m
35 wonen
Zaterdag 26 maart 2011
Eric Heinst bewoont met Petrina Koemans één van de negen
appartementen die hij op Aruba bouwde en beheert, foto's EH
Wel lang over nagedacht zeker?
„Haha, nee. Het ging allemaal heel snel, ik heb het blind ge
kocht. Niet wezen kijken, niets. In totaal is het 3.000 vier
kante meter. Op zich niet overdreven veel, maar je zult het
moeten maaien. Toen moest ik ineens hard gaan sparen. Ik
had in Zwitserland gelukkig een goed salaris en had het op
korte termijn benodigde geld in een halfjaar bij elkaar."
Zwitserse schepen verbrand en per vliegtuig naar het paradijs?
„Nee joh, ik wist eerst niet eens wat ik met de grond wilde
doen. Eerst een gewoon huis op gezet, daar zat ik tijdens va
kanties zelf, verder verhuurde ik het. Pas een paar jaar later
ging ik aan de slag met het appartementencomplex."
Veel zelf gedaan?
„Het grootste deel wel ja. Ik liet de appartementen casco
neerzetten en deed de afbouw bijna helemaal zelf Al scha
kelde ik voor het grove werk soms lokalen in. Ik kwam wel
iswaar uit de gezondheidszorg, maar ben wel technisch aan
gelegd, heb in het verleden ook een tijd mts gedaan."
Met je Nederlandse pak-aan-mentaliteit was het snel klaar?
„Ik werkte keihard, zag de lokale bevolking denken: 'Jezus,
wat een gek!' En na een tijd kwam ik er wel achter dat je bij
deze temperaturen je tempo moet aanpassen. Soms word je
echt onpasselijk van de hitte en kom je niet vooruit."
Welke lessen leerde je nog meer?
„Bijvoorbeeld dat afspraken niet altijd afspraken zijn zoals
wij ze in Nederland gewend zijn. En dat ineens een tijdlang
bepaalde producten hier gewoon niet te krijgen zijn. Zie ik
bouw- of klusmateriaal waarvoor ik op korte termijn niet
zozeer een bestemming heb, maar waarvan ik denk dat ik
ze later nodig heb, dan koop ik ze. Anders zul je zien dat ze
er niet zijn op het moment dat ik ze moet hebben."
En nu? Je bezit verkopen en als man in bonus terug naar Europa?
„Dat zit er niet in. Ik heb nog niet zo lang geleden een bod
gehad. Naar Arubaanse maatstaven was dat heel interes
sant, zou dat behoorlijk wat opleveren. Maar in Europa be
gin je voor een dergelijk bedrag niet zo veel hoor. Boven
dien, dit werk is vooralsnog mijn alles."
Eindstation Aruba?
„Nou, misschien als we het financieel ooit zo goed voor el
kaar hebben, dat we regelmatig van het eiland afkunnen.
Want hoe mooi het hier ook is, het blijft natuurlijk een ei
land dat zo groot is als Texel. Je wereldje is daardoor wel
heel klein. Dit paradijs heeft letterlijk zijn grenzen."
Reageren en aanmelden?
redactie.wonen@wegener.nl
wonen@wegener.nl
024-3650509
Blofield: een opblaasbare
Chesterfield-bank van
Jeroen van de Kant.
wie Eric Heinst (47) en Petrina Koemans (41) beroep
hij: eigenaar en beheerder appartementencomplex
voor toerisme en vaste verhuur; zij: supervisor Aru
baanse kantoor chartermaatschappij ArkeFly eerder
hij: Lichtenvoorde, Noordwijk, Davos (Zwitserland);
zij: Den Haag nu vlakbij Hooiberg, Aruba.
want het type meubel heeft geen merknaam,
maar een productnaam. In Canada wordt zelfs
elke bank aangeduid met de term 'Chester
field'. De populairste Chesterfield-bank, ook
anno 2011, is de tweepersoons versie. Er is een
levendige handel in tweedehands, al dan niet
gerestaureerde banken. Vaak worden de ban
ken traditioneel afgewerkt met bolle kopspij
kers. Maar ook in een nieuw jasje blijft de klas
sieke vorm sterk en herkenbaar. Vooral vanwe
ge zijn opvallende, geruite stiksels en gecapiton
neerde rugleuning en sierlijke vorm van de arm
leuning.
De nieuwe versies van de Chesterfield-bank
hebben allerlei verschijningsvormen. Hoewel
we hem van oudsher kennen in een lederen be
kleding, kan het ook anders. Zo is er zelfs een
tje van beton. Afgelopen oktober werd die ver
sie gepresenteerd op de beurs 100% Design in
Londen. Er zaten zelfs losse kussens van beton
op. Hij is inmiddels te koop bij Engelse tuincen
tra en schijnt lekker te zitten.
Het andere uiterste is een opblaasbare Chester-
field-bank, genaamd Blofield. De Nederlandse
ontwerper Jeroen van de Kant ontwierp deze
stoel een paar jaar geleden en won er diverse
designprijzen mee. Inmiddels is er ook een ver
sie voor kinderen, de Baby Blo.
Nog steeds verschijnen er nieuwe Chesterfield
achtige ontwerpen. Ook onlangs op de Parijse
meubelbeurs Maison et Objet. Designer Donna
Wilson gaf voor het Britse merk SCP een vrolij
ke draai aan het model door te. kiezen voor een
kleurrijke, stoffen bekleding.
Italiaanse meubelmakers zijn vooral gechar-
Bank Alfred heeft een luxe uitstraling. Te koop in Ontwerper Donna Wilson heeft met de Munro-sofa
authentieke (leer) en softe (stoffen) versie. een vrolijke draai gegeven aan de Chesterfield-bank.
Chesterfield-bank in beton, te koop bij Engelse
tuincentra. Hij schijnt best lekker te zitten.
www.grayconcrete.co.uk
www.blofield.com
www.scp.co.uk
www.baxter.it
www.busnelli.it
www.diesel.com/collec-
tiondiesel-home
Reageren?
redactie.wonen@wegener.nl
meerd van de luxe uitstraling van de
Chesterfield-bank, maar gaan daar op
een losse manier mee om. Baxter
heeft bijvoorbeeld de Alfred,
een ontwerp van Marco
Milisich. Het model is verkrijg
baar in een authentieke lede
ren versie, afgewerkt met ron
de spijkers, en een softe versie
met stoffen bekleding, waar
door het een gezellige plofbank
wordt.
Het Italiaanse merk Busnelli presen
teerde afgelopen jaar in Milaan de Bohé
mien bank van architect Castello Lagravine-
se. Het is een moderne interpretatie. Busnelli
speelt in op de gewoonte oude bankstellen
een nieuw leven te geven door er een grand
foulard overheen te leggen. De bekleding
van de Bohémien zit echter vast aan het
frame. Door de bekleding te capitonneren en
te plooien, ontstaat het uiterlijk van de klas
sieke Chesterfield, maar dan met een zachter
zitcomfort.
Datzelfde trucje paste Diesel (van de spijker
broeken) een paar jaar geleden toe in de eer
ste Homecollectie. Kopers konden toen een
grand foulard met gecapitonneerde print kie
zen om over de bank te draperen. Zo komt
voor iedereen de luxe van de Chesterfield-
bank een stukje dichterbij. De hertog van
Chesterfield had eens moeten weten...
