261 sport
Bondscoach Fabio Capello
kan ook best flexibel zijn
Afellay geniet
Het voetbal van Bar^a is de maat geworden
Ibrahim Afellay is deze week basisspeler
bij Oranje. Morgen wil hij weer
genieten, in het thuisduel met Hongarije.
maandag 28 maart 2011
door Wilber Hack
DEN HAAC/CARDIFF - Engeland
sloot zaterdagmiddag in Cardiff
een turbulente week af met een
2-0 zege op Wales. Na het volledig
mislukte WK nam het land de kop
positie in EK-kwalificatiegroep G
op doelsaldo over van Montene
gro. Fabio Capello kan dus voorlo
pig blijven zitten.
De Italiaanse bondscoach van de
Engelsen nam een omstreden be
slissing door John Terry weet cap
tain te maken. Ruim een jaar gele
den ontnam hij de verdediger de
aanvoerdersband nadat die een af
faire met de vrouw van ploegmak-
ker Wayne Bridge had gehad. Dat
deed toen ook al de nodige stof op
waaien. Bij Chelsea bleef Terry
wel aanvoerder. Volgens manager
Carlo Ancelotti moesten de privé-
uitspattingen van de speler geschei
den worden van diens kwaliteiten
op het veld.
Capello leek heel principieel en zei
dat Terry met zijn buitensporige
gedrag nooit meer de band zou
kunnen dragen. Maar door de bles
sures van de nieuwe aanvoerder
Rio Ferdinand en reserveaanvoer
der Steven Gerrard kwam hij vori
ge week tot een ander inzicht. De
populaire, maar blessuregevoelige
Ferdinand moest die beslissing uit
de pers vernemen.
En dus moest Capello in het ver
weer. Hij verklaarde dat hij Ferdi
nand na de Champions League
wedstrijd van Manchester United
tegen Olympique Lyon uitleg had
willen verschaffen. Die weigerde
een gesprek en bleek ook later niet
bereid om de bondscoach te
woord te staan. Het leidde tot felle
polemieken, waarin de Engelse me
dia zich keerden tegen de onhan
dig manoeuvrerende bondscoach.
Die bleef echter star achter zijn
mening staan.
Op het veld liet Capello juist zien
wél over flexibiliteit te beschikken.
Tijdens het dramatisch verlopen
WK in Zuid-Afrika had hij stug
vastgehouden aan een systeem
met twee aanvallers. Vlak voor de
confrontatie met het nog puntloze
Wales stapte hij van die traditione
le speelwijze af „Uit de videobeel
den van Wales bleek dat een ande
re aanpak nodig was", verklaarde
Capello. Volgens spits Darren Bent
kwam de koerswijziging ook voor
de spelers als een volslagen verras
sing. De aanvaller van Aston Villa
verklaarde dat Capello pas een
paar uur voor de wedstrijd beslo
ten had om het over een andere
boeg te gooien..Wayne Rooney en
Ashley Young kregen een nieuwe
positie. Zij speelden vanaf de flan
ken, maar hadden veel vrijheid
om in balbezit naar binnen te ko
men. Op het middenveld was een
belangrijke rol weggelegd voor
Scott Parker, die als balveroveraar
voor de verdediging speelde.
De als 'lastig' ingeschatte klus was
binnen een kwartier geklaard.
Frank Lampard benutte al snel
een strafschop en de tweede goal
droeg het volledige signatuur van
Aston Villa. Een voorzet van Ash
ley Young werd door Darren Bent
op de juiste waarde geschat. Voor
de spits betekende het zijn derde
treffer op rij in het shirt van Enge
land, dat zaterdag ook werd gemo
tiveerd door het lawaai waarmee
het publiek in Wales hun volks
lied overstemde.
Na de makkelijke zege op het pove
re Wales - zonder de geblesseerde
Gareth Bale en met Aaron Ramsey
als de jongste aanvoerder ooit -
kon Terry het niet laten om te pro
voceren. „De dagen van Rio Ferdi
nand als international zijn geteld",
zei hij. „Het was een genot om sa
men met Michael Dawson in het
centrum van de verdediging te spe
len." Die Rio Ferdinand was op
twitter aanvankelijk heel positief
over Engeland, maar Engelse kran
ten legden de hand op verborgen
berichten van Ferdinand waaruit
bleek dat hij toch heel wat moeite
heeft met het verlies van de in En
geland zo belangrijke aanvoerders
band. Capello heeft met zijn nukki
ge spelersgroep nog heel wat werk.
