uit 15
Nog een keer herrijst
maestro van levensgeluk
m
ill
Hl
Vanderbuyst
selectie
donderdag 24 maart 2011
M
«iiiPp
m 'sm
wê
iiï
Ijjjg
iff'
1
Steel Magnolias
Het Middelburgs Minitheater
speelt Steel Magnolias. Het stuk
gaat over zes vrouwen in een klein
stadje in het zuiden van de Ver
enigde Staten in het begin van de
jaren tachtig. Wegens ziekte van
een van de actrices speelt regisseu
se Anke Tanihatu ook mee.
Zaterdag 26 (20.30 uur) en zondag
27 maart (14.30 uur), Minitheater,
Middelburg.
't Beest presenteert een avond gi
taarrock met drie aansprekende
bands: het deels in Zeeland gewor
telde Vanderbuyst (foto), dat inter
nationaal naam aan het maken is,
Gingerpig (de (nieuwe band van
voormalig Gorefest-gitarist Boude-
wijn Bonebakker) en The Lords of
Skull Island.
Zaterdag 26 maart, 't Beest, Goes,
20.30 uur.
The Deaf
The Deaf is een nieuwe band opge
richt Spike (Di-rect), Janneke (Re-
Belle) en Kit (Absent Minded),
aangevuld met Magere Mau op or
gel. hij neemt het orgel voor zijn
rekening. Hun debuutplaat is net
gereed. In het voorprogramma
speelt de Zeeuwse band The Nu
clear Brother.
Zaterdag 26 maart, De Spot,
Middelburg, 21.30 uur.
Brautigam/Van Keulen
Twee muzikale zwaargewichten
zijn samen te gast bij Muziekpo-
dium Zeeland: pianist Ronald
Brautigam en violiste Isabelle van
Keulen. Als duo werken ze al ruim
twintig jaar succesvol samen. Op
het programma staan deze middag
werken van Beethoven, Brahms
en Prokofiev.
Zondag 27 maart, Zeeuwse
Concertzaal, Middelburg, 15.30 uur.
Cantorij
Dirigent Anton de Kort van de
Cantorij der Basiliek Hulst voert
met zijn koor en het Zeeuwse ka
merorkest TY een speciaal concert
uit: Les sept paroles du Christ sur la
Croix van César Franck.
Zondag 27 maart, Willibrordus-
basiliek, Hulst, 15.00 uur. Vrijdag 8
april, Grote Kerk, Terneuzen, 20.00
uur. Woensdag 20 april, Eligiuskerk,
Oostburg, 20.00 uur.
Alex Klaasen als Toon Hermans in Toon, de Musical.
hij toen door volslagen niets te
doen toch het publiek aan het da
veren bracht, is nog altijd een feno
meen. Als er trouwens één ie
mand is, die zelf op het toneel de
slappe lach kon krijgen, dan is
Toon het wel.
Dit soort sketches moet je nu niet
verwachten. Het is per slot van re
kening een musical, dus overheer
sen de liedjes. Liedjes waarin op
poëtische wijze het leven bezon
gen wordt, of die op hun beurt uit
bundig kolderiek zijn. (De carna-
valshit-per-ongeluk Mien waar is
m'n feestneus is een mooi voor
beeld van de laatste.) Vakbe
kwaam gezongen door'Alex
Klaasen, waar nodig compleet met
het karakteristieke Toon-tremolo
waar we altijd van dachten dat
ook dat uniek was. En uiteraard is
een musical met één man op de
planken per definitie géén musi
cal. Dus wat extra volk, dat moet u
er wel bij nemen, om deze mae
stro van het levensgeluk nog één
keer te zien herrijzen.
Een hulde aan een groot ar
tiest. Er wordt in dit re-
tro-tijdperk nog wel meer
'gehommeerd'. Afgelopen week
was er in Oostburg en Vlissingen
ook één te zien - aan Paul Vlaande
ren. Of was het eerder een homma
ge aan het hoorspel?
