reizen^
h
RUSLAND
Douche met uitzicht
NL
Wie aan Rusland denkt, denkt aan
Moskou. De stad van het vroegere
wereldrijk houdt nog altijd van de
overtreffende trap. Joost Brantjes
logeerde in een hotel, zo groot als een
vliegveld en bewonderde de hoogste
kerk van het land.
Zaterdag 2 april 2011
reizen@wegener.nl
024-3650360
V!ieg-/stedenreis Moskou St. Petersburg
7 dagen incl. ontbijt
Vertrek; van 21/5 t/m 15/10
Maak kennis met regeringsstad Moskou en zijn
kleurrijke Kremlin, het historische Rode Plein,
het hart van de stad én de uitbundig versierde
metrostations! In St. Petersburg bewonderen we
o.a. de Petrus en Paulus vesting en natuurlijk de
wereldberoemde Hermitage 21 mei nu in prijs
verlaagd! Boek nü, want VOL VOL!
Zie www.kras.nl/35795
waarom zou je meer betalen
Men begint de dag met een verfrissende douche,
dat is algemeen bekend. Binnen 5 minuten kan ik
geschoren en van top tot teen gewassen in de kle
ren schieten. Thuis dan wel te verstaan, op reis is het altijd
afwachten. De badkamer is overal weer een verrassing en
niet altijd een aangename. Geen plaats voor de toiletspul
len, vies, klein, muf De ellende begint vaak al met het ope
nen van het morsige douchegordijn. Knal, daar ligt de gehe
le constructie op vloer. Pogingen om de waterstraal de juis
te kant op te krijgen, leiden vaak tot het afbreken van de
douchekop. Of op zijn minst tot het lekken van grote hoe
veelheden water. Als er al water is. Koud lukt meestal wel,
maar op een warme douche moet je soms zo lang wachten,
dat je gerust een uitgebreid ontbijt kunt nuttigen. Bij terug
komst is het straaltje net lauw genoeg. Waterverspilling,
dus ik doe dat alleen in landen waar het hard regent. Ook
een instinker is de verkeerd aangesloten mengkraan. Vooral
in combinatie met een vertraagde toevoer van warm water.
Draai de hendel naar het rode symbooltje, het water blijft
koud. Hendel de andere kant op, ook al niet warm. Dan
maar stoer een koude douche. Steeds blijven klooien met
de kraan en ineens komt er kokend water uit.
Thuis heb ik een douche die perfect werkt, maar merkwaar
dig genoeg kan ik mijn badkamer toch niet helemaal ge
slaagd noemen. Er ontbreekt iets. De ideale badkamer heeft
namelijk een raam waardoor je naar buiten kunt kijken.
Mijn eigen exemplaar is zo'n gesloten doos, die nog de hele
dag nawasemt van het ochtendlijke douchegeweld. Schim
mels ruiken hun kans. Met een raam heb je daarvan geen
last. En het is zo fijn om iets te zien tijdens het inze
pen. Zoals in het hotelletje in Granada waarvan de
douche uitkijkt op de Sierra Nevada. Sneeuw op de
bergen, heldere lucht, douchedampen waaien de
koude ochtend in. Het cafeetje aan de overkant ligt
in de nog lage ochtendzon. Mannen drinken een ca-
rajillo, koffie met cognac. Ik zeep de haren nog eens
in en ruik croissants. Kilimanjaro, Tanzania, ook zo
heerlijk. De douche biedt uitzicht op een savanne
met aan de einder die sneeuwbekroonde vulkaan.
