Or. Bibberregel
s ort 29
Nesbitt kent geen grenzen
Afscheidsfeest als inspiratiebron
Niels Albert gaat zich bij het WK
niks aantrekken van landsbelang
Lee achterhaalt illuster duo
maandag 24 januari 2011
Net als Eric Heiden en Jeremy Wotherspoon heeft de
Zuid-Koreaan Lee Kyou-Hyuk nu vier mondiale
sprinttitels op zijn palmares staan. De enige die dat
aantal overtreft, is de Rus Igor Zjelezovski met zes
wereldtitels.
door Johan Stobbe
heerenveen - Kyou-Huyk Lee
werd voor de vierde keer in de his
torie wereldkampioen sprint,
maar het ging in Thialf gisteren
meer over randzaken. De omstre
den dr. Bibberregel eiste in Stefan
Groothuis een slachtoffer en daar
na toch weer niet. Het leverde
Groothuis uiteindelijk geen medail
le op. Wel laaide de discussie over
de regel weer op. „Afschaffen die
handel. Ze maken de sport kapot",
luidde de algehele tendens.
Met de pest in zijn lijf beende Ste
fan Groothuis gistermiddag na
zijn 500 meter door de tunnel van
Thialf. Met een karatetrap probeer
de hij het grote scherm met spon
soren van het WK sprint te vellen.
Boos op zichzelf vanwege de ver
prutste 500 meter en vooral boos
op de jury, die de Control-sprinter
bestrafte met een diskwalificatie
voor het herhaaldelijk overschrij
den van de lijn.
„Ik was al flink over de zeik omdat
ik zo slecht had gereden", recon
strueerde Groothuis. „Ik zou bij de
NOS een interview geven toen ze
omriepen dat ik gediskwalificeerd
was." Meteen stoof hij naar bene
den, flink vloekend. „Daarna heb
ik een potje zitten janken." Zijn
ploeggenoten Sjoerd de Vries en
Mark Tuitert zochten hem op en
vertelden dat de uitsluiting ner
gens op sloeg. „Ze waren net op
tijd, want ik zat al bijna in de auto
om naar huis te gaan."
In totale verwarring startte Groot
huis vervolgens wel zijn voorberei
ding op de afsluitende 1000 meter.
Ondertussen diende de KNSB een
protest in. Op televisiebeelden was
te zien dat de schaats bij de eerste
overschrijding niet volledig over
de lijn was gegaan. Na lang beraad
werd Groothuis vrijgesproken.
„Het duurde nog wel drie kwartier
voordat ik dat hoorde." De woede
was overal in Thialf groot. Mark
Tuitert, vanaf het begin verzetslei
der tegen de dr. Bibberregel, her
haalde het nog maar eens. „Ze ma
ken de sport kapot." Erben Wen-
nemars was het hartgrondig met
hem eens. Jan Bos, die zijn laatste
WK sprint reed, kwam tot dezelf
de conclusie. „Afschaffen die regel.
Het is honderd jaar goed gegaan.
Straks mag je ook niet meer met je
lijf over de startlijn hangen bij de
start."
De regel is na het WK sprint eigen
lijk niet meer te handhaven. Met
het blote oog is niet te zien of een
schaats met zestig kilometer per
uur in zijn geheel het lijntje over
schrijdt. Camerabeelden zijn ook
niet feilloos. „Ze filmen uit een
hoek", wist Groothuis' coach Jac
Orie. „Er moeten camera's op de
lijn of gewoon die regel in de as
bak sodemieteren. Die regel is er
vooral voor de jongens op het mid
denterrein, zodat die wat te doen
hebben."
Groothuis zelf wilde ook nog wel
wat kwijt over de schaatsbond
ISU. „Wat een idioten. Je gaat ie
mand toch niet twee uur voor de
belangrijkste wedstrijd van zijn le
ven diskwalificeren om dat een
dik uur later weer terug te
draaien." Een beetje genoegdoe
ning, meer was het uiteindelijk
niet. De voorbereiding van Groot
huis op de afsluitende afstand was
verstoord. Hij kon de vierde plaats
niet meer verlaten. „Ik heb het zelf
op de 500 meter verprutst. Je
moet vier goede races rijden op
een WK sprint en dat heb ik niet
gedaan." Hij vond Lee de terechte
winnaar, maar de hoofdrolspeler
hield zelf een rotgevoel over aan
het toernooi. Vooral door de vier
de plaats. „Wat idioot. Dit was de
vreemdste dag uit mijn carrière."
door Eric de Jager
heerenveen - Een bescheiden lach
siert voortdurend het gezicht van
Christine Nesbitt. Maar achter die
verlegen facade gaat een brok gra
niet schuil. Nesbitt werd gisteren
in Heerenveen wereldkampioen
sprint. En ze wil jneer. Wereld
kampioen allround worden bij
voorbeeld. Niemand weet waar
haar grenzen liggen.
