Door
de Limburgse duinen
i7reizen
Door te wandelen,
<-
leer je Nederland
kennen en ontdek je
hoe afwisselend het
landschap is.
Carel Thijssen
wandelde bij
Wellerlooi in
Noord-Limburg.
reizen@wegener.nl
|jg| 024-3650360
Zaterdag 19 maart 2011
Het meanderende Geldernsch-Nierskanaal. foto's Carel Thijssen
De Hamert
9 Routebeschrijving Op landgoed
De Hamert zijn meerdere met paal
tjes gemarkeerde wandelroutes uit
gezet, van 1 kilometer (rolstoelers)
tot 5 kilometer. De rode, blauwe
en witte route zijn prima te combi
neren voor meer wandelplezier.
Openbaar vervoer Startpunt Jacht
hut Op den Hamer is met buslijn
83 (Venlo-Nijmegen) te bereiken.
Uitstappen bij halte Wellerlooi, ho
tel de Hamert.
Eigen vervoer Vanuit richting Nij
megen en Venray/Venlo is het start
punt te bereiken via de N271. Navi-
gatieadres: Twistedenerweg 2, Wel
lerlooi.
9 Horeca Jachthut Op den Hamer is
open van 1 april tot en met 31 ok
tober dagelijks van 11.00 tot 19.30
uur. Van 1 november tot en met
31 maart van 11.00 tot 18.30 uur.
In het weekeinde gesloten. Hier is
ook wandelinformatie verkrijgbaar.
9 Hond Mag aangelijnd mee.
Hoog tussen de boom
toppen hamert een
specht dat het een lie
ve lust is. De fanatieke
timmerman laat zich
niet zien, maar het lijkt wel of hij
ons met zijn karakteristieke roffel
toeroept: welkom in de Maasdui
nen. Duinen in Noord-Limburg?
Ia. Terwijl de westelijke provincies
hun zeeduinen koesteren, zo is
Noord-Limburg trots op zijn rivier-
duinen. We bevinden ons op land
goed De Hamert, onderdeel van
Nationaal Park De Maasduinen,
een van de grootste rivierduingor-
dels van Nederland.
Het fraaie natuurgebied tussen
ruwweg Venlo en Gennep en inge
klemd tussen de Maas en de Duit
se grens dankt zijn glooiende land
schap aan de laatste ijstijden. Tot
ruim ïo.ooo jaar geleden blies de
wind het zand uit het Maasdal in
grote hoeveelheden op tot soms
wel 20 meter hoge duinen. Het re
genwater verzamelde zich in de la
gere gedeeltes, waardoor bekoorlij
ke vennen ontstonden. Voeg er
nog de heidevlaktes en hier en
daar bosjes zilverkleurige berken
aan toe en alle ingrediënten zijn
aanwezig voor een boeiende na
tuurwandeling door de 'parel van
de Maasduinen', zoals De Hamert
aangeprezen wordt.
Dat we ons in een juweeltje bevin
den, zien we al direct nadat we
een eerste klaphek - de schaaps
kudde moet zijn grenzen kennen -
gepasseerd zijn. Links van het lang
zaam oplopende zandpad koeste
ren de heidestruikjes zich in een
voorzichtig voorjaarszonnetje, ter
wijl aan onze rechterhand een ber
kenbosje een trieste herinnering
aan de oorlogsjaren herbergt: tus
sen de bomen markeert een sober
houten kruis de plaats waar in
1943 zeven Limburgse verzetsstrij
ders werden gefiisillêerd. Een mar
meren plaquette vermeldt de na
men van het zevental.
Op de top van het duin worden
we op een volslagen andere ma
nier met de dood geconfronteerd:
Hamertroute
Berken, met de voeten in het water.
het Vorstengraf. De imposante
grafheuvel, bijna 3 meter hoog en
met een doorsnede van zo'n 25
meter, geldt als een van de groot
ste van Nederland. Het graf ver
moedelijk uit de periode 4000 tot
3000 voor Christus, werd in 1992
gerestaureerd. De krans van paal
tjes rond de heuvel moest ervoor
zorgen, zo beweren deskundigen,
dat de geest van de overledene
niet kon ontsnappen.
Even voorbij het archeologisch mo
nument genieten we, met de wind
door de haren, van het fraaie zicht
op de vennetjes van het Pikmeeu-
wenwater, ook al zo'n kostbaar
heid van De Hamert. Op weg naar
het natte, lage gedeelte, zien we in
de verte de kudde Kempische hei-
deschapen en maken we kennis
met een bijenvolkje, dat een hele
reeks kasten bewoont aan de rand
van het heideveld. Een slim idee
van een aantal imkers? Nee hoor,
afgekeken van de boeren uit de
middeleeuwen, toen honing nog
de enige zoetmaker was. Met het
houden van bijen op de heide pro
beerden de toenmalige agrariërs
een grijpstuiver bij te verdienen.
Heel anders dan de dor ogende
heidevlakte, ziet de omgeving van
het Pikmeeuwenwater eruit. Het,
overigens kurkdroge, wandelpad
voert ons langs de vennen, waar
de berkenboompjes tussen de ver
geelde graspollen met hun voeten
in het water staan. Alleen het ge
snater van een wegfladderend een-
denpaar verstoort een paar tellen
de stilte.
De koek blijkt, na al dit moois,
nog niet op. Op het laatste deel
van de route wacht ons een bijzon
dere verrassing: het Geldernsch-
Nierskanaal, ruim 200 jaar geleden
aangelegd om overtollig water af te
voeren naar de Maas. Van een
kaarsrecht kanaaltje is echter geen
sprake. Door het hoogteverschil
mssen Duitsland en de Maas, onge
veer 7 meter over een lengte van
3 kilometer, lijkt het laatste stuk
meer op een snelstromend berg-
beekje dat zich langs steile, uitge
sleten oevers naar het laagste punt
slingert.
Geen wonder dat planten en vo
gels zich hier in een paradijs we
ten. Wij ook even als we, zittend
op een bankje, toegezongen wor
den door een tjiftjaf, terwijl kool
meesjes over de kale takken dan
sen. Ongetwijfeld met het voorjaar
in hun bol. Net als het plukje
sneeuwklokjes, dat dicht langs de
oever van het kronkelende kanaal
tje staat te pronken.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
Vennetjes bij het Pikmeeuwenwater.
Het Vorstengraf is een archeologisch monument.
Weileriooi/Nijmegen
