Met simpele middelen
vertellen en ontroeren
uitl
5
selectie
donderdag 3 februari
2011
Soms bekruipt mij in to-
neelland het 'nieuwe kle
ren van de keizer'-ge-
voel. Een gevoel dat me
wel heel onzeker maakt ('ben ik
nu gek?'), maar dat ik toch wil
blijven krijgen als het moet. En
dat tot de conclusie voert dat er
méér middelmatigs wordt ge
maakt dan jubelende persberich
ten en zelfs juichende recensies
doen geloven.
Zo dus in Gent ontgoocheld weg
gelopen bij het véél te lange Kinde
ren van de zon van Maxim Gorki,
een lievelingsschrijver van me, no
ta bene. In regie van niemand min
der dan halfgod Ivo van Hove.
Hoe kan het? En toch blijf ik gelo
ven in beloftevolle pareltjes. Er
komt er een aan in Goes, op don
derdag io februari. Dan speelt het
Cho-in Theatre de traditionele Ko
reaanse volksvertelling The Angel
and The Woodcutter.
Schrik niet van al dat Engels. Het
is een volledig woordenloze voor
stelling, bewegingstheater dus, en
meer dan dat, ook maskertheater,
met een schijn van poppentheater.
Het is een voorstelling die al een
paar jaar over heel de wereld trekt
en in hot spots als Edinburgh,
Avignon en San Francisco (waar
de crème de la crème van het thea
ter zich in festivals presenteert) ie
dereen verblufte.
Er zijn op toneelgebied overeen
komsten tussen Oost en West,
maar ook veel verschillen. Azia
tisch theater is vaak 'totaaltheater'
waarin verschillende elementen
zijn samengesmolten tot één enke
le vorm. In het Westen heeft zich
dat ontwikkeld tot een specialisa
tie van aparte genres, zoals rau-
overgebracht naar een kamp. De
rest van de voorstelling is een
rauw verhaal, een woordenloze
Brecht-variant van hoe oorlog al
les kapot maakt: huizen, relaties,
levens. Hoeveel kan de liefde daar
nog tegenover stellen?
Het Cho-in Theatre wil niet shock
eren, maar troosten. Het gezel
schap werd in 2002 opgericht door
artistiek leider, tekstschrijver en re
gisseur Park Chung-euy. Om te ex
perimenteren met de oude tradi
ties van bewegingstheater, maar
vooral ook om 'een stem te geven
aan de mensen die politiek zwak
zijn en het meest lijden onder de
oorlog, maar die menselijk genoeg
de kracht hebben om te willen le
ven en liefhebben'. Met eenvoudi
ge middelen - een sober decor, ba
sale muziek, beweging die (bijna)
dans wordt - het aloude verhaal
vertellen en daarmee ontroeren,
dat is het artistieke motto. En vol
gens de lovende reacties slagen de
drie acteurs met hun verfijnde
spel daar volledig in.
Een mooi vooruitzicht, dus.
Als het doorgaat, allemaal,
want een groot publiek voor
zoiets is niet verzekerd... En ik ben
lichtjes wantrouwig geworden
door een paar recente annulerin
gen die mijn plannen danig in de
war schopten. Dat een gezelschap
(van Op de hellingniet voor acht
tien mensen wil spelen, kan ik
nog begrijpen. Maar zou het bij
Showbizz Baby (vorige week mijn
aanrader) ook om zo weinig men
sen gegaan zijn? Ik kan dat nauwe
lijks geloven. Honderd misschien,
honderdvijftig? Te weinig voor
een winstgevende exploitatie, dat
snapt een kind. Maar toch krijg ik
een gevoel van bedrogen te zijn,
wanneer een organisatie die ons
eerst massaal heeft laten schreeu
wen om cultuur, vervolgens zelf
zo gemakkelijk de hand op de
knip houdt en zijn publiek min of
meer 'aan de deur zet'.
