Statige lanen en een prikklok
i7reizen
Door te wandelen, leer je Nederland kennen en ontdek je hoe afwisselend het
landschap is. Carel Thïjssen wandelde over landgoed Stippelberg bij De Rips.
reizen@wegener.nl
|Jjj| 024-3650360
Zaterdag 22 januari 2011
Foto boven: Landgoed Stippelberg. Kleine foto rechts: De blikken emmer. Foto onder: Een Schotse Hooglander. foto's Carel Thijssen
Landgoed Stippelberg
(7,5 of 4,5 kilometer)
Routebeschrijving: Natuurmo
numenten heeft twee wandelin
gen uitgezet: een blauwe (7,5 ki
lometer), oostelijk van de Ripse-
weg en een rode route (4,5 kilo
meter, in te korten tot 2,5 kilo
meter), ten westen van de w.eg.
Openbaar vervoer: Vanaf de
NS-stations in Helmond en Box
meer rijdt buslijn 23. Tussen De
Rips en Milheeze uitstappen bij
bushalte De Boswachter. Daar is
bij de boswachterswoning het
startpunt van beide routes. Een
brochure ligt in de vitrinekastjes
op het parkeerterrein.
Eigen vervoer: Vanaf Nijmegen
de A73 volgen tot afslag Box
meer. Dan de N272 richting Ge-
mert. Na 5 kilometer afslag Op-
loo nemen richting Deurne. De
hoofdingang van de Stippelberg
ligt bijna 3 kilometer voorbij het
dorp De Rips. Vanaf Helmond of
Deurne via Milheeze richting De
Rips tot aan de parkeerplaats bij
de boswachterswoning.
Horeca onderweg: Niet langs
de routes, wel in De Rips. Restau
rant De Viersprong. Open vanaf
11.00 uur (maandag gesloten).
Hond: mag aangelijnd mee,
maar mag niet op de heide waar
de Schotse hooglanders grazen.
Hoge, dichte coniferen
omzomen het smalle
laantje, dat door die
groene muren bijna
verduisterd wordt.
Aan het einde van het pakweg
ïoo meter lange pad gloort het fel
le licht van een vrolijk winterzon
netje. We lopen over de Begrafe
nislaan. Het pad met de macabere
naam is een van de juweeltjes
waar je als wandelaar op getrak
teerd wordt bij een bezoek aan
landgoed Stippelberg, een paar ki
lometer zuidelijk van het
oost-Brabantse dorp De Rips.
Terwijl de temperatuur nog rond
het vriespunt schommelt, zijn we
begonnen aan onze ochtendwan
deling door het bijna 1.000 hectare
grote natuurgebied, sinds 1993 ei
gendom van Natuurmonumenten.
Een deel van het heidegebied
kwam eind negentiende eeuw in
handen van particulieren die er
een landgoed stichtten. Ze plant
ten vooral grove dennen en Ameri
kaanse eiken voor houtproductie.
Het landhuis is een van de herin
neringen aan het verleden.'De sta
tige lanen en ook de smallere pa
den, links en rechts zijn opge
smukt met kolossale rododen
dronstruiken. Ze maken een wan
deling tot een waar genot. Onge
twijfeld moet het in de zomer,
met alles in bloei, een feest zijn
glooiend dankzij de steile duintjes
die zich in de negentiende eeuw
door zandverstuivingen gevormd
hebben. Aan deze duintjes of stip
pels, nu begroeid met dennen,
dankt de Stippelberg zijn naam.
Even later passeren we de Peel-
randbreuk, die dwars over het
landgoed loopt. Hier schuiven
twee aardlagen langs elkaar, al
merk je daar als wandelaar niets
van. Toch was het deze breuk die
in 1992 voor de aardbeving bij
Roermond zorgde.
Heuveltje op en heuveltje af
brengt het slingerende bospad ons
bij een surprise: d'n blekken im
mer, ofwel de blikken emmer. Op
een van de hoogste stippels staat
een uit de kluiten gewassen klim-
paal, met in de top een bijna bo
demloze blikken emmer. De paal
diende ooit als uitkijkpost om zo
snel mogelijk brand te ontdekken.
Vanuit deze hoge positie kon de
boswachter zien waar het vuur de
kop opstak. Met de emmer kon wa
ter uit de beekjes worden gehaald
om verder onheil te voorkomen.
In latere tijden diende de emmer
als prikklok voor de bosarbeiders:
hing hij in top, dan werd er ge
werkt, zo niet dan was het pauze
of zat de werkdag er op.
Reageren?
redactie.reizen@wegener.nl
hier te vertoeven. Net als in de
herfst, als de bladeren van majestu
euze eiken en beuken goudgeel
kleuren en paddenstoelen in de
berkenbosjes en langs de afwate
ringsslootjes uit de grond schieten.
Wij genieten van onze winterse
tocht. Van de zonnestralen, die
aan de berijpte takken likken, van
glinsterende grassen, van het knis
peren van dorre bladeren onder
onze schoenzolen en vooral van
de immense stilte op deze frisse
ochtend. Want stil is het, op het
geluid van onze voetstappen en
dat van de vallende dauwdruppels
na. Zelfs de vogels lijken er eerbie
dig het zwijgen toe te doen. Dat
doen ook de
Schotse Hooglan
ders die we tegen
komen. De bon
kige runderen be-
grazen de vergras-
te heide. Sommi
ge genieten, half
verscholen tus
sen graspollen en
struikjes, van de
zon. Een enkele
herkauwer keurt
ons een lome blik waardig. Vanaf
uitkijktoren De Stip hebben we
een prachtig uitzicht op de heide
en de kudde.
Op de terugweg struikelen we hier
en daar bijna over dikke lagen ei-
De wandeling
infographic BV bron natuurmonumenten
De Rips
kels. We staan stil
bij perceeltjes met
iele, zilverkleurige
dennen en worden op een kruis
punt van brede lanen verrast: op
nog geen 30 meter afstand staat in
het diffuse zonlicht een ree roer
loos midden op onze weg. Een
paar tellen maar, dan schiet het frê
le dier schichtig weg tussen de bo
men. Eenmaal terug bij de bos
wachterswoning maken we ons
aan de overkant van de rijbaan op
voor het toetje van onze wande
ling: de tweede uitgezette route op
de Stippelberg. Nu geen statige,
brede lanen, maar andere schoon
heid. Kronkelige bospaden, vaak
Blauwe wandelroute 7,5 km
Rode wandelroute 4,5 km
Gele wandelroute (verkorting)
Uitkijktoren