221 zeeland
'Je moet je route vooraf plannen, maar
'Ambtenaar zal nooit denken
Fietsersbond springt in
de bres voor behoud
van ANWB-routebordjes
ROUTEBORDJES Fietsknooppuntensysteem vervangt wit-rode wegwijzers ANWB
route^ö
Rammekens
woensdag 9 maart 2011
door Rutger Snijder
Tiny van Asten en Roos Weterings, toeristen uit Udenhout, zijn wel te spre
ken over de nieuwe routebordjes.
De Fietsersbond Vlissingen/-
Souburg is niet blij met
het verdwijnen van de ver
trouwde ANWB-routebordjes. De
zeshoekige bordjes die fietsers
langs alle bezienswaardigheden op
Walcheren voeren, verdwijnen per
1 mei uit het straatbeeld.
Er is sinds 2006 namelijk een
nieuw systeem: het Fietsknoop
puntensysteem. Bij dit systeem
zijn de kruisingen van wegen en
fietspaden gemarkeerd als knoop
punten. Deze knooppunten heb
ben op hun beurt weer een num
mer gekregen. De nieuwe bordjes
verwijzen dus niet meer naar de
Valkenisse-, Rammekens-, Mante-
linge- of Dorpenroute maar naar
nummers. Onhandig, vindt de
Fietsersbond. „Wij krijgen heel
veel klachten binnen over het ver
dwijnen van de ANWB-routebord
jes", laat de bond weten. „Veel
mensen hebben moeite met het le
zen van de knooppunten. Bij elk
knooppunt moet men stilstaan
om de weg te verkennen. Flet vol
gen van een duidelijk fietsroute-
bord is veel eenvoudiger en met
het oog op de vergrijzing moeten
we juist daarmee rekening te hou
den."
Patrick Polie, interim-directeur
van Promotie Zeeland Delta, her
kent de klachten niet. „Ik kan me
daar helemaal niets bij voorstellen.
Ik stond vorig weekend op de
Fiets-en Wandelbeurs. Daar ko
men 20.000 mensen, ook heel veel
ouderen, en die waren veelal
laaiend enthousiast. Mensen vin
den het heel makkelijk, omdat je
zelf je eigen route kun uitstippe
len. Als je vooraf de nummers
even opschrijft, kun je precies uit
stippelen hoe lang en hoe ver je
gaat fietsen. Ook kun je de tocht af
breken als je moe wordt, dan stop
je gewoon bij een knooppunt. Dat
kan niet als je een route rijdt die
50 kilometer lang is."
De ophef rond de rou
tebordjes op Walche
ren nodigt uit tot
een onderzoek. Een
rondje met de fiets
langs Middelburg, Veere, Vrouwen
polder en Gapinge is het resul
taat... en het valt allerminst tegen.
De oude ANWB-routebordjes ver
dwijnen per 1 mei en worden ver
vangen door de bordjes van het
Fietsknooppuntensysteem. Vol
gens de Fietsersbond is het nieuwe
systeem moeilijk te begrijpen. In
de praktijk is hier weinig van te
merken.
„Het is echt hartstikke makkelijk",
vinden ook twee Vlaamse toeris
ten die een tochtje maken op de
zonovergoten Veerse Dam. „Altijd
als we ergens naartoe gaan printen
we eerst een kaart met knooppun
ten. We hebben dit systeem in Bel
gië ook dus dat is makkelijk." De
dames vinden het geen probleem
dat ze eerst op internet moeten op
zoeken langs welke knooppunten
ze moeten fietsen. „Ach, dat duurt
toch maar vijf minuutjes?"
De snelste route van Middelburg
naar Veere gaat eerst langs knoop
punt 62 en dan naar 34. Langs de
ze route staan de nieuwe wit-groe-
ne bordjes op elk kruispunt opge
steld om te voorkomen dat de en
thousiaste fietser per ongeluk een
verkeerde afslag neemt. De route
bordjes staan soms ook langs lange
rechte wegen om je te verzekeren
dat je nog op het goede pad zit.
Als fietser voelt dit als een bevesti
ging dat je goed bezig bent en dat
is fijn: hoefje tenminste niet bang
te zijn dat je verdwaalt.
Bij aankomst in het centrum van
Veere blijkt al meteen dat verdwa
len daar vrijwel onmogelijk is. In
het stadje staan zowel de oude als
de nieuwe bordjes langs de weg.