In het volgepakte Millennium Stadium in Cardiff schiet Frank Lampard een
strafschop langs de kansloze doelman Wayne Hennessey. foto Sang Tan
NEDERLANDS ELFTAL
door Eric de jager
ROTTERDAM - Staand in het och
tendzonnetje, als speler van Barce
lona, basisspeler van Oranje en
doelpuntenmaker in de laatste
EK-kwalificatiewedstrijd tegen
Hongarije, is het leven mooi. Ibra
him Afellay glimlacht. Hij vindt
dat ook, zeker als hij terugdenkt
aan de voetbalshow die hij met de
nationale ploeg in Boedapest op
voerde. „Tijdens de wedstrijd sta je
er niet bij stil, daarvoor is de focus
te groot. Als je na afloop het duel
in je hoofd afspeelt, merk je pas
hoe goed het was."
Even verstrakt de blik van de jon
ge Barqa-aanvaller. De voetballief
hebber Afellay heeft het dan wel
naar zijn zin, maar over zichzelf
praten is niet zijn favoriete bezig
heid. Vooral niet als hem steeds
wordt gevraagd of hij zich zeker
der voelt in de ploeg van de vice-
wereldkampioen, nu hij in Spanje
onder contract staat.
„Misschien lijkt dat voor de buiten
wereld zo. Maar ik voel me altijd
als een vis in het water als ik kan
voetballen. En ik ben altijd zeker
geweest van mijn kwaliteiten."
Aan de andere kant: „Ik speel wel
bij de beste club ter wereld. Dan is
het logisch dat ik beter word. In al
les. Als je elke dag met alleen top
pers om je heen speelt, word je
vanzelf meegetrokken naar een ho
ger niveau." Een niveau als dat van
Oranje in Boedapest. „Ja. We had
den niet verwacht dat het zó mak
kelijk zou gaan."
Het Nederlands team past Afellay,
op het WK nog vooral bankzitter,
inmiddels als een maatpak. „Het is
zo leuk als je de vrijheid hebt om
te gaan en staan waar je wilt. De
positiewisselingen gaan automa
tisch, daaraan zie je dat de spelers
in deze groep elkaar goed aanvoe
len." En dan maakt het ook niet
uit of je, zoals afgelopen vrijdag,
als linksbuiten bent aangewezen
of op je favoriete middenveld. „Ik
kan op links ook mijn ei kwijt.
Waar de trainer me neerzet, bij
Barcelona of het Nederlands elftal,
maakt me niet uit. Niet als er zó ge
voetbald wordt."
Dat Oranje-spelers het goed met el
kaar kunnen vinden, is overduide
lijk te zien. Tijdens de wedstrij
den, maar ook op de trainingen en
daarna, als de liefhebbers nog even
een balletje pakken om over te
schieten of om de nieuwe keeper
handschoenen van het zoontje
van Robin van Persie te testen. De
Rotterdammer, zondagochtend
trots als een pauw dat de kleine
Shaqueel zijn debuut heeft ge
maakt op het gras van De Kuip,
neemt bij Afellay een bijzondere
plaats in. De twee vinden elkaar
makkelijk op het veld en de een
lijkt blindelings te weten wat de
ander van plan is.
„Ik heb een heel goede klik met
Robin. Niet alleen op het veld,
maar ook erbuiten. Waarom? Nou
ja, het is natuurlijk een genot om
met zo'n fantastische speler te
voetballen. En hij komt ook van
de straat, net als ik. TWee straat
voetballers, dat schept een band.
Het is niet nodig, maar het is een
prettig extraatje als je elkaar op het
persoonlijk vlak ook goed kunt
vinden. Je begrijpt net even sneller
wat een bepaalde blik betekent."
Morgen wacht de tweede kracht
meting met Hongarije. Afellay, die
zich in Boedapest liet wisselen om
dat de Hongaarse verdedigers uit
frustratie waren overgestapt op en-
keltrappen, durft geen tweede
voetbalshow te voorspellen. „Ik
speel het liefste altijd mooi. Maar
resultaat is het belangrijkste. Vrij
dag konden we dat combineren.
Het zal heus wel weer eens veran
deren, dat dat niet lukt. Ach, dan
heeft de pers weer wat te zeuren."
door Leon ten Voorde
De echo van Camp
Nou zong vrijdag
avond als een mooie
symfonie rond bij
het Nederlands elf
tal. Sommige spelers, trainers en
volgers meenden daar in Boeda
pest een heus vleugje Barqa te heb
ben gezien. Oranje kleurde even
rood-blauw, Sneijder en Van der
Vaart werden hier en daar zelfs de
Xavi en Iniesta van Nederland ge
noemd.