The Angel and The Woodcutter',
donderdag 10 februari in 't Beest in
Goes. Aanvang: 20.30 uur.
waardoor ze niet meer terug kan
naar de hemel. Zo wordt ze de
vrouw van de houthakker en de
moeder van zijn kind.
Maar dan komt de harde werkelijk
heid van het hedendaags Koreaan
se leven tussenbeide. We horen ge
weerschoten en soldaten omsinge
len de eenvoudige hut. Ze dwin
gen de 'woodcutter' om dienst te
nemen, en de vrouwen worden
ziek, dans, toneel, mime. Met ge
scheiden podia, andere conventies
en heel dikwijls ook een ander pu
bliek. Rij Aziatisch theater is (of
was) het publiek zeker even hetero
geen in rang en stand, maar veel
homogener in 'toneelverwachting'
en 'toneelvaardigheid' en dat zorg
de dan voor een veel kleinere af
stand tussen acteurs en publiek.
Met een andere magie tot gevolg,
en daar kunnen we bij oosterse op
voeringen nog altijd iets van mer
ken.
The Angel and The Woodcutter
heeft een folkloristisch thema.
Maar daar blijft het niet bij. Het
verhaal begint volledig traditio
neel bij een engel die de aarde be
zoekt en wordt ontdekt door een
houthakker en zijn moeder. Zij be
roven de engel van haar vleugels
Scène uit The Angel and The Woodcutter.
Willem Vermandere
Willem Vermandere breit liedjes
over het leven, personen, gebeurte
nissen en de maatschappij op een
conférenceachtige manier en met
een unieke mimiek aan elkaar. Hij
wordt begeleid door Freddy Des-
medt (klarinet, saxofoon en fluit),
Pol Depoorter (gitaar en madoli-
ne) en Bart Caron (contrabas).
Zaterdag 5 februari, Theater aan Zee,
Renesse, 20.00 uur.
Rony Verbiest
Rony Verbiest (bandoneon) heeft
met Hans Van Oost (gitaar) en Ma
rio Vermandei (contrabas) een
nieuw trio geformeerd. Daarmee
voert hij een door hem gecompo
neerde suite uit. Deze is ontstaan
door de stukjes die hij speelde als
omlijsting van de theatermono
loog Colometa aaneen te smeden.
Zondag 6 februari, Porgy en Bess,
Terneuzen, 15.00 uur.
Studenten Orkest
Het Nederlands Studenten Orkest,
dat bestaat uit meer dan honderd
studenten uit heel Nederland,
komt naar Zeeland. Op het pro
gramma: Moriae Encomium op. 64
van Marijn Simons, Celloconcert in
e-mineur op. 85 van Edward Elgar
en Ein Heldenleben op. 40 van Ri
chard Strauss.
Dinsdag 8 februari, Zeeuwse
Concertzaal, Middelburg, 20.15 uur.
Acht jonge toptalenten, van wie
een aantal al succes oogstten in eer
dere Jeansshows, zorgen samen
met de Jeansband opnieuwe voor
een feest van herkenning. Ook de
nieuwe en verrassende elementen,
waar Jeans het patent op heeft,
ontbreken niet. DJ P zorgt voor
een swingende afterparty.
Zaterdag 5 februari, Scheldetheater,
Terneuzen, 20.00 uur.
Mendelssohn Trio
De cellist Ramon Jaffé is in Zee
land geen onbekende. Jarenlang
was hij te gast op het Muziekfesti
val Middelburg. Nu komt hij op
uitnodiging van Stichting Kamer
muziek Zeeland naar Goes als lid
van het Duitse Mendelssohn Trio
Berlin, samen met violiste Uta
Klöber en pianist Andreas Frölich.
Zondag 6 februari, foyer theater De
Mythe, Goes, 15.00 uur.
Willem Nijssen blikt elke
week vooruit - en terug -
op bijzondere
toneelvoorstellingen in het
Zeeuwse podiumaanbod.
