3
Nederland
verrast Keulen
wonen 26
SC
!D
Dansen en springen me
Spetterplant
3
-•
;X
Licht dankzij de wind
Zaterdag 29 januari 2011
'v<*
wonen@wegener.nl
mfim
foto Romke van de Kaa
Goudveil.
z
In Nederland hebben we geen ongerepte natuur. Iedere
vierkante meter wordt beheerd. Veel beheer gaat met ge
weld. Dan heb ik het niet over faunabeheer, dat vooral
op het vullen van de eigen diepvries is gericht, maar over
beheer van flora met shovels en graafmachines die aan het
leven van veel planten een einde maken. Een slachtoffer
daarvan is de goudveil, een nietig plantje dat je soms nog te
genkomt langs beken in het oosten des lands. Om te voorko
men dat beken al te natuurlijk worden, verstopt raken en
hun eigen loop regelen, worden de oevers af en toe schoon
gemaakt. Het gevolg is dat de goudveil verdwijnt. Daarom
zie je goudveil vaker in heemtuinen dan in het wild.
Goudveil geldt als kwetsbaar, maar doet het in de gewone
tuin verrassend goed. Zolang het in de schaduw staat en in
voldoende vochtige grond, vormt het grote plakkaten, die al
in maart overdekt zijn met goudgele schijnbloemen. Alsof
het zonlicht pleksgewijs door bomen en struiken valt.
Er zijn twee soorten goudveil: paarbladig en verspreidbla-
dig. De laatste soort komt voor de tuin in aanmerking. Je
zou er bijvoorbeeld een vijverrand mee kunnen bekleden.
Botanisch gezien is goudveil interessant. De vruch
ten vormen een nap, waarin zaden blijven liggen
totdat ze door een waterdruppel worden geraakt.
Goudveil groeit in bossen tussen andere planten.
De kans dat de vrucht daar door een regendruppel
wordt geraakt, is klein. Maar water dat tijdens een
regenbui van omringende planten afdruipt, levert
druppels die veel groter zijn. Als zo'n reuzendrup-
pel een nap vol zaden raakt, springt het zaad naar
alle kanten weg. Op die manier kunnen ze op een
flinke afstand van de ouderplant landen.
Qua blad en groeiwijze doet goudveil denken aan
hondsdraf Al bloeit goudveil niet met paarse lip-
bloemen, maar met nietige bloempjes die omgeven
zijn door geelgroene schutbladen. Die schutbladen
doen de bloem opvallen.
De laatste jaren kwamen er nogal wat planten uit
het Verre Oosten op de markt, vooral uit China. En
ook daar groeit goudveil. Onze eigen verspreidbladi-
ge goudveil heet Chrysoplenium alternifolium en de Chinese
nieuwkomer Chrysoplenium macrophyllum. Die laatste deelt
wel de naam met onze eigen goudveil, maar je moet een bo
tanicus zijn om de verwantschap te zien. De Chinese soort
lijkt meer op een miniatuur schoenlappersplant, met 's win
ters groenblijvend blad dat opvalt door zijn geelgroene ner
ven. De bloemen van deze Chinees verschijnen vroeg -
soms nog voordat de eerste kerstrozen bloeien - en de
bloemschermen zijn groenachtig wit met roze meeldraden.
Goudveil, of het nu om de Chinese of de Europese soort
gaat, is niet in het tuincentrum op de hoek te koop. Maar
bij een specialistische kwekerij zult u de planten wel kun
nen vinden.
Stopcontacten zijn buiten vaak niet heel overvloedig aanwezig. Maar
de elementen wel. Dankzij de wind en de Wind Bulb kun je als het
schemert lekker genieten van een stijlvol-lichtje.
De Wind Bulb is niet meer dan een elektriciteitssnoer met aan het
ene eind een ledlampje en aan het andere eind een kleine windmo
len. Bij het minste of geringste briesje begint die te draaien en wekt
energie op, waarmee het licht aan gaat. Vooral handig op een
balkonnetje, want je hebt wel een plek nodig om de lamp op te han
gen. Maar onder een boom in de tuin kan ook.
De bedenkers van de Wind Bulb wonnen al een prijs met het stijlvol
le, maar vooral duurzame ontwerp. De lamp is nog niet in productie
genomen.
p<3| http://bit.ly/gdOV3z
024-3650509
De Sella, foto's PR
De jonge ontwerper Patrick Belli liep vol trots door de stand. Hij maakte
zijn debuut bij Leolux met de Sella, een hip stoeltje in vrolijke kleuren. En
hij hoeft zich niet te schamen, want het ontwerp wón meteen een design-
prijs op de beurs. Volgens Leolux belooft de Sella een designklassieker te
worden a la de Pallone, die we al langer kennen van het merk. De stoel is ge
schikt als creatief leefobject, maar ook een groepje van meerdere Sella's doet
het goed. Hij combineert uitstekend met de Barilo, een nieuwe met leer be
klede bijzettafel, met een handige klep waaronder ruimte is voor bijvoor
beeld de afstandsbediening. Opvallend was dat Leolux voor vrijwel alle in
Keulen gepresenteerde ontwerpen nieuwe ontwerpers had gevraagd. Dit
geeft een nieuwe vormentaal, die de bestaande Leoluxcollectie aanvult.
www.leolux.nl
www.facebook.com/leolux
Emigreren is een ingrijpende
keuze. Familie, werk, cultuur:
de emigrant laat veel achter.
Maar hij verwacht in zijn
nieuwe land ook veel terug
te krijgen, bijvoorbeeld het
huis van zijn dromen.
door Bauke Boersma
BRAZILIË
Serra Cran
Niet lekker luieren aan de zonovergo
ten Copacabana, maar aardverschui
vingen en overstromingen: Brazilië is
momenteel bepaald geen droomland.
Ellis Reichgelt: „Nee, de gebieden
die zo getroffen zijn, zoals Rio de
Janeiro en Sao Paulo, zeker niet.
Maar wij zitten er behoorlijk ver
vandaan, bij ons in de regio Bahia
hebben we geen last. Nog niet ten
minste. Want het komt hier mo
menteel met bakken uit de lucht."
Doornat worden, kun je in Nederland
toch ook? Daarvoor hoefde je niet
naar Brazilië te vertrekken?
„Ik ging ook niet specifiek voor
het weer naar Brazilië. Ik woonde
met mijn inmiddels ex-man in Por
tugal en we waren aan iets nieuws
toe. Na een bezoek aan vrienden
in Brazilië werd het snel duidelijk
dat het dat land zou worden."
'Inmiddels ex-man'? Dat lijkt erop te
duiden dat het avontuur een flop is.
„Nee, zeker niet. Natuurlijk is het
een pijnlijke affaire als je na een
aantal jaren huwelijk uit elkaar
gaat. Desondanks weet ik dat ik
het precies weer zo zou doen als ik
opnieuw voor de keuze stond.
Mijn ex-man had geen vrede met
wat ik wilde gaan doen in Brazilië,
terwijl ik nu toch precies doe wat
ik altijd al hebben willen doen."
Toch niets oneerbaars?
„Nee hoor. Ik droomde er al mijn
hele leven van 'iets' met kinderen
te doen. Ik ben in het verleden op
Jamaica en de Kaapverdische eilan
den geweest, het had net zo goed
daar iets kunnen zijn. Maar pas in
Brazilië kwam het ervan, toen
mijn in Nederland wonende broer
een stichting startte die kinderen
in achterstandsposities de helpen
de hand biedt."
