Toegang van
spectrum 2
Zaterdag 16 april 2011
De A58 op de voorgrond duikt onder het Kanaal door Zuid-Beveland. De foto is genomen op het moment dat het herstel van de toeritten naar de Vlaketunnel bijna gereed was.
Vrijdagavond 12 november 2010 rond tien uur sloeg het noodlot toe.
Eén van de segmenten van de oostelijke toerit van de Vlaketunnel
kwam aan één kant ongeveer 15 centimeter omhoog. Ook
commissaris van de koningin Karla Peijs stuiterde die avond door de
tunnel. Nu, ruim vijf maanden later, zijn de herstelwerken bijna
klaar. Donderdag 21 april gaat de tunnel weer volledig open. De klus
is bewonderenswaardig snel geklaard.
Op dit moment kan het ver
keer nog steeds maar over
één rijstrook in beide rich
tingen. Nog even, minder
dan een week. Net voor het
Paasweekeinde is de Vlaketunnel volledig
beschikbaar om de toeristische drukte op
de A58 te verwerken.
Aannemer Heijmans heeft dan in de tun-
neltoeritten in totaal 1254 nieuwe zoge
naamde trekankers geplaatst. Dat is op zich
niet zo bijzonder. Maar de grote tijdsdruk
waaronder dat werk is gebeurd, is wel heel
bijzonder. Toch zal Sjaak Luijten, uitvoe
ringsmanager van Heijmans, geen zucht
van opluchting slaken op 21 april: „Ik zal
het jammer vinden dat het klaar is. Dit was
echt een mooi werk zoals we dat aangevlo
gen hebben. Er was sprake van een unieke
samenwerking met Rijkswaterstaat en de
omgeving."
Het unieke zat hem in de grote mate van
improvisatie die aan de dag moest worden
gelegd en dat alles om de tijdslimiet te ha
len. Dat begon al in het eerste weekeinde
waarin de tunnel afgesloten was. Om te
voorkomen dat het segment verder naar
boven zou komen, werd besloten er ballast
op te plaatsen. Maar waar haal je dat zo
gauw vandaan. Bart Hendrix, adviseur tun
nelbouw van Rijkswaterstaat en projectlei
der techniek in de Vlaketunnel, herinnert
zich dat uit alle hoeken en gaten van alles
naar de tunnel werd gedirigeerd. Als het
maar gewicht had: „Vrachtwagens met
aardappels en uien, big bags met zand, alles
wat men maar bedenken kon." Al snel
werd duidelijk dat een zogenaamde kijk-
proef nodig was om na te gaan wat er aan
de hand was. Er werd onder meer met een
kleine camera onder de tunnel gekeken
om een beeld te kunnen vormen. Onder
tussen werden contacten met aannemers
gelegd. De vraag was niet zozeer: wie kan
het doen, maar veel meer wie kan het bin
nen de daarvoor gestelde tijd doen?
De oorzaak bleek het slechte staal te zijn
dat was gebruikt voor de trekankers waar
mee de tunnelsegmenten in de bodem zijn
vastgemaakt. Dat staal bleek bij een aantal
onderzochte ankers te zijn afgebroken. Om
dat er geen aanleiding was te veronderstel
len dat er ander staal onder de toerit aan
de westelijke kant was gebruikt, is meteen
besloten die kant ook aan te pakken. Hen
drix vertelt: „We hebben die informatie
meteen aan de aannemers doorgespeeld.
Op 23 december hebben die hun aanbie
ding gedaan en op 24 december is het werk
'Dit was echt een mooi werk,
zoals we dat met zijn allen
aangevlogen hebben'
aan Heijmans gegund. Dat is uitzonderlijk
snel."
Vervolgens lag de bal bij de aannemer. Luij
ten en zijn team begonnen op maandag 24
januari alles op te starten. Luijten zag zich
geplaatst voor een unieke logistieke klus.
Hij moest zorgen dat alles op zijn plaats
was. Niet alleen het materiaal om mee te
werken, maar ook de keten, stroom en wa
ter en onderkomens voor de werknemers.
De meesten - sommigen kwamen uit Duits
land - kregen een plek in hotels in de omge
ving. Een dag later, dinsdag 25 januari, ging
het eerste nieuwe anker al de grond in. De
mannen die de ankers plaatsten, zouden
uiteindelijk een prestatie leveren van 35 an
kers per etmaal. En dan te bedenken dat
het hele proces van boren en plaatsen van
door René Schrier
Ballast op het wegdek, om te voorkomen dat de tunneldelen naar boven zou
den komen. foto Willem Mieras
