5 spectrum
Stemadvies
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
golfbeweging
Zaterdag 26 februari 2011
bij elkaar is aangeschoven aan de koffietafel.
Geert spint als een tevreden kater, lacht, is open
en hartelijk over zijn privéleven, vertelt over de
afgrijselijke tijd dat hij intens moest worden be
veiligd en je ziet het publiek van oudere dames
helemaal wegsmelten in warme sympathie voor
deze schat, die het beste met hen voorheeft. Zo
dat ik na de uitzending ogenblikkelijk mijn goe
de vriendin bel en zeg dat wij onze tattoodroom
maar even moeten vergeten en ons moeten inle
zen over de diepere bedoelingen van Geert.
IK heb nog niet opgehangen of op mijn laptop
verschijnt een oproep van Emiel Roemer, ook al
zo'n schat die het beste met ons voorheeft. Hij
kijkt mij vanaf het scherm stralend aan, trekt
zijn rode das recht, er komt nu een rode tomaat
in beeld en vervolgens een grote groep vrolijk
volk dat zich jolig op een grasveld opstelt met
de volgende mededeling:
„Marjan, wat is jouw protest?"
O, nou, Emiel, daar heb je mij! Ik maak van mijn
hart geen moordkuil en tik meteen mijn protest
in de daarvoor bestemde ruimte: „Ik protesteer
tegen de sluiting van zo veel bibliotheken!" Bo
vendien zend ik mijn boodschap maar meteen
door naar een aantal gelijkgestemde vrienden,
want ik houd erg van dit soort concrete medede
lingen en de sluiting van een groot aantal biblio
theken stuit mij zeer tegen de borst!
Vervolgens bel ik mijn goede vriendin en deel
haar mee, dat mijn inzichten van moment op
moment verschuiven en dat ik nog lang niet toe
ben aan een weloverwogen stemadvies. En dat
ik toch wel dol ben op het concrete gedrag van
Emiel met zijn vrolijke, daadkrachtige kop en
als het hem nog eens zou lukken om al die bibli
otheken open te houden....dan maakt hij wel
een grote kans op mijn stem...
Maar mijn vriendin heeft zojuist premier Rutte
gebruind van de wintersport zien terugkomen
en is gecharmeerd van zijn easy going way to
handle problems. Ik laat haar maar even met
rust, voor je het weet heb je ruzie met je beste
vriendin...
Bovendien ben ik zelf ook even het spoor bijs
ter.
Misschien laat ik toch wel een tattoo zetten...
voor de favoriet, die ik nu nog niet heb...
Een goede vriendin en ik proberen telefo
nisch al onderhandelend en adviezen uit
wisselend tot zinnig inzicht te komen op
wie wij volgende week zullen stemmen.
Inmiddels zijn alle vroegere standpunten ver
bleekt, houvast aan eerdere principes is voor
ons rijpere dames niet meer vanzelfsprekend te
vinden.
Wij bespreken uitgebreid alles wat in krant en
op de televisie aan ons voorbijtrekt Zoals daar
is de keiharde manier van het CDA om ons er
van te overtuigen dat wij: a. nu eindelijk eens
een tattoo op onze rechter bil moeten laten zet
ten en b. dat we daar dan toch het beste het logo
van het CDA op moeten laten branden!
Nu heb ik jarenlang gedroomd van een klein be
schaafd vlindertje op mijn rechter borst net bo
ven de kuisheidsgrens te zetten, maar nu het
CDA zo rigoureus de norm heeft laten zakken
tot lagere regionen twijfel ik weer.
Vervolgens wordt mijn aanvankelijk verzet te
gen de PW gebroken, wanneer ik bij het zap
pen langs de publieke zenders stuit op Koffie
Max, waar onze Geert W. met de knietjes prim
