ioluit
Raak genoeg
Andrea Janssens
Dave Meijer
SBKM
Maartje Korstanje
Erki de Vries/Tim Vets
donderdag 3 februari 2011
breekbaarheid uit. Ingrid Borger
(1963) maakt op zich goede foto's,
vooral portretten"van vrouwen.
Toch komt ze er in deze omgeving
niet uit. Haar project 'jurk' betreft
foto's die zij maakte met een jurk
je dat zij in een tweedehands win
keltje tegenkwam. Zij besloot het
verhaal achter de jurk te fotografe
ren. Ik zie enkele foto's met een
oosterse vrouw die de jurk draagt.
Het zijn mooie, maar lege foto's.
Ze vertellen weinig tot niets over
de draagster. Eén foto toont een
vrouw die een van Chinese tekens
voorziene kleerhanger uit een rek
haalt. En er is een opname van
een vrouw die zich tevergeefs in
een jurk perst. Het zouden ingre
diënten kunnen zijn van een ver
haal, dat echter niet van de grond
komt. De balans tussen aanleiding
en verwerking ontbreekt. Daar
voegt de echte jurk, met op de
grond enkele kleerhangers, niets
aan toe. Borger maakt ook kleine
schilderijen: kleurbanen die zij
voorziet van een lijnspel in zwarte
inkt. Ook hier geldt: aardig begin.
Kunst maken en tonen vraagt
meer en kritischer inzet.
Die inzet is in het werk van Ka-
thelijne Roosen (1980) over
tuigend aanwezig. Mede omdat zij
over een grote fantasie beschikt en
een scherp oog heeft voor licht,
compositie en sfeer blijft haar
werk boeien, terwijl zij maar één
onderwerp heeft: zichzelf De
vrouw die zij speelt is meestal al
leen en met triviale dingen bezig:
ze lakt haar nagels, eet wat fruit,
wacht tot de was droog is, speelt
met haar handen, staat op, ver
kleedt zich en ga zo maar door.
Omdat Roosen kleding, omgeving
en attributen steeds verandert, is
zij tegelijkertijd zichzelf en alle
vrouwen die zij 'speelt'. Anders
dan op haar vorige expositie in de
Zeeuwse Bibliotheek (september
vorig jaar) zijn er ook buitenopna
men en foto's waarop Roosen sa
men met een andere vrouw 'ac
teert'. Haar werk stelt steeds de
vraag naar de relatie tussen wie je
Vaas van Petra Bouman.
zelf bent in relatie tot de ander. In
hoeverre laat je je bepalen door an
deren? Waar ligt de grens tussen
imitatie en authenticiteit? Ben je
als mens in het algemeen en als
vrouw in het bijzonder vrij om te
zijn wie je bent of ben je onbe
wust onderworpen aan het beeld
dat de ander van je heeft en op je
projecteert? Wie deze vragen stelt
in de vorm die Roosen kiest en be
heerst maakt betekenisvolle kunst.
Roosen werkt in zwart-wit, op A4
en A3-formaat. Dat geeft haar
werk het karakter van een zoek
tocht in het dagelijkse. Het boek
dat bij deze expositie te koop is
sluit daarbij aan: het is een intiem
beeldessay.
Rob Meijer (1946) is een heel
ander type kunstenaar. Ook
hij reflecteert op het leven. De
vorm waarin hij dat doet is direct
en expressief. Waarnemingen van
taferelen op straat vertaalt hij in
hoekige inkttekeningen. Ironische
teksten krijgen een plek in de com
positie. De combinatie is vaak ijzer-
sterk.
„De vrijheid van gedachten is nog
geen onafhankelijkheid van het
verstand", schrijft hij boven een
vrouwenkop. Je weet niet of zij
het is die de uitspraak doet of dat
wat er geschreven staat op haar
slaat. Die dubbelzinnigheid laat
iets te raden over. Daarmee laat
Meijer de cartoon achter zich. De
schilderijen die hij in het Polder
huis in Westkapelle toont zijn
deels geïnspireerd door het overlij
den van zijn dochter Ingrid, die de
inrichting van het museum ont
wierp. Soms gaan ze in op de
dood, soms op het gevoel van on-
Drie uiteenlopende ten
toonstellingen deze
week. De gedreven ex
pressie van Rob Me
ijer, de ingetogen zelfreflectie
van Kathelijne Roosen en de ge
varieerde duo-expositie van Pe
tra Bouman en Ingrid Borger.