Voor mij slaat de balans door naar
het laatste. Als het een eerbetoon
aan Paul Vlaanderen had moeten
zijn, zou het verhaal volgens mij
wel iets beter in elkaar gestoken
zijn. Dat maakte op mij nogal een
vlug- vlug-indruk, met een plot
dat veel te snel in de fase van de
naderende ontknoping kwam en
daar dan te lang bleef hangen.
Maar wat er ondertussen allemaal
nog meer gebeurde op het toneel
was eigenlijk veel belangrijker. Van
nabij kregen we een beeld van het
maken van zo'n hoorspel.
Hoewel ik daar nooit bij geweest
ben, weet ik zeker dat niet alles in
het echt er zó aan toe ging. Zo wei
nig betrokkenheid bij de tekst als
hier vertoond werd, zo zal het wel
niet gegaan zijn. Natuurlijk, de spe
lers hoeven alleen maar een tekst
te lezen. Maar dat ze ondertussen
een aansteker zoeken in hun jas
zak aan de kapstok, of met elkaar
aan het flirten zijn, dat is vast en
zeker bedoeld als een overdrijving
om dat grote verschil zichtbaar te
maken.
Het verschil tussen realiteit en fic
tie. Vermoedelijk is dat nergens zo
groot als bij het hoorspel, waar je
foto Roy Beusker
bijvoorbeeld in een warme studio
heel dramatisch kunt 'verbeelden'
dat je op de Noordpool in een gie
rende sneeuwstorm bent beland.
En dat verschil werd hier op die
manier nog eens extra in de verf
gezet.
Wel knap hoe dat zichtbaar maak
te, dat het bij de productie van een
hoorspel heel erg om timing gaat.
Dat was dé grote pret, te zien hoe
al die geluidseffecten op precies
het juiste moment gemaakt wer
den. En hoe dat gebeurt! Of zou
kunnen gebeuren, want historisch
correct was het volgens mij niet al
lemaal. Maar wel héél komisch.
Toon, de Musical', do. 31 maart in
De Maagd in Bergen op Zoom, zo. 3
april in Stadsschouwburg Middelburg
en vr. 22 april in Scheldetheater in
Terneuzen. Aanvang: 20.00 uur.
Willem Nijssen blikt elke
week vooruit - en terug -
op bijzondere
toneelvoorstellingen in het
Zeeuwse podiumaanbod.
Eerst was er hoogstwaar
schijnlijk niemand die
het anders zag: Toon
Hermans op de planken
laten herleven, dat kan niet. Die
man was zo uniek, in zijn stem,
zijn gebaren, zijn humor, zijn le
venskunst. Uitgesloten. En dan
moet er toch één iemand ge
weest zijn, die dacht dat het wél
kon.
En nu is er Toon, de Musical. Die
komt naar Bergen Op Zoom, Mid
delburg en Terneuzen. En volgens
ooggetuigen is de man die hem
speelt (Alex Klaasen) soms zelfs
nog beter dan de meester zelf. En
dat zijn dan nota bene ooggetui
gen die Toon zelf ook nog hebben
zien optreden.
Voor al die bewonderaars dus niet
te missen. Maar één citaat uit het
gastenboek haal ik speciaal aan ter
aanmoediging van de jongeren.
Die Toon Hermans toch ook zou
den moeten leren kennen: „Ik had
zo mijn twijfels toen ik als 15-jari
ge plaatsnam tussen voornamelijk
grijze koppies, maar het was echt
een prachtige show!"
Toon Hermans is de 'bedenker'
van de onemanshow. Hij was de
eerste in het Nederlandse taalge
bied, Wim Sonneveld en Wim
Kan zijn hem gevolgd. En na hén
kwam de meute. Toon Hermans
wordt meestal gerekend tot de ca
baretiers, maar dat was hij abso
luut niet. Hij beschouwde zichzelf
als een clown, en inderdaad be
stond een groot deel van zijn op
tredens uit pure kolder.
Een van de toppunten op dat vlak
komt uit 1980, toen hij in zijn
show minutenlang wachtte tot ie
mand een tennisracket voor hem
gehaald had. De manier waarop
