Relaxen reizen 1 1 Weersvoorspelling A Dan zat je aan zo'n costa naderde er een wolkje. Weg zon, een verpeste dag Zaterdag 8 januari 2011 reizen@wegener.nl 024-3650360 De Grote Vakantie, zo noemden wij thuis de zomer vakantie. Ik weet niet precies waarom. Misschien deed iedereen dat destijds wel. Of het kwam door het beroep van mijn vader. Die was leraar en had derhalve vaak vakantie. In de zomer was de periode het langst, de Grote Vakantie dus. We praten nog wel eens over die tijd. Waar we overal heengingen toen we het buitenland een maal hadden ontdekt Vreemd genoeg herinneren mijn ouders zich die zaken scherp, terwijl ik er nauwelijks nog iets van weet. Vermakelijke verhalen komen dan tevoor schijn, waarin ik een leuke, stoere of domme hoofdrol speel. En ik weet dat dus niet meer. Jammer. Natuurlijk herinner ik mij de grote lijnen wel. Het Garda- meer, de Dordogne, de Costa Brava, Oostenrijk. Grote af standen werden afgelegd in de auto. Eentje zonder aircondi tioning uiteraard. In die auto was niets te doen. Wanneer de belangrijkste ruzies met mijn zusjes waren uitgevochten, restte slechts verveling. In arren moede keek je dan maar naar buiten. Dan zag je het landschap veranderen, de dor pen en steden kregen kleur, nieuwe nummerborden ver schenen door de autoruit. Al kijkend leerde je hoe plaatsen en streken heetten. Met de wegenkaart erbij werd je topo grafische kennis van Europa snel ontwikkeld. Over de uit spraak van de nieuwe namen discussieerden we. De reis was een leerproces, een aaneenschakeling van ont dekkingen, de bestemming kon niet lang genoeg op zich laten wachten. Als ik het mijn kinderen vertel, beginnen ze al te gruwen. De spelcomputer heeft immers de buitenwereld allang definitief vervan gen. Toch was vroeger niet elke vakantie automatisch een feest. Zeker niet vanwege mijn afwijking. Toen ik eenmaal zelfstandig op pad mocht, koos ik im mer voor een mooiweerbestemming. Dat beteken de eigenlijk elk jaar hetzelfde, in mijn Eend rich- ting Spanje. Altijd warm, altijd zon. Maar dat kon tegenval len. Dan zat je daar aan zo'n costa, naderde er een wolkje. Dat groeide in no time uit tot een wolkendek dat de hele dag niet meer van z'n plaats kwam. Weg zon, een verpeste dag. De volgende ochtend vol goede moed een nieuwe po ging. En verdomd, rond een uur of 10 het eerste plukje wat ten, een uur later zwaar bewolkt. Na drie dagen was ik strontchagrijnig. Dit weer is niet besteld, ik eis zonneschijn! Op het Spaanse journaal werd de weersverwachting elke avond gedetailleerd doorgenomen. De oude weerman be sprak provincie na provincie. En hoewel ik nog niet zo goed kon verstaan wat hij zei, trok ik conclusies op basis van de tekeningetjes in beeld. Zodoende stapte ik op dag 4 in de au to en vertrok richting het gebied waarin de vorige dag nog volop zonnen waren afgebeeld. Dat was het begin van het einde. Natuurlijk bleek na een dag rijden het gehele bewol- kingsfront met me mee te zijn gereisd. Weer televisie kij ken, zonnetjes zoeken en de volgende dag de andere kant op. Op de voet gevolgd door de bewolking, die zich had voorgenomen niet van mijn zijde te wijken. Wanneer alle pogingen om bruiner te worden dan het jaar ervoor waren mislukt, was de vakantie voorbij. Het tegenvallende weer had mijn plezier danig bedorven. Dodelijk vermoeid door de jacht op de zon, reed ik na twee weken weer huiswaarts. Verslaafd aan de zon. Menig vakantie heeft onder deze obsessie geleden. Ik weet eigenlijk nog steeds niet zo goed waar dat nou vandaan kwam. Het weer had mij volledig in zijn macht. Ik was er voortdurend mee bezig. Verwachtin gen vergelijken, weerkaarten interpreteren, conclusies trek ken. En dit alles zonder enige kennis van zaken. Wat zijn de tijden veranderd. Het weer trouwens niet. Dat is even onvoorspelbaar en je moet altijd maar afwachten wat de weergoden voor je in petto hebben. Maar op m'n iPad kan ik de weersontwikkelingen nu live volgen. De actuele weerradar laat de neerslag zien en satellietfoto's ver raden de route van de wolken. In feite kun je met dat appa raat in de hand feilloos de zon volgen. Wat zou dat destijds een uitkomst zijn geweest. Had ik al die Spaanse weervoor- spellers links kunnen laten liggen. Was ik altijd maximaal bruin geweest. Nu is het niet meer nodig. Gelukkig ben ik genezen. Ik heb het langzamerhand begrepen. Weg met dat weerbericht. Wat zou ik me druk maken, Ik ben toch op va kantie? HOOFDDEK I bar lounge I machine- I 1 kamer biblio theek - restaurant V. Arnhem „f?v cA O Düsseldorf Keulen Remagen Andernach DE REMBRANDT VAN RIJN Cochem PROMENADE

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 88