Een jaar dottCF
spectrum 6
Zaterdag 16 april 2011
Cees Janssens bekijkt een hartfilmpje.
Richard Burggrave wordt gedotterd.
Richard Burggrave zwaait vro
lijk vanaf de operatietafel in
de katheterisatiekamer. „Ik
voefme als een jong veulen
in de wei", glundert hij. Burg
grave (78) is vijf minuten geleden gedot
terd. Hij is afgelopen nacht naar het zieken
huis gebracht met pijn op de borst.
Precies een jaar na opening van het dotter
centrum in Terneuzen is het rustig op de
afdeling. Een mevrouw ligt in de uitslaap-
kamer te wachten op een katheterisatie,
een verpleegkundige praat haar'bij over de
ingreep. Er is tijd voor koffie. En tijd voor
de Bulgaarse zeeman van afgelopen nacht.
Voor de film van zijn hart althans: een
kloppend röntgenbeeld waarop als bij
toverslag donker kronkelende rivieren ver
schijnen: zijn kransslagaderen.
Cardioloog Rob Taverne had dienst de af
gelopen nacht. Hij praat zijn collega Cees
Janssens bij. Taverne wijst op de verstopte
kransslagader op de monitor. De Bulgaar
had een infarct en moest met spoed wor
den gedotterd. „Hier staat het hart hele
maal stil", zegt hij achteloos. „Het was aan
het ventrikelfibrilleren, het trilde nog,
maar het pompte niet meer. Door het ge
ven van een shock is het hart weer op
gang gebracht. Hoe het nu met die meneer
gaat? Perfect. Die zit eind van de week
weer op zijn schip."
Dat is het grote voordeel van het dotter
centrum jn Terneuzen: patiënten zijn snel
ler ter plfctse en kunnen sneller worden f
behandejjl. „Vroeger waren mensen een
Ruim een jaar is
het dottercentrum
in Terneuzen nu
geopend. Het
centrum is een
doorslaand
succes: meteen al
in het eerste jaar
werden bijna
zeshonderd
mensen gedotterd.
Uiteindelijk
moeten
twaalfhonderd
mensen jaarlijks
een behandeling
krijgen.
door Nadia Berkelder
fotografie Marcelle Davidse
uur onderweg naar Antwerpen of Gent",
vertelt Janssens. „Nu kunnen we de krans
slagaders snel openmaken, zodat er weer
zuurstof bij kan. Daardoor blijft de schade
aan het hart beperkt."
Het was spannend, vertelt Janssens, het be
sluit om een dottercentrum in Terneuzen
te beginnen. „Voordat we een patiënt had
den gezien waren we vijf miljoen euro
kwijt. En we zijn doodsbenauwd geweest
of we wel genoeg patiënten zouden trek
ken. Om onze vergunning te houden
moesten we er in het eerste en het tweede
jaar vierhonderd halen. In het derde en
vierde jaar moesten we doorgroeien naar
zeshonderd. In het eerste jaar hebben we
nu 575 mensen gedotterd. Gelukkig. Hon
derdvijftig daarvan zijn spoedpatiënten
van de overkant, die worden door de am
bulancier naar het dichtstbijzijnde dotter-
centrum gebracht."
De mevrouw ligt inmiddels klaar. Janssens
duwt via een ader in haar pols een kathe
ter richting haar hart. „Het ziet er allemaal
goed uit aan de rechterkant", zegt hij. „Uw
kransslagaderen liggen in de kurketrekker-
modus, maar dat is niet erg." Dat komt va
ker voor, zegt verpleegkundige Sandra de
Reu achter het glas in de kamer ernaast.
„Vooral bij mensen met een hoge bloed
druk." Met de mevrouw was'eigenlijk
niets mis, zal Janssens later zeggen. „Hier
en daar een vernauwinkje, maar niet signi
ficant. Er vielen een paar slagen weg, du
ze kfijgt een pacemaker. Zoals we zeggej
ze Ijbeft een goede motor, goede benzii
leidjjigen, n iaar haar accu is niet goed.';
Even later klinkt 'Black Velvet' van Alan-
nah Myles door de katheterisatiekamer.
„Hier komt de prik", zegt Janssens tegen
de vrouw op de operatietafel. Hij brengt
een buisje in de pols waardoor het kathe
ter de slagader in gaat. „We draaien eigen
lijk altijd muziek", vertelt verpleegkundige
Rinus Vader. „En we praten ook gewoon
ontspannen. Er zijn zelfs mensen die er
van schrikken als we even stil zijn." De
Reu beweegt het bed onder de röntgenap
paratuur door, zodat het hart van alle kan
ten bekeken kan worden. „We maken op
names uit verschillende hoeken", vertelt
Vader. „Anders kun je niet goed zien waar
de vernauwing zit."
„Uw kransslagaders zien er keurig uit",
concludeert Janssens intussen. „Prachtig!
Om jaloers op te zijn." Hij haalt het kathe
ter uit het bloedvat van de vrouw en trekt
zijn handschoenen uit. Zijn werk zit er op
voor deze patiënt. Katheterisatie is vaak on
derdeel van een langer proces om de juiste
diagnose te stellen. Vader: „Als er niets te
zien is in de aderen, kunnen we weer wat
mogelijkheden wegstrepen."
Onverwacht komt er nog een pa
tiënt bij. Richard Burggrave is
vannacht naar het ziekenhuis ge
bracht. „Hij heeft typische klachten", ver
telt Janssens. „Een drukkende pijn op de
borst, met uitstraling naar de armen, trans
pireren." Hij bestudeert de grafiek van het
hartfilmpje. „Bij deze meneer tal een pro
bleem zijn in de linkerkranssktëader", voor
spelt hij. Je ziet aan deze piekjes onder de
