Relaxen
reizen
1
1
Weersvoorspelling
A
Dan zat je aan zo'n costa
naderde er een wolkje. Weg
zon, een verpeste dag
Zaterdag 8 januari 2011
reizen@wegener.nl
024-3650360
De Grote Vakantie, zo noemden wij thuis de zomer
vakantie. Ik weet niet precies waarom. Misschien
deed iedereen dat destijds wel. Of het kwam door
het beroep van mijn vader. Die was leraar en had derhalve
vaak vakantie. In de zomer was de periode het langst, de
Grote Vakantie dus. We praten nog wel eens over die tijd.
Waar we overal heengingen toen we het buitenland een
maal hadden ontdekt Vreemd genoeg herinneren mijn
ouders zich die zaken scherp, terwijl ik er nauwelijks nog
iets van weet. Vermakelijke verhalen komen dan tevoor
schijn, waarin ik een leuke, stoere of domme hoofdrol
speel. En ik weet dat dus niet meer. Jammer.
Natuurlijk herinner ik mij de grote lijnen wel. Het Garda-
meer, de Dordogne, de Costa Brava, Oostenrijk. Grote af
standen werden afgelegd in de auto. Eentje zonder aircondi
tioning uiteraard. In die auto was niets te doen. Wanneer
de belangrijkste ruzies met mijn zusjes waren uitgevochten,
restte slechts verveling. In arren moede keek je dan maar
naar buiten. Dan zag je het landschap veranderen, de dor
pen en steden kregen kleur, nieuwe nummerborden ver
schenen door de autoruit. Al kijkend leerde je hoe plaatsen
en streken heetten. Met de wegenkaart erbij werd je topo
grafische kennis van Europa snel ontwikkeld. Over de uit
spraak van de nieuwe namen discussieerden we.
De reis was een leerproces, een aaneenschakeling van ont
dekkingen, de bestemming kon niet lang genoeg op
zich laten wachten. Als ik het mijn kinderen vertel,
beginnen ze al te gruwen. De spelcomputer heeft
immers de buitenwereld allang definitief vervan
gen.
Toch was vroeger niet elke vakantie automatisch
een feest. Zeker niet vanwege mijn afwijking. Toen
ik eenmaal zelfstandig op pad mocht, koos ik im
mer voor een mooiweerbestemming. Dat beteken
de eigenlijk elk jaar hetzelfde, in mijn Eend rich-
ting Spanje. Altijd warm, altijd zon. Maar dat kon tegenval
len. Dan zat je daar aan zo'n costa, naderde er een wolkje.
Dat groeide in no time uit tot een wolkendek dat de hele
dag niet meer van z'n plaats kwam. Weg zon, een verpeste
dag. De volgende ochtend vol goede moed een nieuwe po
ging. En verdomd, rond een uur of 10 het eerste plukje wat
ten, een uur later zwaar bewolkt. Na drie dagen was ik
strontchagrijnig.
Dit weer is niet besteld, ik eis zonneschijn!
Op het Spaanse journaal werd de weersverwachting elke
avond gedetailleerd doorgenomen. De oude weerman be
sprak provincie na provincie. En hoewel ik nog niet zo goed
kon verstaan wat hij zei, trok ik conclusies op basis van de
tekeningetjes in beeld. Zodoende stapte ik op dag 4 in de au
to en vertrok richting het gebied waarin de vorige dag nog
volop zonnen waren afgebeeld. Dat was het begin van het
einde. Natuurlijk bleek na een dag rijden het gehele bewol-
kingsfront met me mee te zijn gereisd. Weer televisie kij
ken, zonnetjes zoeken en de volgende dag de andere kant
op. Op de voet gevolgd door de bewolking, die zich had
voorgenomen niet van mijn zijde te wijken. Wanneer alle
pogingen om bruiner te worden dan het jaar ervoor waren
mislukt, was de vakantie voorbij. Het tegenvallende weer
had mijn plezier danig bedorven. Dodelijk vermoeid door
de jacht op de zon, reed ik na twee weken weer huiswaarts.
Verslaafd aan de zon. Menig vakantie heeft onder deze
obsessie geleden. Ik weet eigenlijk nog steeds niet zo goed
waar dat nou vandaan kwam. Het weer had mij volledig in
zijn macht. Ik was er voortdurend mee bezig. Verwachtin
gen vergelijken, weerkaarten interpreteren, conclusies trek
ken. En dit alles zonder enige kennis van zaken.
Wat zijn de tijden veranderd. Het weer trouwens niet. Dat
is even onvoorspelbaar en je moet altijd maar afwachten
wat de weergoden voor je in petto hebben. Maar op m'n
iPad kan ik de weersontwikkelingen nu live volgen. De
actuele weerradar laat de neerslag zien en satellietfoto's ver
raden de route van de wolken. In feite kun je met dat appa
raat in de hand feilloos de zon volgen. Wat zou dat destijds
een uitkomst zijn geweest. Had ik al die Spaanse weervoor-
spellers links kunnen laten liggen. Was ik altijd maximaal
bruin geweest. Nu is het niet meer nodig. Gelukkig ben ik
genezen. Ik heb het langzamerhand begrepen. Weg met dat
weerbericht. Wat zou ik me druk maken, Ik ben toch op va
kantie?
HOOFDDEK
I bar
lounge
I machine- I
1 kamer
biblio
theek
- restaurant
V.
Arnhem
„f?v
cA
O Düsseldorf
Keulen
Remagen
Andernach
DE REMBRANDT VAN RIJN
Cochem
PROMENADE