ii spectrum
WIL VER H ALEN VERTELLEN
I
Sanneke Marjolijn
Wallis de Vries
Zaterdag 15 januari 2011
foto Catrinus van der Veen/C PD
toen ze als kind met haar ouders meeging
naar een solovoorstelling van Peter Faber.
Of zelfs als.ze bij pake en beppe in De
Meenthe in Leeuwarden logeerde.
Ademloos luisterde ze. Als beppe (oma)
Aaltje over haar jeugd vertelde, of over
haar moeder of haar grootmoeder, in het
stadsfries. Haar grootouders waren baptis
ten. Ze heeft pake (opa) Hendrik wel eens
als lekenpreker bezig gezien. Opa vertelde,
vertelde een verhaal.
Ze bladerde door de plakboeken van oma
en las dat die ooit, na een goed volbrachte
test, tot 'netste huisvrouw van Leeuwar
den' werd gekroond. Smuk (knus), dat
was het daar in die woning van haar groot
ouders. Ze zegt: „Als ik iemand met een
Fries accent hoor praten, dan word ik
week. Dat komt van beppe en pake, van
de gezelligheid en de geborgenheid, die ze
me hebben gegeven. Ik had het met de
film De Dream. Die deed me terugverlan
gen naar een tijd die ik helemaal niet heb
meegemaakt. Het was hetzelfde verlangen
dat beppe met haar verhalen opriep."
Had ze maar meer tijd, dan zou ze alle
maal Geert Mak-achtige boeken gaan le
zen. Oral history, daar houdt ze van. Maar
ze heeft zo weinig tijd, zegt ze. Het leven
is zo jachtig en het is net of Amsterdam
het alleen maar jachtiger maakt. Ze is er ge
boren, ze woont er weer sinds haar 18e,
maar ze zegt: „Ik heb de stad nu wel ge
leefd."
Ze zou voor haar kinderen, voor zichzelf,
voor haar man, die als cameraman ook
veelvuldig onderweg is, een mstige plek
willen. Ergens buiten de stad, met een
mooi en vooral rustgevend uitzicht. „Om
gewoon wat uit het raam te staren, na te
denken. Reflecteren, want dat komt er
maar niet van."
Ze dachten nog even aan een vakantiewo
ning en bekeken er een in Rohel, niet ver
van het Tjeukemeer. Het kwam er niet
van. Ze weet nog dat de eigenaar B. Aarde-
ma heette. Ze had de punt na de B niet ge
zien. „Heb ik hem de hele middag Baarde-
ma genoemd", zegt ze met een gezicht van
'dat heb ik dan weer'. Helemaal zeker ben
je er niet van of ze dat wel zo erg vond.
Even later hebben we het over Femke Hal-
sema, die Wallis de Vries maar niet naar
tevredenheid kon nadoen. „Vijfjaar om ge
zocht en ineens had ik het. Het draait om
de stem, dat staccatogeluid." Ze doet de po
litica even na en als je je ogen sluit, is het
Femke Halsema die tegenover je zit. Spre
kend.
De koningin kan ze ook, dat weet heel Ne
derland. Zelfs de koningin weet het. De
imitatie begon in het veelgeprezen tv-pro-
gramma Kopspijkers. Het werd een door
slaand succes. Ze kreeg uitnodigingen om
als koningin linten door te knippen. Daar
kon en wilde ze niet aan beginnen: „Het
kost al bijna 2,5 uur om me te schminken.
Mensen hebben geen idee."
Haar bekendheid op televisie legde haar
geen windeieren. De theaters stroomden
vol als ze kwam. Het nieuwe publiek dacht
dat ze de hele avond imitaties deed. Maar
ze bracht haar eigen programma, zonder
koningin. Dus een deel van dat publiek
droop teleurgesteld af Haar echte fans ble
ven komen, nog steeds. „Ik zie zelfs een
verjonging", zegt ze.
Namurlijk doet ze nog steeds typetjes in
haar programma, maar het zijn niet per se
bekende mensen, die ze persifleert. Vrou
wen van vlees en bloed zijn het vaak, die
ze opvoert. Herkenbare vrouwen. „Hoe ze
doen en hoe ze verraden wie ze echt zijn."
Ze heeftze geobserveerd, in het echt Ieder
een kan dat, mensen observeren. „Het is
maar net wat je ermee doet", zegt ze.
Ze vindt het wel comfortabel, niet echt
deelnemen, maar wel toekijken, observe
ren. „Ik ben vaak de toeschouwer aan de
zijlijn", zegt Sanne Wallis de Vries, „Dat
vind ik een heel prettige positie. En nog
mooier: ik heb er mijn beroep van kunnen
maken."
reageren?
spectrum@wegener.nl
Geboren op 12 februari
1971 in Amsterdam.
Burgerlijke staat: getrouwd,
twee kinderen.
Opleiding: gymnasium
Alphen aan de Rijn, drie
niet afgemaakte universitai
re studies.
Werk: 1996/1997: Talkradio
presentatrice Waskracht.
1997/1998: tournee Sop.
1999: Blue, zangprogramma.
2000/2001: tournee Zin.
2001-2002: musical Foxtrot.
2001-2005: Kopspijkers (tv).
2002: Ware liefde (tv).
2002-2003: tournee Stuk.
2005-2006: tournee Vier.
2006-nu: Koefnoen (tv).
2007: Best (compilatie thea
terprogramma's).
2009 tot en met februari
2011tournee Kaka Passa.
Films: Vet hard, Moordwijven.
Won in 1996 zowel de jury
als de publieksprijs op het
Leids Cabaret Festival.