„De meest vastberaden sporter die
ik ooit heb gezien", zegt haar
coach Mark Wild over de veelvraat
die hij sinds dit seizoen traint. „Ze
is kei- en keihard, lichamelijk en
geestelijk. Ze heeft maar één strate
gie: 'to go all out', voluit gaan. Dat
heeft iedereen dit weekeinde op
het ijs kunnen zien. Achter de
schermen is ze precies zo. Ze
traint zoals ze racet."
Eigenlijk wil Nesbitt een allroun-
der worden. Ze is de koningin op
de 1000 meter, maar dit seizoen
heeft ze haar zinnen gezet op het
WK allround in Calgary, de stad
waar ze geologie studeert. Omdat
ze voor de vierkamp niet alleen
aan haar lange afstanden moet
werken, maar ook de 500 meter
moest oefenen, schreef ze zich
maar in voor de sprint. Bang dat
ze zich over de kop schaatst, is nie
mand in het kamp-Nesbitt. „Ze is
slim genoeg om op tijd te herstel
len", zegt Wild. En Nesbitt voelt
zich juist meer ontspannen dan
ooit in haar overvolle programma.
„Na vorig jaar is alles makkelijk.
Niets is zo zwaar als de Spelen in
je eigen land."
Zelfs het door haar zo verfoeide
fietsen niet. Tijdens een ritje van
de universiteit van Calgary naar
huis werd ze afgelopen zomer aan
gereden door een SUV. Nesbitt
brak haar elleboog en zag een
groot deel van haar voorbereiding
de mist ingaan. Nu nog had ze op
Schiphol moeite met het tillen
van zware tassen. Maar de in Au
stralië geboren Canuck weet van
geen wijken. In een jaar waarin ze
toch alles anders wilde doen en na
zeven jaar brak met haar coach
Marcel Lacroix, kon een aangepast
trainingsprogramma er ook nog
wel bij. „Er zijn toch zoveel dingen
die ik niet in eigen hand heb... Ik
laat ze zo, dat werkt het beste."
Het werkt zeker. Nesbitt wint alle
wedstrijden waar ze aan meedoet.
De World Cup, de vier afstanden
op het Canadese kampioenschap
twee weken geleden en het wereld
kampioenschap sprint.
Volgens Mark Wild kan de schaats
wereld zich opmaken voor een
nieuwe Nesbitt-show bij het WK
allround. Ook al reed ze twee jaar
geleden voor het laatst een vijf ki
lometer. „Ze kan aan alles mee
doen en ze kan alles winnen. We
weten niet waar haar grenzen lig
gen. Ik weet alleen dat Christine
meer wil. Ik prijs me gelukkig dat
ik haar coach mag zijn."
Christine Nesbitt
door Eric de Jager
heerenveen - Zilver en brons wer
den gisteren na het WK sprint in
Heerenveen gevierd als goud. Voor
Annette Gerritsen en Margot Boer
was de hoogste trede van het po
dium onhaalbaar. „Alleen de man
nen kunnen aan Nesbitt tippen",
aldus de bronzen Boer, die inspira
tie haalde uit het afscheidsfeestje
voor Marianne Timmer.
De sprintster uit Woubrugge ging
het toernooi in als een van de
kanshebbers op de titel. Na de eer
ste van vier wedstrijden lag ze op
koers. „Ik dacht dat ik goud kon
winnen, maar toen reed iemand
1.15,0 en raakte ik de kluts kwijt."
Boer schrok zo van de dadendrang
van Nesbitt, dat ze zichzelf over de
kop reed. „Ik maakte een misslag,
had misschien meer mijn tijd moe
ten nemen. Dan probeer je nog
van alles, maar het blijft achter
Nesbitt aan harken."
