De vrouw beslist steeds vaker
2oI consument
Snakken naar een torretje
koopwaar
zaterdag 23 april 2011
Wie is doorslaggevend bij de aan
koop van een huis, keuken of auto?
Wie kiest de vakantiebestemming?
De man, de vrouw of beiden? Het
goede antwoord: het is de vrouw
•die de knopen doorhakt.
door Sandra van Maanen
beeld Monkey Business Images
Met een stem over de kleur van
de nieuwe auto neemt een
vrouw allang geen genoegen
meer. Ook de aanschaf van een
huis is steeds vaker een beslissing die door
haar wordt genomen. Is de man hoofdkost
winner, dan telt zijn mening vooral bij het
bepalen van het budget waarbinnen wordt
gezocht. Terwijl haar invloed leidend is
voor het type auto, woning en inrichting.
Ook bij gezamenlijke aankopen (boeken,
cd's, elektronica, vakanties) die online wor
den gedaan, is het steeds vaker de vrouw
die beslist.
Voer voor ondernemers, (e) marketeers en
opleiders van verkopers en productontwik
kelaars. Rolpatronen vervagen en van harte
of niet: de verkoopstrategie moet worden
aangepast op de vrouwelijke doelgroep. Bij
voorbeeld door in te spelen op het leven
van vrouwen en aan te tonen hoe het pro
duct in hun leven pa'st en kan worden ge
bruikt. Vrouwelijke waarden als beleving en
emotie worden vaker ingezet en in winkel
presentaties wordt extra aandacht geschon
den aan de vrouw.
De sterkere economische positie van vrou
wen is een belangrijke reden achter de ont
wikkeling. Had in 1990 64 procent van de
vrouwen een eigen inkomen, tegenwoordig
is dat bijna 88 procent. Gemiddeld verbetert
de inkomenspositie en bij jongere genera
ties liggen inkomens hoger dan bij oudere
generaties. Toch leidt eigen inkomen voor
veel vrouwen niet per definitie tot economi
sche zelfstandigheid. Uit recent onderzoek
van kenniscentrum E-Quality bleek zelfs
dat minder dan de helft van de Nederlandse
vrouwen volledig economisch onafhanke
lijk is. Des te opmerkelijker is dus de consta
tering dat de vrouw juist wel de broek aan
heeft waar het aankopen betreft.
Harde cijfers over het aantal gevallen waar
bij de vrouw over de aankoop van een nieu
we woning beslist, heeft Roeland Kimman
van de Nederlandse Vereniging van Make
laars (NVM) niet. Maar dat vrouwen wel de
gelijk een steeds grotere rol spelen, staat
voor hem vast. „Traditiegetrouw zijn huis
en haard een verantwoordelijkheid van
vrouwen. Door toenemende participatie in
het arbeidsproces vergroten vrouwen hun
zelfstandige positie. Dus ook waar het de
aankoop van de woning betreft. Makelaars
moeten daar op inspelen. Waar in het verle
den vooral pandgericht werd gewerkt, telt
nu de klantgerichte aanpak."
Het boeken van vakanties wordt ook steeds
meer een 'vrouwending'. Doken koppels
voorheen samen in stapels reisgidsen, tegen
woordig is het in de meeste gevallen de
vrouw die online zoekt, beslist en boekt. De
man betaalt de reis. Dit blijkt uit een onder
zoek van reisorganisatie World Ticket Cen
ter. In 2010 werd het boekgedrag van vijf
honderd stellen geanalyseerd. Op de vraag
'Wie bepaalt jullie vakantiebestemming en
wie betaalt de reis?' antwoordt liefst 57 pro
cent van de stellen 'de vrouw bepaalt, de
man betaalt'. Van hen zegt 29 procent de va
kantiebestemming samen uit te zoeken en
samen te betalen. Bij 8 procent bepaalt en
betaalt de man de hele vakantie en bij 6 pro
cent betaalt de man, maar wordt samen be
sloten waarheen de reis gaat.
Hoe zit het dan met de heilige koe? Gijs Bos
man, woordvoerder van brancheorganisatie
Bovag, weet dat de autodealer anno 2011
zich realiseert dat in het verkoopgesprek in
de showroom juist de vrouw moet worden
betrokken. „De grootste fout die je kunt ma
ken, is haar te negeren", vertelt hij. „De in
vloed van vrouwen gaat verder dan het kie
zen van de kleur. Sterker nog: vrouwen zijn
minstens zo belangrijk als beslissers."
In Driebergen verzorgt IVA managementop
leidingen op mbo- en hbo-niveau voor de
watersport-en autobranche. Eén van de be
langrijke aspecten waarmee toekomstige ver
kopers tijdens hun studie te maken krijgen,
is het herkennen van de koper in de
showroom. Is deze dominant of introvert,
wat zijn de signalen die de man of vrouw
uitzendt en hoe speelt de verkoper daar op
in?
