io stremming op de rijn
De Terneuzense schippersfamilie
Bruins Slot wacht samen andere
binnenvaartschippers al twee weken op
het moment waarop ze verder kan
varen langs de Lörelei. Daar is bergings
bedrijf Mammoet begonnen met het
lichten van de gekapseisde
donderdag 27 januari 2011
Egbert,-Plonia en Herman Bruins Slot uit Terneuzen liggen met hun schip Victus al twee weken in Bingen am
Rhein in afwachting van de berging van de Waldhof.
door Raymond de Frel
en Daan de Hulster
Egbert en Plonia Bruins
Slot uit Terneuzen kre
gen de afgelopen dagen
al vier cameraploegen
aan boord van hun
schip Victus. Ze liggen al twee we
ken bij P.ingen am Rhein, in de
hoop dat de berging van de Wald
hof in de beruchte bocht bij de Lo-
relei-rots snel achter de rug is.
„Gisteren dacht ik: kom, laat ik de
studio nog maar eens stofzuigen",
grapt Plonia Bruins Slot (67).
De stuurhut wordt door de mees
te cameraploegen immers als een
mooie locatie voor een interview
gezien. Egbert (67) en Plonia en
hun zoon Herman (23) overnacht
ten twee weken geleden in Mainz,
waarna ze verder wilden met een
lading van zevenhonderd ton zon
nebloempitten. „Een buurman
maakte ons er op attent dat er iets
in het gebergte was gebeurd. Dit is
een heel gevaarlijk stukje Rijn. Er
zijn veel bochten en bovendien is
er een groot verval. Normaal ga je
bij opvaart per achttien kilometer
een meter omhoog, maar hier is
dat per drie kilometer een meter",
vertelt ze.
Het Terneuzense echtpaar ligt nu
al twee weken aan wal. Waar de
vaart stroomopwaarts wel langs
de rampplek kan, is er vanaf de an
dere kant geen doorgang mogelijk.
Plonia: „Er wordt gezegd dat het
nog wel twee weken kan duren,
maar vaak wordt er bij voorspellin
gen een slag om de arm gehou
den. We hebben goede hoop dat
we eerder kunnen vertrekken. We
moeten onze lading naar Ladber-
gen, bij Münster, brengen. De ont
vanger belde ons eerst geregeld
met vragen. Of we toch maar zo
snel mogelijk konden komen. Lo
gisch, het is een lading met een
waarde van een half miljoen euro.
Inmiddels ziet hij ook wel in dat
wij er ook niets aan kunnen veran
deren. We controleren de zonne
bloempitten wel geregeld op
schimmel, maar vooralsnog is er
geen vuiltje aan de lucht."
Egbert en Plonia Bruins Slot
hebben hun schip al overge
dragen aan hun jongste
zoon Herman. In maart nemen ze
definitief afscheid van de Victus.
„We hebben een soortgelijk onge
luk één keer eerder meegemaakt.
In Luik, ook toen ging het om een
gekapseisde tanker. Toen duurde
het een week. Nee, we vervelen
ons nog niet. In dit beroep moet
je je altijd aanpassen aan de moge
lij kheden.-Dus verven we, breng
en we de boekhouding op orde en
hebben we veel tijd om e-mails te
beantwoorden. Zo nu en dan gaan
we eens bij de berging van de
Waldhof kijken. Wellicht dat we
dit weekend even terug naar Ter
neuzen rijden in verband met de
verjaardag van een zoon. En dan
zien we ook weer eens iets an
ders. Wij zijn er altijd zó aan ge
wend geweest dat ons uitzicht
voortdurend wisselt. Wat dat be
treft hebben we het hier nu wel
gezien, hoor."
De familie Bruins Slot is bepaald
niet alleen. Tientallen binnen
vaartschepen liggen voor anker in
de kleine haven. Ook het familie
schip van Sonja (60) en Cor (61)
Salet uit het Limburgse Maas-
bracht ligt al twee weken bij Bin
gen. Op donderdagochtend 13 ja
nuari voer er slechts één ander
schip tussen de Waldhof en hun
binnenvaartschip Indigo III. „De
afstand bedroeg een halfuur, maar
door het ongeluk liggen we nu al
twee weken stil", vertelt Sonja Sa
let.
De familie Salet is met 2700 ton
maïskorrels onderweg van het
Franse Ottmarsheim naar Krefeld
in Duitsland. In Frankrijk lever
den ze ijzer af. Een vaste route.
Cor is met een personeelslid terug
naar Nederland om belastingza
ken te regelen. Sonja moet op de
boot blijven omdat het schip in de
stroming ligt. „Mijn man doet de
boekhouding. We hebben de boot
al geverfd, geschuurd en er onder
houd aan gepleegd. De motor is
