3
3
ST
Professorenkoppel strijkt
woneri24
iff
Sierdistel
Dia-lamp
Zaterdag 19 maart 2011
wonen@wegener.nl
024-3650509
o
7\
m
5
z
O
m
X
Het is nog niet zo
lang geleden dat
je voor 'niet goed
bij je hoofd' uitgemaakt
werd als je distels in je
tuin plantte. Oké, artisjok
ken en kardoenen worden
al eeuwen geteeld. Maar
dat zijn salondistels, geen
echte. Echte distels kwa
men tot voor kort de tuin Cirsium rivulare
niet in, maar naarmate Atropurpureum. foto RvdK
zelfs de akkerdistel, de vij
and van alle boeren, uit de akker verdwijnt dankzij efficiën
te onkruidbestrijdingsmiddelen, neemt in de tuin de be
hoefte toe datgene te koesteren wat daarbuiten verdwenen
is. Een distel die iedereen wel in zijn tuin wil hebben, is de
vederdistel, Cirsium rivulare Atropurpureum, die zelfs voor
distelhaters acceptabel is omdat hij niet woekert en nauwe
lijks prikt. Cirsium rivulare Atropurpureum is een hoge, ver
takte vaste plant met bordeauxrode bloemen. In het voor
jaar kun je de bloemknoppen zien zitten in de bladrozet
ten. Zodra het blad begint te groeien - en op dat van een
distel gaat lijken - groeien de bloemstengels razendsnel uit
tot een lengte van meer dan 1 meter. De eerste bloemen
bloeien in mei, maar als je de uitgebloeide bloemen weg
knipt, kan die bloei zich drie keer herhalen, zodat je deze
distel tot aan de eerste nachtvorst in bloei kunt hebben.
Geen wonder dat iedereen zo'n distel wel in zijn tuin wil.
Maar Cirsium rivulare doet het niet overal. Dat heeft meestal
te maken met een te droge standplaats. Rivulare betekent
'groeiend langs een stroom'. Daaruit kun je afleiden dat de
ze sierdistel van vruchtbare en vochthoudende grond
houdt. Op droge zandgrond kwijnt hij weg. In de
folklore worden distels ook altijd met goede grond
geassocieerd. Cirsium rivulare Atropurpureum is een
eersteklas distel met tweederangs blad: naarmate
het seizoen vordert, ziet dat blad er steeds meer ver
fomfaaid uit. Wie zich daaraan ergert, kan het blad
halverwege het groeiseizoen wegknippen. Binnen
drie weken verschijnt er dan weer fris, nieuw blad.
Cirsium rivulare Atropurpureum is niet makkelijk te
vermeerderen - vruchtbaar zaad schijnt er niet aan
te komen - en daarom nooit goedkoop. Dat lijkt
nauwelijks een bezwaar, want bij kwekers die de
plant in hun assortiment voeren, is deze sierdistel
altijd als eerste uitverkocht.
Er zijn soms ook andere vederdistels te krijgen. Be
rucht is Cirsium heterophyllum, met lila bloemen
aan stevige stengéls. Een woekeraar van de eerste or
de. Maar ook woekeraars kunnen hun nut hebben.
Bijvoorbeeld in een bloemenwei, waar Cirsium he
terophyllum de concurrentie met het gras gemakkelijk aan
kan. Ook Cirsium oleraceum, de moesdistel, kom je een enke
le keer bij een alternatieve kweker tegen. Deze valt onder
de 'vergeten groenten'. Maar het feit dat zelfs het vee hem
niet lust, is al een indicatie voor de culinaire waarde.
Op het eerste gezicht is het een
eenvoudige, witte, strakke design
lamp. Maar deze creatie van het
merk Pulz is meer dan dat. Bij
het invallen van de duisternis en
het aandoen van de lamp, heeft
deze 'Turn on the lights' een ver
rassing in petto: uit het niets ver
schijnt op de kap het beeld van
een 'stads tafereel'. Het principe
van de lamp is minder ingewik
keld dan het lijkt. Aan de binnen
zijde van de kap zit fotofolie. Die
is alleen te zien als het licht er
doorheen schijnt. Een moderne
dia dus. De serie bestaat uit vier
thema's: Illusion People, Illusion
Bicycle, Illusion Bar en Illusion
Button. Bij de Button zijn kno
pen op de kap bevestigd. Deze
zijn geen illusie, maar echt.
'Turn on the lights' is verkrijg
baar als tafellamp (118 euro),
hanglamp (154 euro) en vloer
lamp (227 euro). Bestellen via:
SI www.lightmatters.eu
1
Alvar Aalto (bo
ven) en Kaj Franck.
mmsxmmEsmmm
WBBmmmmmmmmm
Emigreren is een ingrijpende
keUze. Familie, werk, cultuur:
de emigrant laat veel achter.
Maar hij verwacht in zijn
nieuwe land ook veel terug
te krijgen, bijvoorbeeld het
huis van zijn dromen.
door Jan van Mullem
Ben je een Amerikaanse Nederlander
of een Nederlandse Amerikaan?
Ivo Duijnstee: „Ja, zeg het maar. Ik
woon de ene helft van het jaar in
Berkeley, met Cindy. De rest van"
de tijd ben ik, vaak alleen, in Nij
megen. Beide noem ik thuis. Ze
voelen ook zo, al hebben sommige
instanties daar moeite mee. Zoals
de Belastingdienst, die op mijn
aangifte slechts één woonplaats ac
cepteert. Ik zeg zelf altijd: ik ben
gesemigreerd, niet geëmigreerd."
Lijkt me wel ongezellig, zo half-half.
„Het is maar hoe je het bekijkt.
Als ik in Nederland ben, kan ik
mijn ouders en onze vrienden be
zoeken. Dat is me heel wat waard.
Cindy en ik zijn eraan gewend dat
er dit soort gescheiden periodes
zijn. Ook in het werk (ze hebben
beiden een positie aan de Universi
teit van California in Berkeley en
Ivo is daarnaast lector aan de Uni
versiteit Utrecht, red.) komt het
voor dat we dagen weg zijn. Bij
voorbeeld voor onderzoek of een
lezing. De zomermaanden bren
gen we samen door, in Nederland.
Dus per saldo zijn we minder dan
zes maanden per jaar alleen."
Hoe kwam Berkeley op jullie pad?
„Na haar promotie was Cindy op
zoek naar een baan als postdoc (ju
nior-onderzoeker, red.). Vijfjaar
lang werkte ze op contractbasis bij
het nationaal natuurhistorisch mu
seum in Washington DC. In 2008
solliciteerde ze naar de permanen
te positie op Berkeley. Met succes,
ze kreeg de job. Doceren, als prof
een lab opzetten, onderzoek doen:
een prachtige kans. Ik kan op de
universiteit van dezelfde facilitei
ten gebruikmaken als Cindy, maar
ontvang er geen salaris. Mijn func
tie is te vergelijken met die van bij
zonder hoogleraar in Nederland."
