Mi
5 spectrum
De wereld draait door
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
ganzengang
Zaterdag 19 februari 2011
„Niemand noemt mij meer Marie." Haar man,
broers en vriendinnen, waren vooral dood. Zij
was van 1878. Het is dat ik haar grondig heb uit
gehoord over haar jongemeisjesjaren aan het
eind van de negentiende eeuw, dat ik zoveel
weet van dat leven. Van het zwakke broertje,
waarvoor dagelijks een ezel langs de deur
kwam. Die werd ter plekke gemolken, zodat er
met die versterkende ezelinne-melk niet kon
worden gesjoemeld. Van de schoonmaak vóór
Pasen. Dan ging de kachel uit.
Van de rokken, waaraan voor de zomer nieuw
bezemband in de zoom werd genaaid. Van de Ita
liaanse en de Hollandse Opera in Rotterdam,
waarvan mijn grootmoeder alle aria's kon mee
zingen. Van de balboekjes. Ze had drie broers en
moest altijd mee, om hun dames te chaperonne
ren. Dat deed ze graag, maar niet voor niets, er
moest minstens een paar glacé handschoenen te
genover staan. En ze was zo populair, dat haar
balboekje altijd dubbel bezet was.
Zolang iemand nog over je kan vertellen, leeft-ie
nog. Gregory Peck en mijn Omaatje hebben, zo
lang ik mag leven, het eeuwige leven.
"et één been geheven om de bedstee
voor het restaurerend middagdutje
te bestijgen ging de telefoon: „Met
de redactie van De Wereld draait
dóór." Vorige week hebben wij vier heren ge
vraagd naar hun favoriete filmster. Nu is de
beurt aan de dames. Wie is uw favoriete manne
lijke filmacteur?"
Nu is een van mijn eigenaardigheden dat ik al
tijd heel blij en veel te uitvoerig op dit soort per
soonlijke vragen inga. Bovendien is een optre
den in dat dagelijks live-televisieprogramma al
tijd geweldig bestaans-bevestigend, dus spon
taan lepelde ik mijn aller-aller-favorietste man
nelijke filmster op: „Gregory Peck!" Ach... die lan
ge slanke donkerogige man, bovendien een op
perbeste acteur. Mijn voorkeur voor hem leidde
er indertijd zelfs toe, dat mijn eerste echtgenoot
sprekend op hem leek! In mijn laatste boek Ik
neem toch een hond heb ik een heel hoofdstuk,
geïnspireerd door hem, uit mijn duim gezogen,
een hoofdstuk waarin ene 'Gregory" de hoofdrol
speelt Maar het redactielid van DWDD was niet
het minste geïnspireerd door mijn voorkeur
voor deze filmheld. Zij had zelfs nog nooit van
hem gehoord! En terwijl ik mijn enthousiasme
voor mijn idool non-stop in haar oor kakelde,
hoorde ik haar googelen naar Gregory Peck „O
ja", riep ze, „ik zie hem!"
Ik ging onverminderd enthousiast door met alle
beeldschone rollen van Greg op te lepelen:
„Spellbound van Hitchcock, met Ingrid Berg
man, To kill a mockingbird, The boys from Bra
zil, naar de bestseller van Ira Levin., en niet te
vergeten Roman Holliday, met William Holden
en Audry Hepburn!" „Ik bel U over tien minuten
terug. Het gaat over de uitzending van van
avond!" Nu, dat dutje was nogal onrustig. En
toen ik inderdaad keurig na tien minuten werd
teruggebeld, bleek mijn Gregory 'te oud!'.
Ach, zo vergaat het de ouder wordende mens. Er
komt een dag, dat niemand meer weet over wie
je het hebt, wanneer je over Rudi Carell praat
Of over Jantje Smit. Of over... noem maar op.
Ik moest ook aan mijn grootmoeder denken. Ze
logeerde bij mij, 84 jaar oud. Ik stopte haar in
haar logeerbed 's avonds nog eens liefdevol on
der. „Weet je kind", zei ze een beetje verdrietig.