Die laatste is te zien in het Covra-
gebouw bij Nieuwdorp, dat zich
met ruime, lichte galerijen uitste
kend leent voor tentoonstellingen.
Na wat ik er de afgelopen maan
den zag valt de oogst deze keer te
gen. Dat ligt minder aan de ingeto
gen porseleinen vazen van Petra
Bouman (1959) dan aan haar colle
ga, die meer kan dan ze toont en
meer pretendeert dan ze waar
maakt. De gegoten vazen van Pe
tra Bouman zijn prachtig, strak
van vorm, soms cilindrisch, soms
taps uitlopend en af en toe van cir
kelvormige gaten voorzien. De bo
venranden zijn bij een aantal va
zen golvend uitgevoerd, wat de vi
suele spanning ten goede komt.
Bouman maakt ook keramische
lichtobjecten. Eén daarvan bestaat
uit een reeks geperforeerde bollen
in diverse formaten. Toch zijn de
zonder poespas uitgevoerde vazen,
vooral die waar Bouwman de bo
venrand varieert, in hun eenvoud
het sterkst. Ze stralen kracht én
Rob Meijer exposeert in Vlissingen en Westkapelle.
Werk van Ingrid Borger
Andrea Janssens speelt met de
menselijke figuur of een kop als
startpunt een spel met vorm,
kleur en gebaar. Zij laat vaak de
voorstelling achter zich en concen
treert zich op de beeldende beleve
nissen die zij onderweg tegen
komt. Op het snijvlak van herken
ning en abstractie ontstaan gela- -
den, dramatische composities.
T/m 11 /2. Passerelle, Stadhuis
Terneuzen, Stadhuisplein 1, Ter neuzen.
Dave Meijer vindt de schilder
kunst steeds opnieuw uit. Er kan
iets van een horizon zichtbaar
zijn, maar in feite schept hij een
puur schilderkunstige ruimte waar
in vorm, verhouding, kleur en tex
tuur in steeds andere combinaties
worden gebracht. Dat is een avon
tuur van vallen en opstaan, maar
altijd doorgaan tot alles klopt.
T/m 19/2. Galerie van den Berge,
Westwal 45, Goes.
De Stichting Beeldende Kunst Mid
delburg presenteert 20 jaar exposi
ties in de vorm van posters, uitno
digingen, catalogi en dia's. Ze roe
pen herinneringen op aan de vele
bijzondere tentoonstellingen in
Vleeshal en Kabinetten. Zo vor
men ze een pleidooi voor een
kunstbeleid dat Zeeland op de
kaart houdt.
T/m 3/3. De Kabinetten van De
Vleeshal, Zusterstraat 7, Middelburg.
Maartje Korstanje maakte van kar
ton, epoxyhars en polyester een
reusachtige sculptuur die doet den
ken aan dood monster. Het kan in
ontbinding verkeren of verdroogd
zijn, maar het is hoe dan ook
angstwekkend. Toch gaat er ook
kwetsbaarheid van uit. De kracht
die in het lijf ooit in beweging
bracht is verdwenen.
T/m 3/4. 'Soort van steen', Zeeuws
Museum, Abdij, Middelburg.
Erki de Vries en Tim Vets maakten
onder de titel 'Poltergeist' een ge
luidssculptuur die de lege exposi
tieruimte voorziet van 'onverklaar
bare' klanken. Een verwijzing naar
verschijnselen die zich voordoen
zonder dat daarvoor een fysische
oorzaak is aan te wijzen en een rit
mische ode aan het magische van
de werkelijkheid.
T/m 19/2. Bewaerschole, Weststraat
18. Burgh-Haamstede.
Nico Out gaat elke week op
zoek naar het beste wat
Zeeland op het gebied van
beeldende kunst
te bieden heeft.
