spectrum 8
Zaterdag 8 januari 2011
Marcel (45) en Ingrid (47) de Wacht zijn gelukkig samen.
Het gehandicapte echtpaar kan zich een eigen woninkje en
een autootje veroorloven. Voor lotgenoten is zoveel 'luxe'
straks niet meer weggelegd, want er gaat fors bezuinigd
worden aan 'de onderkant van de arbeidsmarkt'. „De
generatie na ons heeft geen enkel perspectief meer."
door Hans Gertsen foto's David van Dam/GPD
Marcel en Ingrid hebben
het goed voor elkaar,
zo lijkt het. Het gehan
dicapte echtpaar uit
Emmen bewoont een
aardig koopappartementje in een nieuw
bouwwijk. Marcel heeft een eigen auto
en Ingrid een scootmobiel. „We hebben
het niet goed, maar ook niet slecht", vat
Ingrid het samen. „Gehandicapt zijn is
duur. Je hebt veel extra onkosten zoals
de eigen bijdrage voor de zorg. Die moe
ten ook betaald worden."
Ze hebben het zo goed voor elkaar dat
ze wel eens opmerkingen uit de buurt
krijgen waarin jaloezie doorklinkt. „Als
ik dat hoor, word ik woest. Ik zeg dan
altijd: je mag alles van me hebben. De
auto, het huis, de scootmobiel en mijn
handicap. Als ik Marcel maar mag hou
den", zegt Ingrid.
Rijk zijn ze zeker niet. Maar ze hebben
elkaar en ze kunnen redelijk rondko
men van het salaris van Marcel, het
loon van Ingrid en de aanvullende Wa-
jong-uitkering die ze krijgt. Marcel, een
zijdig spastisch nadat hij als jongen van
6 een zware val met zijn fiets maakte,
werkt 36 uur per week in de groenvoor
ziening van sociaal werkbedrijf Emco in
Klazienaveen. Al 25 jaar. Ingrid werkt
sinds zes jaar twintig uur per week op
de in- en ompakafdeling van de hoofd
vestiging van Emco. Ze is sinds haar ge
boorte spastisch aan armen en benen.
Samen hebben ze maandelijks zo'n
2000 euro netto te besteden. „Het loon
van Marcel, zo'n 1300 euro, gaat op aan
vaste lasten. Van de rest leven we en
sparen we zelfs een beetje", vertelt In
grid. „We zijn zuinig. Maar we gaan wel
af en toe een paar dagen op vakantie. In
oktober zijn we nog 5 dagen naar Rome
geweest. Helemaal zelf georganiseerd.
Dat pakken ze ons niet meer af"
Marcel en Ingrid krijgen het niet voor
niets. Ze zijn knokkers, allebei. Marcel
lag na zijn fietsongeluk en een hersen
operatie van achttien uur drie maanden
in coma.
„De hele hersenpan is eraf geweest. Ik
was er bijna niet meer geweest. Ze had
den mijn ouders al papieren laten teke
lisais
nen dat ik klinisch dood was. Ik deed
nog net op tijd een oog open", vertelt
hij. Daarna kreeg hij te horen dat hij
waarschijnlijk nooit meer kon lopen.
„Dat heb ik niet geaccepteetd. Ik heb
net zo lang geoefend tot ik mezelf weer
kon redden."
Ingrid heeft lang moeten vechten om in
de werkvoorziening terecht te kunnen.
„Ik kreeg jarenlang te horen dat ik niet
productief genoeg zou zijn om op de
wachtlijst te komen. Maar uiteindelijk is
het me toch gelukt", zegt ze trots.
Ze hebben ook moeten vechten om te
kunnen samenwonen. Ingrid: „De direc
teur van de instelling waar we vroeger
woonden, zag het niet zitten. Die deed
van alles om ons uit elkaar te halen. We
zouden niet bij elkaar passen. Hij belde
zelfs Marcels ouders en mijn ouders.
Mijn vader werd kwaad op hem. Die
zei: 'Je blijft van die kindeten af Dat
gaat goed daar'."
Het gaat nog steeds goed. In 1996 koch
ten ze een huis en sinds 2000 zijn ze ge
trouwd. Marcel: „We zijn allebei gehan
dicapt, maar we vullen elkaar goed aan."
Marcel en Ingrid hebben geluk gehad.
Ondanks hun handicaps hebben ze via
de sociale werkvoorziening werk gevon
den waar ze blij mee zijn en waar ze fat
soenlijk van kunnen leven. Of dat ook
voor toekomstige generaties 'mensen
meteen arbeidsbeperking' nog mogelijk
is, is zeer de vraag. Het kabinet wil fors
bezuinigen op wat in het jargon 'de on
derkant van de arbeidsmarkt' heet.
De huidige regelingen voor jonggehandi
capten (Wajong), de sociale werkvoor
ziening (wsw) en de bijstand (wwb)
moeten opgaan in een nieuwe regeling
voor iedereen 'met een zekere afstand
tot de arbeidsmarkf. Hoe dat precies uit
pakt, wordt dit voorjaar duidelijk. Maar
wat nu al vaststaat, is dat in de sociale
werkvoorziening de komende jaren
drastisch wordt gesaneerd. Van de huidi
ge bijna 100.000 arbeidsplaatsen in de
werkvoorziening, moet in 2015 eender
de zijn verdwenen en op termijn zelfs
bijna tweederde. De wsw gaat 'op slot'
en is straks enkel nog toegankelijk voor
mensen die een zogeheten 'beschutte