-„Dat vind ik wel erg rommelig,
daarom is nu ook dat nieuwe sys
teem bedacht natuurlijk", zegt Ti
ny van Asten, die in plaats van te
carnavallen in Zeeland vakantie
viert. „We fietsen nu zomaar er
gens heen, maar we gebruiken de
bordjes ook wel eens. Met het
Fietsknooppuntensysteem kan je
makkelijk je eigen route bepalen.
Dan kies je gewoon een route van
50 kilometer; die fietsen we dan
zo lang we willen en als we terug
willen stoppen we gewoon op een
knooppunt."
De oude bordjes in Veere zijn een
uitzondering; op de rest van de
route zijn ze bijna overal verwij
derd. Het echtpaar Hillebrand, dat
op deze zonnige morgen zijn dage
lijkse rondje in de buurt van Schel
lach fietst, is daar wel blij mee.
„Van die oude bordjes stonden er
veel te veel. Dan stond er een aan
kondiging dat er een kruispunt
aan komt: dat is toch helemaal
niet nodig?" Hoewel het echtpaar
niet volgens de bordjes fietst („Ik
fiets deze route met m'n ogen
De wit-rode ANWB-routebordjes zul
len snel verdwijnen.
dicht") heeft meneer Hillebrand
wel een mening over het nieuwe
systeem. „Het lijkt me voor begin
ners een heel makkelijk systeem.
En ja, je moet van tevoren plan
nen wat je gaat doen, maar dat
doe je als je op vakantie gaat ook."
Natuurlijk is niet iedereen tevre
den over het nieuwe systeem. „De
oude bordjes waren net iets handi
ger", vindt een echtpaar dat een
tochtje richting Veere aan het ma
ken is. „Als je hier niet vandaan
komt wil je toch weten waar je
naartoe fietst? Dan heb je dus na
men nodig en die staan er nu niet
op."
Fietsers moeten voortaan de wit
groene FIKS-bordjes volgen.
Deze Vlaamse toeristen kennen het fietsknooppuntensysteem al: het be
staat ook in België.
Dick van de Velde bij zijn aantreden in 2009: „Ik kan zorgen dat de contac
ten tussen ambtenaar en ondernemer beter verlopen." foto Ruben Oreel
door Maurits Sep
DOMBURG - Twee jaar geleden trad
hij aan, maar wat de ondernemers
manager Veere in de tussentijd al
lemaal heeft gedaan is niet zo be
kend. Precies zoals het hoort,
vindt Dick van de Velde: „Een
groot deel van mijn werk móet
niet op straat liggen. Masseren doe
je niet in het openbaar."
Hij is er immers niet voor de bui
tenwacht, maar voor de onderlin
ge contacten tussen ondernemers
enerzijds en ambtenaren en be
stuurders (wethouders, burgemees
ter) anderzijds. Die contacten moe
ten beter en hij kan daarvoor zor
gen, beloofde hij in 2009. „Ik moet
er voor zorgen dat ik regelgeving
duidelijk kan maken, dat een on
dernemer weet bij wie hij terecht
kan en dat een ambtenaar begrijpt
wat er speelt en leeft bij de onder
nemers."
Hij heeft zijn werk na anderhalf
jaar geëvalueerd. Conclusie: „Er is
een structureel cultuurverschil.
Ondernemers hebben andere ka
rakters en stellen andere prioritei
ten dan ambtenaren en bestuur
ders. Het gaat nooit lukken ze als
elkaar te laten denken. Ze zullen
steeds opnieuw hun eigen rol spe
len. Het is vooral belangrijk elkaar
op tijd en adequaat te informeren.
Daarom ben ik ervan overtuigd
dat mijn functie als bruggenbou
wer en smeerolie het waard is om
te behouden."
Van de Velde wijst om zich heen
om zijn conclusie te staven. „Over
al zie je zulke functies ontstaan:
ondernemersmanagers, binnen
stadsmanagers, citymanagers."
Bovendien heeft hij duidelijk ge
merkt dat zijn werk vruchten af
werpt. Een mooi-voorbeeld is Jazz
by the Sea in Domburg. Het popu
laire festival voorzag voor 2010 gro
te problemen door gebrek aan be
stuursleden en aan geld. Van de
Velde legde contacten met de loka
le ondernemersvereniging en zie:
zij legden geld op tafel. Ook polste
hij enkele mensen voor bestuurs
functies. „We hebben gezamenlijk
de schouders eronder gezet en nu
is het opgelost: Jazz by the Sea
blijft bestaan."
