i6l zeeland
'Arm en oud' biedt
Negen winnaars maar geen
Een nostalgische plek
zeeland
in de
vorige
eeuw
maandag 7 maart 2011
Uit de serie kaarten en foto's van Hans Lindenbergh brengen we deze
keer opnieuw een stadsgezicht in beeld. Onze vraag: waar is deze foto ge
nomen? We zijn nieuwsgierig naar de locatie en lezen graag anekdotes
of verhalen over deze plek. Stuur uw oplossingen naar: redactie@pzc.nl
of stuur een brief naar de PZC, postbus 91, 4330 AB Middelburg.
Drie inzenders van goede antwoorden ontvangen een waardebon.
T ennie van Kampen uit Hein-
I kenszand voorspelde het al:
I „Ik denk wel dat u zeer veel
reacties binnenkrijgt, want ik
vind het bepaald niet moeilijk
En jawel, ruim honderd mensen
stuurden vorige week een goede
oplossing in van de raadkaart.
„Deze week een foto van mis
schien wel het mooiste plekje van
Vlissingen. Hij is genomen vanaf
het Keizersbolwerk, richting beurs
gebouw. Opvallend zijn de twee
galleys waarmee de loodsen naar
de schepen werden geroeid",
schrijft Rinus van Es uit Vlissin
gen.
„Deze plek is voor mij (ons) nostal
gisch. Ik wilde mijn kersverse echt
genote (gehuwd 30 januari 1970)
op huwelijksreis Zeeland leren ken
nen met het Strandhotel als stand
plaats. Ze was meteen 'om'. Sinds
dien is ons jaar niet compleet als
we niet in Zeeland zijn geweest.
Zelfben ik in Zeeland opgegroeid.
Mijn grootvader was chirurg (A.
Staverman) waar in Vlissingen
ook een straat naar is genoemd",
meldt H. J. Staverman uit Baarn.
„Duidelijk een foto uit de tijd dat
Vlissingen nog behoorlijk autovrij
was. De oprit links werd later veel
gebruikt door lesauto's. Ik leerde
daar in i960 helling trekken", laat
Jaap Liek uit Vlissingen weten.
Ellen Kramer uit Heinkenszand:
„Net niet meer op de foto aan de
rechterkant aan de kade van de ha
ven stond de oude vismijn, waar
vroeger Caecilia oefende o.l.v. Jan
Meliefste en ik trompet blies met
mijn 12 jaren. Allang platgegooid
en heringericht."
Mevrouw D. Izeboud uit Vlissin
gen: „Vanaf deze plaats heb je
mooi uitzicht op het water met de
altijd boeiende scheepvaart. Het
biedt ook een fraai zicht op een
deel van het stadscentrum waar
nog mooie oude panden staan."
Winnaars raadkaart: T. van de Calseij-
de-Groosman, IJzendijke; Sarina Hen-
drikse en J. Liek, beiden uit Vlissingen.
DE RIETDEKKER Iedere zoon verlangt naar een vader die een keer zegt:
Regisseur Stefan Perceval en
acteur Bram Kwekkeboom
aan het woord over De Riet
dekker, de nieuwe productie
van Theater Zeelandia.
door Ali Pankow
Arm en oud is een slech
te combinatie. De angst
daarvoor biedt een rijke
inspiratiebron. Rinus
Spruit uit Nieuwdorp schreef er
een boek over: De Rietdekker. Thea
terproductiehuis Zeelandia komt
nu op basis van dit boek met het
gelijknamige toneelstuk, dat don
derdag in het Arsenaaltheater in
Vlissingen in première gaat.
Arm en oud. Heeft de relatief jon
ge regisseur Stefan Perceval (37)
enige verbinding met dat schrik
beeld? „Jazeker, de levensomstan
digheden waren thuis niet zo roos
kleurig. Vanuit mijn jeugd al ben
ik altijd bang voor dat zwarte gat
van geen inkomen. Ik kan me ook
niet permitteren tijdelijk niets te
doen en ik krijg dan ook wel eens
het yerwijt dat ik overal mee in
zee ga. 'Jij bent een theaterboer',
zeggen ze dan."
De droevige blik en de relativering
in zijn stem geven Percevals ant
woord een dubbele lading. Sinds
hij 14 jaar geleden afstudeerde
heeft hij nooit zonder werk geze
ten al acteur, regisseur of tekst
schrijver. Hij is nu voor de tweede
keer betrokken bij een Zeelan-
dia-productie. In 2009 vertolkte
hij de rol van Ariël in De Storm
van Shakespeare.
