel meer betalen, maar niets wijst er op dat de kruidenier zijn winst deelt met de boeren. Ik inventariseerde prij zen op de schappen in supermarkten en kon er geen touw aan vastknopen. Biologi sche eieren zijn in het algemeen het duurst, 30 cent per stuk. Maar andere eie ren met een verhaal op de doos doen er in prijs nauwelijks voor onder. Terwijl in de zelfde winkel ook scharreleieren worden verkocht voor 11 cent. Er zijn twee smoe zen van de afdeling marketing die een ho gere prijs verklaren. Het kippenwelzijn kost geld en beter voer brengt extra kosten mee. In dat kippenwelzijn verdiep ik me al gerui me tijd en ik durf te beweren dat er maar weinig verschil is. Sterker nog: kippen in legkooien, waar ze met z'n vijven samen in wonen, hebben het net zo goed (of be roerd) als de zogenoemde scharrelkippen. En kippen die een deel van de dag buiten mogen scharrelen, hebben het met heur 40.000 tegelijk op een kaalgevreten stukje land ook niet wat je noemt paradijselijk. Soms maakt de tekstschrijver het op een ei- erdoos werkelijk heel bont. Een 'Vol Aren Ei', het duurste exemplaar dat ik kon vin den, bijna 33 cent, komt van 'plantaardig voedsel dat de basis is voor een betere ei- kwaliteit.' Wat een kul. Alle eieren zijn even goed, als ze maar vers zijn. Maar legkippen die uitsluitend plantaardig voer krijgen, lijden. Ze hebben mengvoer nodig, met dierlijke eiwitten er door. Krij gen ze dat niet, dan eten ze als het ware zichzelf op om voldoende grondstof te heb ben voor de eieren die ze maken. Het ei gaat voor, zoveel natuur zit er nog wel in legkippen. Een wurm moeten ze elke dag. Of een torretje. reageren? klootwijk@wegener.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 20