René Borggreve, docent consumentenver
koop aan de IVA, legt uit dat verkopers te
vaak productgericht bezig zijn en niet met
de voordelen die het bezit van het product
biedt. „Met technische feiten richten ze zich
primair op de man, ervan uitgaande dat die
over technische kennis beschikt. Vrouwen
zijn praktisch, die willen weten welke voor
delen de auto biedt, hoe het met veiligheid
zit. Hoewel nog nooit wetenschappelijk on
derzocht werd hoe de verhouding exact ligt,
weten we dat gemiddeld in een derde van
de gevallen de stem van de vrouw van door
slaggevende betekenis is bij de aanschaf van
een nieuwe auto. En dan gaat het dus echt
over heel andere zaken dan de kleur."
Wat de aanschaf van kleding betreft, is het
- nieuwe rolpatronen ten spijt - in veel ge
vallen toch nog steeds de vrouw die de be
slissing neemt. Kleding voor haar en de kin
deren wordt door de vrouw gekocht. Moe
ders hebben relatief meer zorgtijd, waarbin
nen ook het shoppen met kinderen valt.
Gaat papa mee, dan blijft haar stem uitein
delijk in de meeste gevallen de laatste die
klinkt. Zelfs bij het kopen van een nieuwe
outfit voor hem, mag haar rol nooit onder
schat worden.
reageren?
consument@wegener.nl
door Wouter Klootwijk
Eén ei is geen ei. Kinderen laten het
zich aanleunen. Ook rekenfouten
in een liedje. Twee ei is een half ei.
Taalkundig krom. En dan nog eens:
drie ei is een paasei. Je had het maar te pik
ken. Juf zong het voor aan de klas. Of thuis
zong je moeder het Je waagde het niet te
vragen waar ze die wartaal vandaan had
den. Zing het nou maar gewoon mee, wijs
neus, jij ook altijd met je lastige vragen.
Palm palm pasen, (h)ei koer ei...
In tienvoud is de tekst van het liedje op in-
ternetwebsites terug te vinden, met alle
soorten verhalen er bij. Over een kip van
brood op een stokje, versierd met slingers
van papier en het oog van de kip was een
krent. Maar niemand doet de geringste po
ging te verklaren waar de onzin van 'twee
ei is een half ei' vandaan komt. Helemaal
niemand tobt er over. Ik sta volkomen al-
4«en in deze.
Iets anders dan, wat mij ook een raadsel is.
Toen we dat liedje zongen, kostte een ei bij
de boer een dubbeltje. We moesten er wel
3 kilometer voor fietsen met een tas aan
het stuur. De eieren stuk voor stuk verpakt
in een krantje dat niet zo heel goed be
schermde, zodat twee eieren braken als de
tas tegen de voorvork sloeg en moeder
thuis mopperend het struif uit de prop pa
pier in een kop liet glijden, voor een ome
let.
Omgerekend naar het geld van nu zou dat
dubbeltje minstens 30 eurocent zijn. Ik
denk zelfs nog meer. Maar eierboeren ver
kopen hun eieren nu voor tussen de 2 en
10 eurocent. Ze verliezen er op of verdie
nen er zo goed als niets aan. Hoe kan dat
toch? Ik wil de boer graag goed betalen
voor zijn prodcten, maar heb de mogelijk
heid niet eens. Tenzij ik ga fietsen, tas aan
het stuur, naar de boer die eieren aan huis
verkoopt. Voor 15 eurocent per ei.
Het kan wel, veel meer betalen, maar niets
wijst er op dat de kruidenier zijn winst
deelt met de boeren. Ik inventariseerde prij
zen op de schappen in supermarkten en
kon er geen touw aan vastknopen. Biologi
sche eieren zijn in het algemeen het
duurst, 30 cent per stuk. Maar andere eie
ren met een verhaal op de doos doen er in
prijs nauwelijks voor onder. Terwijl in de
zelfde winkel ook scharreleieren worden
verkocht voor 11 cent. Er zijn twee smoe
zen van de afdeling marketing die een ho
gere prijs verklaren. Het kippenwelzijn
kost geld en beter voer brengt extra kosten
mee.
In dat kippenwelzijn verdiep ik me al gerui
me tijd en ik durf te beweren dat er maar
weinig verschil is. Sterker nog: kippen in
legkooien, waar ze met z'n vijven samen in
wonen, hebben het net zo goed (of be
roerd) als de zogenoemde scharrelkippen.
En kippen die een deel van de dag buiten
mogen scharrelen, hebben het met heur
40.000 tegelijk op een kaalgevreten stukje
land ook niet wat je noemt paradijselijk.
Soms maakt de tekstschrijver het op een ei-
erdoos werkelijk heel bont. Een 'Vol Aren
Ei', het duurste exemplaar dat ik kon vin
den, bijna 33 cent, komt van 'plantaardig
voedsel dat de basis is voor een betere ei-
kwaliteit.' Wat een kul. Alle eieren zijn
even goed, als ze maar vers zijn.
Maar legkippen die uitsluitend plantaardig
voer krijgen, lijden. Ze hebben mengvoer
nodig, met dierlijke eiwitten er door. Krij
gen ze dat niet, dan eten ze als het ware
zichzelf op om voldoende grondstof te heb
ben voor de eieren die ze maken. Het ei
gaat voor, zoveel natuur zit er nog wel in
legkippen. Een wurm moeten ze elke dag.
Of een torretje.
reageren?
klootwijk@wegener.nl