Statige lanen en een prikklok i7reizen Door te wandelen, leer je Nederland kennen en ontdek je hoe afwisselend het landschap is. Carel Thïjssen wandelde over landgoed Stippelberg bij De Rips. reizen@wegener.nl |Jjj| 024-3650360 Zaterdag 22 januari 2011 Foto boven: Landgoed Stippelberg. Kleine foto rechts: De blikken emmer. Foto onder: Een Schotse Hooglander. foto's Carel Thijssen Landgoed Stippelberg (7,5 of 4,5 kilometer) Routebeschrijving: Natuurmo numenten heeft twee wandelin gen uitgezet: een blauwe (7,5 ki lometer), oostelijk van de Ripse- weg en een rode route (4,5 kilo meter, in te korten tot 2,5 kilo meter), ten westen van de w.eg. Openbaar vervoer: Vanaf de NS-stations in Helmond en Box meer rijdt buslijn 23. Tussen De Rips en Milheeze uitstappen bij bushalte De Boswachter. Daar is bij de boswachterswoning het startpunt van beide routes. Een brochure ligt in de vitrinekastjes op het parkeerterrein. Eigen vervoer: Vanaf Nijmegen de A73 volgen tot afslag Box meer. Dan de N272 richting Ge- mert. Na 5 kilometer afslag Op- loo nemen richting Deurne. De hoofdingang van de Stippelberg ligt bijna 3 kilometer voorbij het dorp De Rips. Vanaf Helmond of Deurne via Milheeze richting De Rips tot aan de parkeerplaats bij de boswachterswoning. Horeca onderweg: Niet langs de routes, wel in De Rips. Restau rant De Viersprong. Open vanaf 11.00 uur (maandag gesloten). Hond: mag aangelijnd mee, maar mag niet op de heide waar de Schotse hooglanders grazen. Hoge, dichte coniferen omzomen het smalle laantje, dat door die groene muren bijna verduisterd wordt. Aan het einde van het pakweg ïoo meter lange pad gloort het fel le licht van een vrolijk winterzon netje. We lopen over de Begrafe nislaan. Het pad met de macabere naam is een van de juweeltjes waar je als wandelaar op getrak teerd wordt bij een bezoek aan landgoed Stippelberg, een paar ki lometer zuidelijk van het oost-Brabantse dorp De Rips. Terwijl de temperatuur nog rond het vriespunt schommelt, zijn we begonnen aan onze ochtendwan deling door het bijna 1.000 hectare grote natuurgebied, sinds 1993 ei gendom van Natuurmonumenten. Een deel van het heidegebied kwam eind negentiende eeuw in handen van particulieren die er een landgoed stichtten. Ze plant ten vooral grove dennen en Ameri kaanse eiken voor houtproductie. Het landhuis is een van de herin neringen aan het verleden.'De sta tige lanen en ook de smallere pa den, links en rechts zijn opge smukt met kolossale rododen dronstruiken. Ze maken een wan deling tot een waar genot. Onge twijfeld moet het in de zomer, met alles in bloei, een feest zijn glooiend dankzij de steile duintjes die zich in de negentiende eeuw door zandverstuivingen gevormd hebben. Aan deze duintjes of stip pels, nu begroeid met dennen, dankt de Stippelberg zijn naam. Even later passeren we de Peel- randbreuk, die dwars over het landgoed loopt. Hier schuiven twee aardlagen langs elkaar, al merk je daar als wandelaar niets van. Toch was het deze breuk die in 1992 voor de aardbeving bij Roermond zorgde. Heuveltje op en heuveltje af brengt het slingerende bospad ons bij een surprise: d'n blekken im mer, ofwel de blikken emmer. Op een van de hoogste stippels staat een uit de kluiten gewassen klim- paal, met in de top een bijna bo demloze blikken emmer. De paal diende ooit als uitkijkpost om zo snel mogelijk brand te ontdekken. Vanuit deze hoge positie kon de boswachter zien waar het vuur de kop opstak. Met de emmer kon wa ter uit de beekjes worden gehaald om verder onheil te voorkomen. In latere tijden diende de emmer als prikklok voor de bosarbeiders: hing hij in top, dan werd er ge werkt, zo niet dan was het pauze of zat de werkdag er op. Reageren? redactie.reizen@wegener.nl hier te vertoeven. Net als in de herfst, als de bladeren van majestu euze eiken en beuken goudgeel kleuren en paddenstoelen in de berkenbosjes en langs de afwate ringsslootjes uit de grond schieten. Wij genieten van onze winterse tocht. Van de zonnestralen, die aan de berijpte takken likken, van glinsterende grassen, van het knis peren van dorre bladeren onder onze schoenzolen en vooral van de immense stilte op deze frisse ochtend. Want stil is het, op het geluid van onze voetstappen en dat van de vallende dauwdruppels na. Zelfs de vogels lijken er eerbie dig het zwijgen toe te doen. Dat doen ook de Schotse Hooglan ders die we tegen komen. De bon kige runderen be- grazen de vergras- te heide. Sommi ge genieten, half verscholen tus sen graspollen en struikjes, van de zon. Een enkele herkauwer keurt ons een lome blik waardig. Vanaf uitkijktoren De Stip hebben we een prachtig uitzicht op de heide en de kudde. Op de terugweg struikelen we hier en daar bijna over dikke lagen ei- De wandeling infographic BV bron natuurmonumenten De Rips kels. We staan stil bij perceeltjes met iele, zilverkleurige dennen en worden op een kruis punt van brede lanen verrast: op nog geen 30 meter afstand staat in het diffuse zonlicht een ree roer loos midden op onze weg. Een paar tellen maar, dan schiet het frê le dier schichtig weg tussen de bo men. Eenmaal terug bij de bos wachterswoning maken we ons aan de overkant van de rijbaan op voor het toetje van onze wande ling: de tweede uitgezette route op de Stippelberg. Nu geen statige, brede lanen, maar andere schoon heid. Kronkelige bospaden, vaak Blauwe wandelroute 7,5 km Rode wandelroute 4,5 km Gele wandelroute (verkorting) Uitkijktoren

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 93