Het toernooi eindigde met een
amusant rechtstreeks gevecht tus
sen Boer en Gerritsen, die als twee
lingzusjes de strijd aangingen. Ger
ritsen trapte mis, Boer trapte mis,
ze kwamen gelijktijdig over de
streep en mochten met minimaal
verschil naast elkaar op het po
dium staan. „Je weet: wie wint,
eindigt op het podium", zei Gerrit
sen. „Je bent zo op elkaar aan het
letten, dat het moeilijk is je eigen
race te rijden." Lachend: „Die laat
ste rit was écht heel slecht." Maar
wel genoeg voor zilver en brons.
„Het was een droom om samen
op het podium te staan", zei Ger
ritsen. Al had Margot Boer het
eerst niet door. „Ik dacht dat ik
vierde was, ik baalde."
Net zoals ze zaterdag baalde van
de mislukte 1000 meter. „Ik ben
daarna toch teruggekomen voor
het afscheidsfeest van Marianne
Timmer. Zo'n eerbetoon aan een
van de beste schaatsers ter wereld,
in een vol Thialf dat werkte inspi
rerend."
Laurine van Riessen en Ireen
Wüst werden in Thialf zesde en ze
vende.
s door Ad Pertijs
hoocerheide - Eén week voor het
WK was Hoogerheide gisteren het
toneel van "de laatste wereldbeker-
wedstrijd veldrijden. Het parkoers
op de Brabantse Wal werd ge
roemd om zijn schoonheid en
zwaarte en in het voorprogramma
grepen Lars van der Haar en San
ne van Paassen de wereldbekers
bij respectievelijk de beloften en
I, vrouwen.
Daarmee hield het oranjegevoel
op in het Brabantse dorp. Bij de
eliterenners sloegen de Belgen
hun slag, nadat wereldkampioen
Zdenek Stybar vergeefs had gepro
beerd om de koers vanuit het ver
trek te winnen. Niels Albert won
voor Kevin Pauwels en Sven Nys.
Beste Nederlander was Gerben de
Knegt, die op de Scheldeweg naar
de twaalfde plaats spurtte. Over
hem werd na afloop in het Neder
landse kamp weinig gesproken.
Des te meer ging het over Thijs Al,
die na een vroege val was blijven
steken op plek 23. „Een onverlaat
reed mijn rem klem onder de velg.
Daardoor kan ik het WK verge
ten", dacht Al. Met een dotje mod
der op zijn helm vertelde hij over
zijn moeizame seizoen en hét ge
sprek van zaterdagavond. „Gistera
vond heeft Johan Lammerts
(bondscoach) duidelijk laten we
ten dat ik in de top 16 moest eindi
gen om mee te gaan naar het WK.
Dat was heel het seizoen al de kei
harde eis, en daarvan zou hij ook
nu niet afwijken."
Een uur na de finish liet Lam
merts weten dat hij Al mogelijk als
nog een startplek geeft op het WK
in het Duitse Sankt Wendel naast
De Knegt, Eddy van IJzendoorn
en Thijs van Amerongen. „Na die
val reed Thijs een heel knappe
wedstrijd en de laatste weken is
zijn reeks gewoon goed." Tijdens
zijn inhaalrace reed Al onder meer
rondetijden in de top tien. Maar 's
avonds besloot Lammerts toch om
AI thuis te laten.
Het was ook maar de vraag of hij
zich in Duitsland in de strijd om
de wereldtitel had kunnen men
gen. Volgens de Belgen niet. Niels
Albert ziet na gisteren maar drie
buitenlandse concurrenten: „Sty
bar, (Francis) Mourey en (Steve)
Chainel." Binnenlandse bondgeno
ten zijn er echter nog minder voor
de winnaar van de wereldbeker.
Nul om precies te zijn. „Vandaag
had ik in de jacht op Stybar ge
hoopt op wat steun van Pauwels.
Die kwam er niet. Ik weet genoeg.
Ik ga mijn huiswerk maken."
Met andere woorden: Albert trekt
zich komende zondag niets aan
van het Vlaamse landsbelang.
„Twee jaar geleden reden we hier
in Hoogerheide op het WK als
één blok omdat Lars Boom ge
klopt moesten. Nu is dat helemaal
anders. Het punt is ook dat als je
veertig keer per winter tegen ie
mand koerst het lastig is om die
ene keer op het WK rekening met
hem te houden. Man, als ik in de
koers moet gaan nadenken, verlies
ik op den duur een halve minuut.
Ik kan beter mijn benen laten spre
ken."
Niels Albert ziet voor het WK van komend weekeinde maar drie buitenland
se concurrenten: Zdenek Stybar, Francis Mourey en Steve Chainel.
foto Roy Lazet/ANP
