m
De snor gaat nooit verloren
media
Saturday night fever
43
Hele generaties groeiden op met Magnum.
Vertolker Tom Selleck (1945) is anno 2011
geen spat veranderd. De boomlange acteur
heeft een nieuwe hoofdrol in Blue Bloods.
„Het échte leven begint bij zestig!"
door Mosuique Brandt
TERUGGESPOELD
media@wegener.nl
024-3650570
Zaterdag 12 februari 2011
De snor is er nog.
Inktzwart. Geen
haartje verkeerd.
Dankzij zijn vaste,
Duitse snorwax.
„Eerst had ik altijd
Franse wax, maar die is geparfii-
meerd en daar moest ik van nie
zen", licht acteur Tom Selleck de
beslommeringen rond zijn unique
selling point toe. Die snor is nu een
maal het eerste wat opvalt tijdens
een ontmoeting met de opmerke
lijk kwieke senior. En de snor is er
al sinds de tijd dat hij populair
werd als Magnum, de in een rode
Ferrari 308 GTS op Hawaï rond
scheurende detective. Wonend op
Robins Nest, landgoed van de al
tijd afwezige thrillerschrijver Ro
bin Masters, bij de huisbeheerder
Higgins en diens dobermans Zeus
en Apollo. Samen met zijn maten
TC en Rick maakte de Vietnam-
veteraan veel mee op dat eiland.
De ruim 160 afleveringen van Mag
num waren op tv van 1980 tot
1988. Nog steeds zijn er fans die de
serie koesteren. Het welbekende ro
de Hawaïhemd en de baseballcap
worden zelfs tentoongesteld in het
National Museum of American
History in Washington. Zijn snor
zou er zeker ook bij liggen, als dat
kon. Maar nee, die heeft hij altijd
gehouden. Nog steeds wordt hij
op straat talloze malen per dag be
groet met 'Hé Magnum!'.
Dat had hij destijds, als beginnend
acteur, niet durven dromen. Inder
tijd was de keus Magnum te doen
In de serie Teruggespoeld staat
wekelijks de spot gericht op
een filmklassieker die op veel
mensen een onuitwisbare
indruk heeft gemaakt.
Er zijn van die films die je nooit ver
geet omdat je ze in eerste instantie
niet mocht zien. Voor mij is dat 'Sa
turday night fever'. Toen die eind
1977 de bioscopen veroverde, was ik te
jong. Dat is het vervelende van het leven.
Tot je 18e ben je voor leuke dingen 'te jong'
en na je 40ste ben je voor veel leuke din
gen 'te oud'.
Nu was het niet onbegrijpelijk dat ik door
mijn ouders als 8-jarige te jong werd ge
acht voor 'Saturday night fever'. Want het
was en is een tamelijk rauwe 'hangjeugd-
film' met behoorlijk wat seks. Zo zit er een
pittige verkrachtingsscène in, die zelfs
mijn oudere broer rauw op zijn dak viel.
al moeilijk genoeg, omdat hij ook
serieus in de race was voor de rol
van Indiana ]ones, die uiteindelijk
naar Harrison Ford ging. „De im
pact van Magnum had niemand
voorzien. Het is één van de groot
ste tv-series ooit, kan ik zeggen."
Selleck speelt nu de hoofdrol van
de rechtlijnige, wat ouderwetse
New Yorkse politiecommissaris
Frank Reagan irr Blue Bloods. Toen
hij gevraagd werd voor die serie,
gemaakt door schrijvers en produ
centen die eerder tekenden voor
The Sopranos, had hij zelfbedacht
dat de 'moustache' er nu maar
eens af moest. „De regisseur was
meteen enthousiast, maar zou het
nog even met de zender kortslui
ten. Hij belde me de volgende dag
terug: 'Vergeet het maar, Tom!'"
Grijnzend: „Dus zijn we nog
steeds samen, mijn snor en ik."
Het is al even geleden dat Selleck
in een grote tv-serie speelde. Af en
toe een western, een serie of film,
zoals Three men and a baby, en
met enige regelmaat op pad voor
de door zijn eigen productiemaat
schappij vervaardigde Jesse Stone-
filmserie, naar de boeken van au
teur Robert B. Parker. Dat leven be
viel hem wel. Maar de hoofdrol in
Blue Bloods, een opmerkelijke se
rie over een New Yorkse familie
van politiemensen, was zo'n aan
bod dat je niet kunt weigeren, stelt
de acteur, die zich tot dan toe
goed vermaakte op zijn ranch in
de buurt van Santa Barbara.