Bram Kwekkeboom lijkt inmid
dels tot de 'vaste kern' van Zeelan
dia te gaan behoren. Hoe ervaart
hij het na twee opvoeringsreeksen
van Vlammenstad vorig jaar, nu
weer een monoloog te spelen?
„Prima, Vlammenstad heb ik niet
zo als monoloog ervaren. Dat was
onderdeel van een tweeluik. Vanaf
de eerste ontmoeting ontstond de
klik met Stefan. Ik voel me erg op
mijn gemak tijdens het werkpro
ces met hem."
Zorg om armoede heeft Kwekke-
Regisseur Stefan Perceval en acteur Bram Kwekkeboom. Zij werken intensief
boom in zijn jeugd ook gekend.
Hij was een jochie van zeven toen
zijn vader overleed. „Toen werd
het eindjes aan elkaar knopen,
maar mijn moeder was een heel
optimistische vrouw. Ik weet nog
dat we van het statiegeld van lege
flessen samen naar Elektra, de bio
scoop in Middelburg gingen."
Perceval erkent dat bij het lezen
van De Rietdekker niet direct zijn
fantasie als theatermaker begon te
stromen. „Wat wel nadrukkelijk
naar voren kwam, was de stroeve
relatie tussen Rinus (de auteur,
red.) en zijn vader. Die baseline
van een vader-zoon-relatie was di
rect herkenbaar. Voor mij is het
boek een kreet van de zoon naar
de vader toe: 'Ik kan toch iets. Dit
boek schrijven'. Al heeft het dan
15 jaar geduurd voor het er
kwam", zegt de regisseur. Volgens
hem is het voor elke zoon herken
baar: vaders hebben de neiging
zich wat terug te trekken, terwijl
de zoon aandacht en waardering
wil. „Bram Vermeulen bezingt dat
zo mooi met Pappa, kijk dan. Dat
geldt ook voor mezelf Mijn eigen
door Rolf Bosboom
MIDDELBURG - Een soort Idols,
maar dan op het gebied van beel
dende kunst. Zo zou je, wat oneer
biedig, het Vierkante Ei kunnen
omschrijven. Amateurkunstenaars
laten hun werk zien aan een gere
nommeerde jury, die na kort be
raad bepaalt wie de volgende fase
haalt. Zaterdag was de voorronde
in Middelburg.
Het Vierkante Ei is een initiatief
van zes vooraanstaande musea, de
Volkskrant, Kunstfactor en om
roep NTR. Bijna 2200 kunstenaars
hebben zich dit jaar aangemeld,
door een foto in te sturen. Na een
strenge voorselectie zijn er enkele
honderden overgebleven, die in
een van de zes musea hun werk
kunnen laten zien.
Rond de zestig deelnemers - af
komstig uit het hele land - meld
den zich, verdeeld over drie groe
pen, zaterdag bij de Vleeshal. In
een ommezien werd met hun in
zendingen per groep een expositie
ingericht, waarna de vijfkoppige ju
ry onder leiding van Rutger Pont
zen een rondgang maakte en iede
re kunstenaar de gelegenheid gaf
het werk kort toe te lichten. Daar
na zonderde de jury zich even af
om in elke ronde drie deelnemers
aan te wijzen die naar de halve fi
nale mogen.
Juryvoorzitter Pontzen benadruk
te dat het werk weliswaar 'keihard'
werd beoordeeld, maar dat er geen
verliezers waren. De deelnemers
hadden immers al de rigoureuze
voorselectie doorstaan, wat al een
prestatie op zich is.
Regelmatig werd de jury aange
naam verrast. Zoals door het schil
derij van Jan Houkamp uit Middel
burg, goed voor een plaats in de
halve finale. „Een tafereel dat er in
eerste instantie semi-abstract uit
ziet", zo omschreef Rutger Pont
zen het. De toelichting van Hou
kamp deed de jury met andere
ogen naar het werk kijken. De ma
ker vertelde dat het een beeld was
van de watersnoodramp van 1953
en dat hij werd geïnspireerd door j
familieverhalen en door de diverse 1
natuurrampen van de afgelope J
tijd.
Vlissingen Bellamy-Part. van al Boulevard De R
