Een lange soepele
20
«Tijdelijk yos ZOrgt in mum van tijd voor
exposities
in paviljoen
Britannia'
GEVRAAGD:
KUNST EN ANTIEK
^^Ê3tÊT
donderdag 3 februari 2011
door Raymond de Frel
door Maurits Sep
VLISSINGEN - Het paviljoen van ho
tel Britannia wordt mogelijk een
tijdelijke expositieruimte. Wethou
der Piet Polderman van Vlissingen
laat uitzoeken of dat kan, wat het
kost om het paviljoen veilig toe
gankelijk te maken en hoe de in
vesteringen terugverdiend kunnen
worden.
De Bond Heemschut heeft er dins
dag nogmaals bij de gemeente Vlis
singen op aangedrongen dat die
het paviljoen al snel laat restaure
ren, maar de gemeente voelt daar
niks voor. „Wij beschouwen het
paviljoen als de kers op de taart
van het hotel", zegt wethouder Pol
derman.
Hij houdt daarom vast aan de op
zet dat het hotel en het paviljoen
als geheel worden opgeknapt en
dat de projectontwikkelaar die dat
gaat doen, ook zorgt voor de ex
ploitant van het complex. „Het pa
viljoen is eigenlijk de lokker voor
het hotel."
Maar als het paviljoen lang leeg
staat, wordt het er kwalitatief niet
beter op, beseft hij. Daarom be
kijkt hij de mogelijkheid van een
tijdelijk gebruik voor pakweg twee
tot drie jaar.
„Geen horeca, want dat vergt te
dure aanpassingen voor een korte
tijd. Maar bijvoorbeeld wel een ex
positieruimte. Dan hoeven we
niet zo veel kosten te maken", ver
klaart de wethouder.
Polderman wil bovendien voorko
men dat de gemeente er geld op
moet toeleggen. Daarom wordt
ambtelijk ook bekeken hoe er ge
zorgd kan worden voor inkom
sten, zodat de investeringen wor
den terugverdiend.
De wethouder benadrukt te kun
nen steunen op een meerderheid
in de Vlisisngse gemeenteraad.
„Die is het ermee eens dat we het
paviljoen en het hotel als een ge
heel herontwikkelen."
Vind je het gek dat een
aantal vossen Zuiddor-
pe terroriseert? Het
dorp ligt nota bene
aan de Reynaertroute!
Alle gekheid op een stokje, de hob
bypluimveehouders in het dorp
praten al een paar weken over
niets anders meer. Zet er zeven bij
elkaar, laat het woord Vos' vallen
en in een mum van tijd waan je je
in een kippenkot.
Aangenaam, Herman van Hoecke
(7 ganzen, 2 zwanen), Etienne La
Heije (2 kippen), Roger van
Hoecke (poging tot inbraak), Fons
d'Hert (6 kippen, 1 haan), Harry
de Mul (4 kippen), Jozef van
Hoecke (4 kippen, 1 duif) en Fons
Vandamme (8 kippen). Allemaal
slachtoffer van sluwe vossenstre-
ken. Net als zo'n dertien andere in
woners van het dorp.
Hoewel, echt sluw zijn de vossen
niet meer te noemen. Ook op
klaarlichte dag laten ze het pluim
vee niet met rust. Honderddertig
dieren kunnen een bezoekje van
het roofdier niet meer navertellen.
„Een jaar of vijf geleden heb ik
voor het eerst een vos in het dorp
gezien. Het was nu een jaartje rus
tig, maar twee maanden geleden
trof ik 's ochtends mijn oudste
gans dood aan. Dat was mijn 'troe
telgans', 21 jaar oud, je mag gerust
stellen dat ik er verdriet van heb.
Die gans was 's ochtends altijd
veel vriendelijker dan ik", zegt Her
man van Hoecke met een knip
oog. „Die vossen worden steeds
brutaler", zegt Fons Vandamme.
„Ze zijn voor niemand meer bang,
ze kijken je rustig een tijdje aan."
Fons D'Hert woont naast café 't
Raedthuys. Het kippenkot staat te
gen de muur van het café. „Als ze
bier over de muur gooien, heb ik
de volgende dag eieren met alco
hol, lekker om advocaatjes te ma
ken. Er is bij mij in de buurt dus
dikwijls bedrijvigheid, maar dat
weerhoudt de vossen er niet van
om langs te komen."
Hij vreest dat de overlast in maart,
als de vossen volgens hem jongen
krijgen, zal toenemen. „Alles wat
op de grond loopt, pakken ze dan.