Als typischefamilyman stond hij
door Ivar Hoekstra
Dat mijn broer wel en ik niet naar 'Satur
day night fever' mocht, zorgde voor het be
kende 'gillen, krijsen, met deuren smij-
ten'-drama dat ieder gezin met kinderen
kent. Als troost moest ik het doen met de
soundtrack. Zelden een dubbelelpee zó
grijs gedraaid. Met 'Saturday night fever'
kwam de disco in ons huis. Meebrullen
met 'Staying alive' (door mij verbasterd tot
'Steen in je lijf) en op schoolfeestjes schui
felen op 'How deep is your love'.
Disco werd het helemaal. En vooral het dis
codansen. Was dansen daarvoor nog aan al
lerlei stijlregels gebonden, voor disco was
het voldoende a-ritmisch met je heupen te
bewegen en af en toe onder het roepen van
'oewoè' je arm omhoog te gooien. Want
dat deed Travolta ook, dus dan was het
goed. En je had er geen partner voor nodig.
Op de discovloer was jij de koning.
De muziek oversteeg de film die, in tegen
stelling tot 'Grease', wat in de vergetelheid
is geraakt. Onterecht. Waar 'Grease' vooral
amusante camp is, worden in 'Saturday
niet te springen om lange dagen
door te brengen op een televisieset
in het verre New York. Maar ac-
teursbloed kruipt waar het niet
gaan kan. „Ik was echt niet op
zoek naar werk. Het telen van avo
cado's is zeer bevredigend, kan ik
je zeggen. Maar het script dat ik
voor mijn neus kreeg, was meer
dan uitmuntend. Het was niet de
zoveelste procedure-politieserie,
maar een echt karakterdrama over
een familie en van de makers van
The Sopranos. Mooi, twee familie
drama's, de één in een maffiafami
lie, de ander in een gezin Van poli
tiemensen. Heel verschillend en
toch met veel overeenkomsten."
De rol van politiecommissaris
Frank Reagan ligt dicht bij de Tom
Selleck van nu. De acteur is zelf
ook een behoorlijk rechtlijnige
Amerikaan van de oude stempel.
De Republikein heeft zijn banden
met de wapenlobbygroep Natio
nal Rifle Association (NRA) nooit
onder stoelen of banken gestoken.
De naam Reagan, die hij in de se
rie draagt, moeten we overigens
ook weer niet Verkeerd opvatten,
grinnikt hij: „Het is een Ierse
naam, dat is alles."
Door de serie Blue Bloods, waar
van nog niet bekend is welke om
roep hem in Nederland (en wan
neer) gaat uitzenden, staat Selleck
wederom op de kaart. De opna
men worden gemaakt in New
York en dat is prettig, zo zegt hij.
„Ik word op straat wel aangespro
ken, maar niet gevraagd om foto's
of handtekeningen. Heel correct.
Er zijn zelfs al mensen die me aan
spreken met 'Frank'. Dat gaat dus
de goede kant op."
De term pensioen kent Tom Sel
leck niet. „Misschien ben ik wel
een echte Thomas Magnum. Hij
ging altijd door, tot het bittere ein
de. Ik ook. Wat zeg ik, het echte le
ven begint bij 60!"
Reageren?
fotoGPD
redactie.media@wegener.nl
John Travolta in de karakteristieke discopose.
Links Karen Lynn Gorney als Stephanie.
night feyer' de problemen van Amerikaan
se tieners in de New Yorkse wijk Brooklyn
zichtbaar gemaakt. John Travolta speelt op
overtuigende wijze een medewerker van
een verfwinkel, die zijn uitzichtloze be
staan nog enigszins glans geeft door op za
terdagavond de show te stelen op de disco-
vloer. Terwijl zijn vrienden zich vooral be
zighouden met het liefdeloos 'aanduwen'
van onzekere meisjes op de achterbank van
hun auto, daar wordt Travolta verliefd op
een meisje dat net zo'n dansfreak is als hij,
maar meer van het leven wil. Uiteindelijk
gaat Travolta mee in haar ambities en ver
waarloost zo zijn oude vriendengroep. Die
gaat zonder leider dramatisch ten onder.
Het rauwe verhaal contrasteert behoorlijk
met de oppeppende discohits van Barry
Gibb en zijn broers. Mede daardoor is 'Sa
turday night fever' lastig te plaatsen en
wordt de film vaak weggezet als typische
jaren-zeventigkitsch.
Ik zag de film pas toen in 1983 het vervolg
verscheen: 'Staying alive'. Om deel twee te
begrijpen, moest ik eerst deel één zien. Het
maakte vanaf de eerste drie minuten een
onuitwisbare indruk. Travolta die op de
klanken van de Bee Gees übercool door de
straten van Brooklyn loopt, geweldig! Dat
kan niet gezegd worden van 'Staying alive'.
Misschien wel het slechtste vervolg ooit.
