5 spectrum Oefening baart kunst RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE uit de veren Marjan Berk Zaterdag 22 januari 2011 Achter mij is de pianostemmer bezig mijn dierbare kleine Pleyel te stem men. Ik ben dol op de klanken die hij veroorzaakt, voortdurend wegend en luisterend of de noten zuiver zijn. Ik herinner me als de dag van gisteren de pia nostemmer, die in mijn kinderjaren bij ons thuis twee keer per jaar onze grote Zimmer- mann-piano op toon bracht. Mijnheer Benoit heette hij, hij had een Samuel Pickwickbuikje en wanneer hij zijn werk had verricht, bracht hij met verve zijn pronkstuk ten gehore: de eerste wals van Auguste Durand. De wals begon met grote magistrale akkoorden en ging er dan in lus tige driekwartsmaat vandoor...ach wat een heer lijke wals. Ook mijn moeder, die een mooie mez zosopraan had en zichzelf vaardig begeleidde, kon die wals aan en ik was vastbesloten op een dag die grote begingrepen in de vingers te krij gen en zachtjes wiegend op de pianokruk dat heerlijke stuk muziek uit de toetsen te ranselen! Ferry, de man die op het ogenblik mijn pianoo tje koestert, vertelt van de documentaire film die hij op het IDFA-festival heeft gezien: 'Piano- manie', van Lilian Franck en Robert Cibis, die in zicht geeft in het werk van een van 's werelds beroemdste pianostemmers, Stefan Knüpfer, die niet zozeer een pianostemmer is als wel een creatieve medewerker. Ik kan niet wachten dm deze film te Googelen. En daar zie ik Stefan in zijn gevecht met de meest beroemde en grote pianisten van deze tijd, zoals Alfred Brendel en Pierre-Laurent Aimard. Vooral de laatste is maar niet tevreden te krijgen. Stefan ligt ook voortdu rend op zijn rug onder de te stemmen vleugel. Hij vertelt over zijn slechte droom, waarin hij hoort hoe er tijdens een concert een snaar knapt...! Je ziet op de film Stefan ook dollen met de be roemde Lang Lang. Ze hebben het over pianis ten, die bij het spelen net doen of ze Formule I raceauto,s rijden, snel, sneller, snelst! En dan geeft Lang Lang een demonstratie van top-snel-pianospelen! Ik vraag Ferry, wat op het ogenblik de mooiste vleugels zijn. „Fazioli", zegt hij zonder aarzeling. „Vroeger had je het altijd over een Bechstein of Steinway. Maar de Fazioli is nog betrekkelijk jong en modem. Ik ben in de fabriek geweest, in een plaats dichtbij Venetië. Fazioli, de maker, vond bij geen van de grote merken de klank die hij zocht En nu maakt hij zelf zijn ideale instru ment. Alles wordt bij hem met de hand vervaar digd, behalve dan de kast er om heen!" Ferry gaat naar huis. Ik zet de pianolamp weer boven op, sla de klep open. Effe proberen. Mijn stijve vingers doen hun best. Toch nog eens even naar die wals van Du- rand kijken. Ik zoek in de stapel muziek naast de piano. Daar is ie. Potverdorie! Dat valt niet mee Berk. Je moet stu deren! Anders wordt het nooit wat. Vervuld van de allerbeste voornemens speel ik houterig en met dichtgeknepen ogen door mijn leesbril turend de wals in slakkentempo. „Oefening baart kunst!" En ik neem me voor de zoveelste keer in mijn lange leven voor om, na Nederland in Beweging, ogenblikkelijk door te stomen naar de piano en mijn stramme vingers over de toetsen te jagen....Die Wals van Durand zal ik weer in mijn vingers krijgen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 81