Lijvig boek over cafés in het Land van Hulst hun verhaal zeeland 21 Uw kind gaat studeren? Wij zijn uw bank. RegioBank^ Bourgondisch leven in Zeeuws-Vlaanderen Ziekenhuis houdt vast aan de kerst dinsdag 8 februari 2011 S Wij zijn de bank bij u in de buurt. Vind uw lokale Adviseur op regiobank.nl door Harold de Puysseleijr Aan het begin van de vo rige eeuw wemelde het van de cafés in de ge meente Hulst. Niet voor niets dus gaat het boek over honderd jaar cafés in het Land van Hulst een slordige vijf honderd pagina's gaat tellen. Streekauteur Tonny van Kemseke, alias Denulstenaer, hield de afgelo pen anderhalfjaar een intensieve speurtocht in allerlei archieven om informatie te vinden voor zijn nieuwste boek. Hij vond er onder meer bewijs voor de bourgondi- sche aard van de Oost-Zeeuws-Vla mingen in vergelijking met hun provinciegenoten. In 1923 waren er drie keer zoveel cafés in het Land van Hulst dan in de rest van Zee land. De plaatselijke vertegenwoordigers van het Kruisverbond, de toenma lige vereniging van geheelonthou ders, vonden er argumenten in 'om dringend aan te dringen op be perking van het herbergwezen in deze streek, gelet op deze wanver houding'. Behalve over de sociale eigenschap pen van de gemiddelde Oost- Zeeuws-Vlaming geven de cijfers ook een indicatie voor de onderne mingsgeest van de bevolking. Be gin twintigste eeuw schoten de huiskamercafés er als de spreek woordelijke paddenstoelen uit de grond. In de crisisjaren was dat een van de meer voor de hand lig gende manieren om aan extra in komsten te komen. Volgens de wet mochten er bijvoorbeeld in Clinge veertien cafévergunningen worden uitgegeven in de dertiger jaren, terwijl er 71 etablissementen waren; op 48 Clingenaren was er één café. Daar was ook de gemeen te goed mee, want de vergunnin gen brachten geld in het laatje. Het kleinste café dat Van Kemseke heeft gevonden, mat twaalf vier kante meter. Ook daar werd een vergunning voor afgegeven. De overheid besloot op zeker mo ment in te grijpen en een wet in 1932 maakte een eind aan de wild groei. De inspectie op de naleving van de horecawet was tussen bei de wereldoorlogen zeer actief en keurde soms een etablissement af omdat de ruimte vijf centimeter te laag was, of omdat er een tekort aan lichtinval was van nauwelijks een halve vierkante meter. „Het zal nu niet beter zijn, maar ook toen al kon men er niet mee lachen als er een inspecteur langs kwam", zegt Van Kemseke. Na de Tweede Wereldoorlog verdwenen de meeste huiska merkroegjes. Door de periode van wederopbouw en de stijgende wel vaart waren de extra inkomsten uit de drankverkoop voor de mees te uitbaters niet zo hard meer no dig. Het caféboek wordt voorzien van vele foto's en plattegronden. Het behandelt niet alleen het ont staan van herbergen en brouwe rijen, maar ook de geschiedenis van het bier, de drankwetgeving en diverse caféspelen, waaronder uiteraard kaarten. „De leukste anekdote die ik daar over ben tegengekomen gaat over een prijskaarting in café De Vischmarkt, waar 36 kaarters ieder een kwartje inlegden om te strij den voor een levende ezel. Tijdens de kaarting werd dat beest echter zat gevoerd met pinten waardoor het op zeker moment door zijn hoeven zakte." Het artikel hierover in het Hulster Blad sluit af met de zin 'aangenaam is het ons te kun nen meededelen dat van mishan deling niet in het minste sprake is geweest.' Van Kemseke is nog op zoek naar verhalen en foto's om zijn boek af te kunnen maken, vooral over de café's vanaf 1970 omdat die infor matie nog niet openbaar is. „Niet alleen foto's van cafés, maar zeker ook van uitbaters, om de kroegen 'een gezicht' te kunnen geven." Het boek wordt zaterdag 19 novem ber om .13.30 uur in café De Kroon te Sint Jansteen gepresenteerd. Daar vindt dan eerst een lezing plaats over thuis bier brouwen, met aansluitend een woordje van de auteur. van De Avontuur, in 1917 aan de Middelburgse kade. foto uit besproken boek Onderdeel ran SNS REAAL OOSTBURG - Bij het ziekenhuis in Oostburg wijzen de lampjes van een kerst boom bezoekers van het avondlijke bezoekuur nog steeds de weg naar de ingang. Medewerkers doen dagelijks aan het eind van de middag trouw de lichtjes aan. Al worden de dagen langzaam langer, het ziekenhuis blijft daar door in gezellige, winterse sferen. foto Peter Nicolai

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 37