Dat is een feest, ook al blijft het water lauw. Soms
kijkt een raampje uit op een binnenplaats. Zoals in
Sao Paulo. De ochtend begint dan met een concert
van rochels, boeren en scheten die luid weerkaat
sen tegen de muren van het tien verdiepingen hoge
complex. Maar in Laos zeep ik me in met uitzicht
op rivier en hangbrug. Kinderen klossen naar
school. Een kortstondig gevoel van geluk. De
douche-overpeinzingen spelen door mijn hoofd
wanneer ik in Ratnapura, Sri Lanka, onder de waterstraal
sta. Het hotel is eenvoudig, de badkamer oorverdovend
blauw geschilderd, maar het raam kan gelukkig open. De re
gen roffelt op het golfplaten dak. Gezellig. Al douchend
buig ik naar buiten en schrik me het apelazarus. Vlak onder
het raam ligt een eng beest. Een varaan. Een soort hagedis
van monsterachtige proporties. Echt ongelofelijk! De afme
tingen van een forse krokodil. Precies als ik mijn ingezeepte
bakkes naar buiten neig, kijkt het prehistorische monster
omhoog. Gespleten tong uit de bek. Nat en glibberig van de
douchegel haal ik haastig m'n fototoestel uit de kamer. Op
de rand van de douchebak probeer ik de draak in volle om
vang vast te leggen. Nog iets verder buigen... Ineens glijdt
mijn teen weg. Ik kan me nog net vastpakken aan de
douchekop, die afbreekt. Het fototoestel heeft inmiddels de
fatale duikvlucht richting toiletpot ingezet. Gelukkig breekt
het douchegordijn mijn val. De ravage is compleet. Nadat ik
de zeep van wastafel en van het lichaam heb gespoeld,
check ik de varaan. Verdwenen. Koortsachtig verzin ik een
smoes die ik bij de receptie zal gaan vertellen. Ik denk dat ik
de varaan maar de schuld geef
Vriendelijke bediening in de snack- De Christus-Verlosser kathedraal is de grootste Russisch-orthodoxe kerk in 3
bar. foto Joost Brantjes de wereld. foto ANP
Moskou:
"W" "W" ~T" at een weel-
•11/ de," denk
ik, wan-
neer ik
J j door de du
re winkelstraten rond het Rode
Plein loop. Moskou is er, in de zes
tien jaar die zijn verstreken sinds
ik er voor het laatst was, enorm
op vooruit gegaan. Boetieks van
Roberto Cavalli en Chanel, enkel-
lange, peperduur ogende bontjas
sen op elke hoek en auto's met ge
blindeerde ramen die vermoede
lijk bulletproof zijn. Welkom in
Rusland anno 2011.
In het chique Vogue Café, dat
NOS correspondente Kysia Heks
ter heeft uitgezocht voor een onbe
rispelijke latte macchiato, zijn de
serveersters zonder uitzondering
beeldschoon. Je zou ze zo kunnen
verwachten op de catwalk in
Parijs of Milaan. Kysia woont al
bijna twee jaar in Moskou en ge
niet nog elke dag. „Russen zijn
zo'n geweldig volk! Warm, harte
lijk, gastvrij. Als je ze als vriend
hebt, kun je ze 24 uur per dag bel
len, ze zullen altijd voor je klaar
staan."
Dat Kysia zelf een Russische groot
moeder heeft, kan haar mening
enigszins milder stemmen, net als
het feit dat zij vloeiend Russisch
spreekt. Maar daardoor kan ze me
ook nuttige tips voor mijn stadsbe-
zoek geven.
Als ik na de koffie iets verderop in
een lelijke cafetaria met gele tegels
aan de muur, een gehaktbroodje
haal, word ook ik echter vriende
lijk geholpen door een geblondeer
de dame. We kunnen geen woord
met elkaar wisselen, maar ons con
tact is er niet minder hartelijk om.
Kamer 1830 in het Cosmos Hotel
is er een van heel vele; het hotel
dat met hulp van Fransen ge
bouwd is voor de Olympische Zo
merspelen van 1980 telt 3.100 bed
den. Bij het buffetontbijt, in een
zaal die veel weg heeft van een ter
minal op een luchthaven, doe ik
uiteindelijk maar als de Russen, en
duw quasi nonchalant wat men
sen opzij om zelf ook bij de wateri
ge jus d'orange en de op plastic ge
lijkende worst te komen. Kenne
lijk heeft het nieuwe Rusland nog
niet het Cosmos Hotel bereikt,
want alles herinnert aan de hoog
tijdagen van de voormalige Sov
jet-Unie.
Dat geldt ook voor het geweldige
Park van de Economische Vooruit
gang van de Sovjet-Unie tegenover
het hotel. Zo'n park vind je in
geen enkel ander land. Op een
enorm oppervlak heeft elk van de
vijftien voormalige Sovjet republie
ken een groot paviljoen, dat ge
bouwd is in de lokale stijl van on
der meer Armenië, Litouwen en
Kirgizië. Alle gebouwen in het
park zijn van een formaat dat wij
niet kennen. De architecten moe
ten letterlijk 'the sky is the limit' ge
dacht hebben toen ze aan hun te
kentafels zaten. Nu bieden de pa
viljoens onderdak aan onder ande
re Bengalen die er vage elektronica
verkopen. Of winkels waar je voor
een euro een mp3 met vijf uur
Russische disco koopt. Daarmee
wordt je volgende feestje thuis ove
rigens wel een grote hit.
Hoewel het 5 graden vriest, loopt
er een halfnaakte jongen rond met
alleen een broek en schoenen aan.
Studenten blijken bezig met het
maken van een filmpje en als ze
mij zien, vragen ze of ik ook een
rolletje wil. Uiteraard. Het enige
wat ik hoef te doen is tegen de top
less jongen te zeggen dat ik geen
Russisch spreek en dat ik mijn jas
zélf nodig heb als hij er in het Rus
sisch om vraagt.
Terug de stad in voor een bezoek
aan het Kremlin. Een van de hoog
tepunten is de Wapenzaal, de
schatkamer van de vroegere heer
sers van Moskou. Het museum
