121 binnenland
'Tot ik er dood bij neerval knok ik voor
Nintendo-duim rukt op bij
LENIE 'T HART 'Zeehondenmoeder' neemt afscheid, maar toch ook niet
donderdag 3 maart 2011
Even zorgde zeehondenmoe
der Lenie 't Hart gisteren
voor verwarring. Met haar
vertrek als directeur zou ze
zeehonden de rug toekeren.
Niets is minder waar.
door Koos Bijl
Hoe verklaart u de mis
verstanden rond uw
persoon
„In september hoop ik
70 te worden. Dan is dunkt mij de
tijd gekomen om het stokje over te
dragen. Ik wil af van de manage
menttaken die ik nu zelf nog be
hartig.
Die verantwoordelijkheid drukt
steeds zwaarder als je ouder
wordt. Sinds een aantal weken
zijn we intensief op zoek naar een
opvolger die mijn taak overneemt
als algemeen directeur van de
crèche."
Wat gaat u doen met de tijd
die vrijkomt?
„Dan krijg ik nóg meer tijd om
aan te schoppen tegen de gesubsi
dieerde wetenschappers die blij
ven beweren dat het afgelopen
moet zijn met de opvang van-zie
ke zeehonden en daarmee onver
schilligheid bij de jeugd in de
hand werken."
Lenie 't Hart: „Die zogenoemde
deskundigen doen het voorkomen
alsof Nederland één groot onge
rept natuurgebied is dat zonder op
vang voor zeehonden kan. Ik ben
realist. Ook met het lot van de
koeien in de Oostvaardersplassen
ben ik heel begaan."
U hebt ook aangekondigd tijd vrij te
willen maken voor het schrijven van
boeken. Aan welke thema's moeten
we denken?
„Mijn eerste boek gaat over de Ur-
ket visser Johannes die een zee
hond heeft gered. Dat is een waar-
gebeurd verhaal dat ik vaak vertel
op scholen als ik lezingen geef. Ik
heb al die schoolkinderen beloofd
dat ik hier een boek over schrijf."
Ondanks het klimmen der jaren
bruist u nog steeds van energie,
zo lijkt het.
„Dat klopt! Gisteren schopte ik na
afloop van een crematieplechtig
heid in Amsterdam ergens nog te
gen een voetbal. Dat wekte ver
wondering bij omstanders, maar
dat hoort bij mij! Ik ben in staat
om wel twintig dingen gelijktijdig
te doen. Ik werk 24 uur per dag. Je
kunt mij 's morgens om zeven uur
al achter de waddendijk vinden op
zoek naar zeehonden. Ik werk
voor drie mensen tegelijk."
Dat maakt het niet gemakkelijk u
op te volgen.
„Een opvolger is nodig om mijn
managementtaken over te nemen.
Dat stelt mij straks in de gelegen
heid voor de zeehond te blijven
vechten. Dat die wetenschappers
volhouden dat de opvang niet
meer nodig is, is alleen maar om
mij te pesten. Dat doet dat insti
tuut in Wageningen met een subsi
die van 35 miljoen euro. Terwijl
wij al die jaren hier de tent
draaiende hebben gehouden zon
der één cent subsidie."
Bent u in staat zaken los te laten?
„Dat doe ik nu al. Ik bemoei me
vooral met de financiën en met de
organisatie. Maar met personeels
zaken - er staan hier vijftig men
sen op de loonlijst - en fondsen
werving en dergelijke zijn anderen
belast."
En de bouw en verbouw van
de crèche?
„Daar heb ik het wél heel druk
mee. Op dit moment wordt hier
druk gebouwd. Er komen twintig
quarantaineruimtes bij en een
compleet nieuwe zuivering. Als
crèche geven wij jaarlijks meer
dan een ton uit aan water. Dankzij
de nieuwe zuivering besparen wij
straks 80 procent. Als ik op 16 sep
tember klaar ben als algemeen di
recteur, moet de nieuwbouw er
staan. Die dag vieren we gelijktij
dig het 40-jarig bestaan van de
crèche."
Hoe Iaat de scheidende crèchedirec
teur haar geesteskind achter?
„Organisatorisch hebben we onze
zaakjes nog nooit zo goed voor el-
1997: Lenie 't Hart zet met toenmalig minister van Natuurbeheer Van Aartsen zeehonden terug in de Waddenzee.
DEN HAAG - Iedere dag, voor én na
schooltijd, zat de twaalfjarige Rob
bert achter zijn computer. Hij
speelde urenlang spelletjes, en zijn
ouders vonden dat best. Totdat
hun zoon wel erg veel last kreeg
van nek en schouders.
Ze belden daarom vorig jaar met
Willem Hollander, voorzitter van
de RSI-vereniging, die de klachten
onmiddellijk herkende: Robbert
had RSI. Robbert (niet zijn echte
naam) is de jongste patiënt die
ooit bij Hollander aanklopte. Maar
verbaasd was hij er niet over. „Kin
deren spelen immers al op hele
jonge leeftijd urenlang met mobiel
tjes en computers", zegt hij. In de
winkel worden baby's-eerste-com-
puters verkocht en zijn er 'mobiel
tjes' voor kleuters. „Kinderen
groeien ermee op en ontwikkelen
daardoor ook op steeds jongere
leeftijd RSI-achtige klachten."
Zet de trend zich voort, dan
kampt over een aantal jaren één
op de vijf tieners met RSI, voor
spelt Hollander. Dat de aandoe
ning pas in de tienerleeftijd of de
studententijd zichtbaar wordt,
heeft er mee te maken dat kinde
ren en hun ouders niet door heb
ben dat een pijnlijke arm een te
ken aan de wand kan zijn, zegt
Hollander. „Een zere hand of nek
bij het spelen op de computer
hoort er gewoon bij. Men kijkt er
niet meer van op. Soms wordt ge
dacht dat een kind zich aanstelt.
Het probleem wordt flink onder
schat." Nederlands onderzoek is er
echter niet. Fysiotherapeut en trai
ner Hanneke Poot ziet wel steeds
vaker jongere kinderen die last
hebben van het Wii-syndroom.
Door het gebruik van deze spel
computer hebben ze pijn in hun
arm, nek of schouder. „Er zijn ook
al kleuters met ontstoken duimen.
Van de Nintendo", vertelt ze.
Het probleem ligt volgens haar
TO©S PAULKUSTERS
verkiezingen: seen meerberheib voor het kabinet
