5 spectrum
Een heet boek
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
kustlicht
Zaterdag 5 februari 2011
Voor mij is vakantie pas vakantie, wan
neer ik mij verzeker van het ultieme
boek van dit moment in de koffer. De
keus van dat boek is mijn grootste zorg
en gaat uit boven de hoeveelheid schoon onder
en nachtgoed, het nette bloesje voor de avond
en de onmisbare warme sloffen.
Het boek is de beste verzekering voor tegenval
lend weer en ander ongemak, waardoor een va
kantie verpest kan worden. Want dat boek is het
hoogste vakantiegenot Niet alleen voor het vroe
ge wakker worden of het onvermogen tijdig in
slaap te vallen, maar vooral voor het zorgeloos
een hele nacht dóórlezen, in de vakantie mag
dat allemaal. Er is geen schuld van verloren tijd,
vakantie is sowieso verloren tijd.
Vroeger dekten wij ons in door te veel even
tueel niet te missen boeken mee te nemen. Te
genwoordig bereiden wij onze keus zo zorgvul
dig mogelijk voor; in dit geval voor de vier nach
ten en vijf dagen in het Noord Italiaanse geberg
te, ook wel Dolomieten genoemd, door te breng
en in het heerlijke gezelschap van mijn dochter
en haar man, mijn unieke schoonzoon.
Wij wilden geen enkel risico nemen wat betreft
dat éne verrukkelijke boek dat de gloed van dit
korte maar hoog-kwalitatieve uitstapje nog
moest versterken.
Nu ben ik in het bezit van een doorlopende reke
ning (o gezegende vrouw!) bij de leukste boek
handel van Amsterdam, waar ene Joost en ene
Daniël, belezen boekverkopers, mij voortdurend
wijzen op niet te missen, dus ogenblikkelijk aan
te schaffen werken. Joost had mij al weken gele
den hoogst dringend een boek aanbevolen, een
boek waarbij de titel mij lichte weerzin bezorg
de: 'HhhH, Himmlers hersens heten Heydrich',
geschreven door Laurent Binet, die hiermee de
Prix Concourt 2010 voor zijn eerste roman ont
ving.
Ik kocht het, het lag stil klaar tot ik besloot mijn
afkeer van de ongemakkelijke titel te overwin
nen, Joost op zijn woord te geloven en dit ene
boek in de tas te stoppen.
„Formidabel, magnifiek!", schreef Claude Lanz-
mann, filosoof en de filmmaker van 'Shoah' over
dit boek.
Geen woord gelogen. Zodat ik de laatste van de
vier vakantienachten daar op die bergtop met
een versneld hart dit boek in één lange ruk heb
uitgelezen.
Een hallucinerende documentaire die leest als
een thriller waarin geen woord verzonnen is,
maar de schrijver de lezer wel voortdurend be
trekt bij zijn gewetensvraag: „Is het waar wat ik
schrijf? Zou die man het zo hebben gezegd?".
Bovendien een boek dat, nu op het ogenblik in
Tunesië en Egypte jonge mensen zich verzetten
tegen de dictatuur waarin zij al zo lang moeten
leven, scherp laat zien hoe ongecontroleerde
macht hele volksstammen manipuleert, hoe ver
raad een kettingreactie met de kwalijkste gevol
gen teweeg brengt en hoe makkelijk wij de
ogen sluiten voor de mogelijkheid het kwaad
nog te keren.
Ik laat tot besluit van dit stukje schrijver Lau
rent Binet zelf aan het woord: „Probeer vooral
niet volledig te zijn", zei Barthes (beroemd filo
soof en literatuurcriticus).
Dat is nou een raadgeving die me volkomen was
ontgaan."