Zeven van de twintig gedupeerden in Zuiddorpe hebben hun buik vol van de vossen, die het regelmatig op hun
Enfin, in de polder is al niets
meer. Daarom zoeken ze het nu
steeds meer binnen de bebouwde
kom. Dat is het ook nog eens, hè.
Ze zorgen ervoor dat andere die
ren in de natuur geen kans meer
hebben."
De gedupeerden verzonnen een
list om nieuwe ellende voor te
zijn. Ze richtten zich tot de Partij
voor Zeeland, in de hoop dat frac
tievoorzitter Johan Robesin het da
gelijks provinciebestuur ertoe kan
bewegen om nachtelijk jagen op
vossen toe te staan. Afschieten is
volgens hen namelijk de enige op
tie. „Of de provincie moet voor
goede afrasteringen zorgen", zegt
Herman van Hoecke.
Waar de meeste pluimveehouders
hun dieren nu binnenhouden, is
dat voor ganzenhouder Van
Hoecke geen optie. „Een gans kan
niet continu binnenzitten. Dan
gaat hij dood van verdriet."
Samen met de twintig gedupeer
den wacht hij met spanning af
hoe de provinciebestuurders vrij
dag tijdens de Statenvergadering
op Robesins pleidooi zullen reage
ren. Ze gaan niet naar Middelburg,
dat zou alleen maar weer extra kos
ten met zich meebrengen. Roger
van Hoecke zocht contact met Ro
besin. Natuurlijk is hij blij dat de
partij iets voor de pluimveehou
ders wil doen, al vindt hij dat Ro
besin zijn vragen wel iets te zwaar
heeft aangezet. „Vandaag of mor-
annsB&s^saBBBmai»
mms. msmmmm
össsLi f-j
rr
1
:L L.V
2Qn
j®
-Ai
mm
ft
ssïfipl
ZEEUWS VEILINGHUIS
VOOR ONZE VOLGENDE VEILINGEN
SIERADEN
SCHILDERIJEN
CHINEES PORSELEIN
g 1 Wé l
fcfli
De markt voor kwaliteit is momenteel erg sterk. Met name op het gebied van Chinees
antiek (porselein, snijwerk, etc.) worden regelmatig veilingrecords gebroken.
Door onze internationale klantenkring kunt u hiervan profiteren!
Taxatie en inname: maandag t/m vrijdag, op afspraak. Tel. 0118 - 650 680
Herengracht 74 j 4331 PX Middelburg j www.zeeuwsveilinghuis.nl j info@zeeuwsveilinghuis.nl
door Maurits Sep
middelburg - Jarenlang stonden
ze samen in hun juwelierswinkel.
Dat was een 'soepele samenwer
king', herinnert Daan de Jong
zich. „Mijn vrouw kon goed met
mensen omgaan. Kan. Met mij
ook." Ze zijn dan ook al zestig jaar
getrouwd.
Hij leerde zijn echtgenote kennen
in Schoonhoven, toen hij daar aan
de Rijks Vak- en Kunstnijverheids
school studeerde. „Ondanks de
oorlog kon ik daar naartoe. Ik zat
daar in een kosthuis, net als alle an
dere jongeren uit het hele land die
op die school zaten. In het week
einde gingen we met groepjes het
stadje in en ja, dan ontmoette je
wel eens een aardig meisje."
Zo liep Daan de Jong (85 inmid
dels) Annie van der Leden (nu 84)
tegen het lijf „In 1943 leerden we
elkaar losjes kennen", herinnert
hij zich. „In 1944 studeerde ik af
en ging ik terug naar Middelburg.
Door de oorlog hebben we elkaar
bijna een jaar niet gezien. Stond
de verkering op een laag pitje. Na
de bevrijding is ze me komen op
zoeken. En een paar jaar later zijn
we getrouwd."
Daans ouders haddpn in de Sint
Pieterstraat een juwelierszaak en
in 1951 ging hij daar ook aan de
slag. In de jaren zestig nam hij met
zijn vrouw de winkel over. De
zaak liep goed en had veel vaste
klanten. „We kunnen terugzien op
een goeie winkeltijd." Hij was gedi
plomeerd horlogemaker en samen
stonden ze in de winkel. Al wer
den sommige klanten liever door
haar geholpen. „Ze kon goed met
mensen omgaan." In 1995 gingen
de deuren noodgedwongen dicht:
er was geen opvolging.
Het echtpaar De Jong-van der Le
den heeft vijf kinderen, acht klein
kinderen en drie achterkleinkinde-
