Een binnenlopen De eerste
spectrum 6
De ene crisisdienst is de andere niet
Zaterdag 19 maart 2011
HET ZENUWCENTRUM
De Crisisdienst kan niet zomaar
door particulieren gebeld worden.
Alleen officiële verwijzers mogen
dat, zoals huisartsen, maatschappelijk wer
kers of de politie. En niet de officiële ver-
wijzers, maar de Crisisdienst zelf oordeelt
over de situatie.
Secretaresse Wilma 't Jong neemt een sleu
telpositie in. Hier komen telefoontjes bin
nen van verschillende afdelingen.
„Als ik 's morgens binnenkom, is het
meestal gelijk raak.Op drukke dagen zit ik
continu aan de telefoon, dan doe je verder
weinig. Sorry, even de telefoon opnemen."
Rustig hoort ze de beller aan, ondertussen
notities makend. „Vindt u het goed als ik
het even overleg en daarna terugbel? Om
welke meneer gaat het, dan kan ik alvast
de naam noteren...geboortedatum..." Ze
stopt met schrijven. „O, dat is iemand
voor de ouderenpsychiatrie...dat maakt het
weer anders...U spreekt nu met de volwas-
senenzorg. Ik verbind u even door."
Dat zijn dan nog de makkelijke telefoon
tjes. „Ja, die kan ik doorschuiven. Ik scheep
niemand af, maar het is wel mijn taak om
ervoor te zorgen dat alleen echte crisis-ge-
vallen bij de Crisisdienst terecht komen."
Aan de andere kant van de telefoon kan
het er soms heftig aan toegaan. „Het vari
eert van mensen die heel bedaard iets ver
tellen tot direct betrokkenen die helemaal
over hun toeren opbellen. Dat kan, als ze
hier al bekend zijn. Wat er ook gebeurt: ik
blijf kalm en vriendelijk. Dat moet."
Telefoon: de huisarts van mevrouw K., die
gebeld heeft om te vragen of De Lands
heer naar haar achttienjarige zoon wil ko
men kijken. Die is weer in zijn oude ge
drag vervallen, waarschijnlijk omdat hij de
medicijnen die hem tijdens zijn laatste psy
chose voorgeschreven zijn, niet meer wil
nemen. De jongen zit op zijn kamer onder
een deken. Hij heeft al drie dagen niets ge
geten en is voortdurend tegen zichzelf aan
het praten, of maakt geluiden. „Ik wil nü
overleg met de psychiater", zegt de huis
arts tegen Wilma 't Jong. „Goed. Ik ver
bind u door", zegt de secretaresse.
„Mensen willen altijd dat het nü opgelost
wordt. Niet morgen, maar nü. In de prak
tijk is dat zelden mogelijk. Stel dat het gaat
om iemand die uit een andere provincie
komt en in Zeeland nergens bekend is.
Dan duurt het even voor de medische ge
gevens opgevraagd zijn. Maar het kan ook
zijn dat alle psychiaters net ergens anders
druk mee zijn."
Ze werkt nu 22 jaar in de Zeeuwse
GGZ-wereld. „Dan weet je op een
gegeven moment precies bij wie je
voor wat moet zijn. Je weet waar je naar
moet vragen: belt iemand voor het aanmel
dingsbureau, voor opname? Of voor de cri
sisdienst? Is het wel of niet acuut? Hoe
oud is de persoon? Ik weet de weg inmid
dels wel. Maar voor iemand die hier nog
maar net werkt, is het moeilijk. Ik krijg
veel mensen aan de telefoon die klagen
dat ze al voor de zoveelste keer doorver
bonden zijn. Eén deur voor mensen in
nood is er niet. Ik denk wel eens dat die er
zou moeten zijn. Zelfs professionals heb
ben er moeite mee. Ik heb vaak genoeg
huisartsen aan de telefoon die naar de Cri
sisdienst vragen terwijl ze bellen voor een
gewone poliklinische behandeling bij de
psycholoog."
Weer telefoon: een familielid van iemand
die net opgenomen is. „Die komen er óók
nog bij. Op een drukke dag met veel crisis-
gevallen horen we vaak dat we moeilijk te
bereiken zijn."
EEN BINNENLOPER
De portier belt: een binnenlopen
Aan de balie staat een verwarde
man. „Het gaat niet zo goed met
hem", zegt de portier eufemistisch. De
man heeft verklaard dat hij het niet meer
ziet zitten en opgenomen wil worden.
„Kan er iemand komen kijken?", vraagt de
portier. Wilma belt de crisisdienst. „We
hebben een binnenlopen"
„Deze week hebben we die nog niet ge
had. Binnenlopers zijn verwarde mensen
die zich spontaan aan de balie melden om
hulp te zoeken. Strikt genomen is dat niet
Als iemand zo ontregeld is door psychiatrische en/of versla
vingsproblematiek, dat onmiddellijke hulp van professionals
nodig is, is er sprake van een acute crisis.
De Crisisdienst van Emergis grijpt in als de eerstelijns hulpver
lening met de situatie geen raad meer weet.
Met eerstelijns help wordt bedoeld: hulpverleners waar men
zonder verwijzing gebruik van kan maken (zoals huisarts, maat
schappelijk werk, eerstelijns psycholoog).
De Crisisdienst voor Volwassenenzorg van Emergis is alleen
voor cliënten tussen de 18 en 65 jaar, uit het gebied boven
de Westerschelde. Ook Verslavingszorg is er ondergebracht.
Tijdens kantooruren zijn er aparte crisisdiensten voor Oude-
renpsychiatrie, Kind- en Jeugdpsychiatrie, Langdurige Zorg en
Wónen. Buiten kantoortijd neemt Volwassenenzorg waar.