Zomaar drie meningen opgete
kend na Hongarije-Nederland
(0-4). Marco van Basten: „Oranje
benaderde bij vlagen het spel van
Barcelona." Bert van Marwijk:
„Van alle ploegen zitten wij het
dichtst tegen het niveau van Barce
lona aan." Robin van Persie: „Ons
spel is een mix tussen het spel van
Arsenal en Barcelona."
Oranje vergelijken met misschien
wel het beste wat de voetbalsport
ooit heeft geboden: je moet het
maar durven. Maar als zelfs Van
Basten, de altijd zo nuchtere voor
ganger van Bert van Marwijk, al
mee gaat in die euforie en de paral
lellen ziet? Dan zal er wel iets van
waar zijn, toch? Oranje speelde
vrijdag in Boedapest af en toe
adembenemend goed. Zeker voor
een elftal dat uit spelers van elf ver
schillende clubs bestond. Dat sub
tiele voetenwerk, die korte passjes,
dat rappe wegdraaien: zulke din
gen zie je niet elke dag op het voet
balveld.
Maar wie gewoon nuchter keek,
zag ook nog genoeg momenten
van slordigheid. Momenten waar
in speelsheid razendsnel de ge
daante aannam van nonchalance.
Is de kracht van het grote voor
beeld uit Catalonië niet dat die
ploeg de concentratie juist tot in
het extreme weet vast te houden?
De fascinatie die Barcelona bij het
Nederlands elftal oproept, is lo
gisch. Barqa speelt het voetbal der
verleiding zoals dat ooit voor de
liefhebber is bedoeld. Het siert de
coach en de spelers dat ze dat aller
hoogste nastreven, terwijl ze on
dertussen ook nog gewoon aan de
voornaamste eis voldoen: wedstrij
den winnen.
Maar de wens om dat in stijl te
doen, leeft inmiddels heel sterk in
de boezem van Oranje. Op het
WK - toen het voetballend alle
maal niet zo geweldig liep - riep ie
dereen om het hardst dat alleen
het resultaat telde. Het waren kre
ten uit nood omdat ze op dat mo
ment gewoon niet beter konden.
Maar nu willen de spelers meer,
omdat ze zelf ook merken dat het
zoveel leuker is als de aanwezige
kwaliteit volledig wordt geëxploi
teerd. Ie kunt dat een romantische
en naïeve gedachte noemen in de
ze prestatiemaatschappij, maar dat
mooie hoort nou eenmaal bij de
huisstijl van Oranje. Het geeft dit
elftal zoveel meer kleur en aanzien
in de wereld. Zoals de Hongaren
vrijdagavond over Nederland spra
ken: vol bewondering en adoratie,
dat is de basis van 'ons voetbal'.
Interessant is wel de vraag of de
coach die het niveau van Barcelo
na als het uitgangspunt ziet, ook
voor die schoonheid had gekozen
als Mark van Bommel gewoon fit
was geweest. Het antwoord van
Van Marwijk zal door het op
nieuw wegvallen van Van Bom
mel nog een tijdje op zich laten
wachten. Maar de meest creatieve
spelers zijn er wel uit, die willen
Rafael van der Vaart niet meer
kwijt op het middenveld. Met
hem, zo is wel duidelijk, gaat het
aan de bal zoveel sneller en geva
rieerder dan met het massieve
tweemansblok Van Bommel en Ni-
gel de Jong. En Barcelona bewijst
dat je het ook in de absolute top
best afkunt met maar één contro
leur, als de rest van de ploeg bij
balverlies maar direct de knop om
zet en schakelt.
De gedachte aan Barqa is prachtig,
de vergelijking prikkelend en het
is altijd goed om te horen dat
coach en spelers de lat der ver
wachting zo hoog hebben opge
krikt. Maar Bari;a bezit uitzonder
lijke klasse en die ploeg is ook nog
eens elke dag bij elkaar om de af
stemming te verfijnen.
Misschien zat een andere opmer
king van Robin van Persie vrijdag
avond dan ook wel iets dichter bij
de realiteit. „Het zal ons niet altijd
lukken om zo goed te spelen,
maar dit moet wel de norm zijn."
Hongarije-uit als de norm: het is
een compromis waarmee zeker te
leven valt.
