301 zeeland Meten dioxine kost tonnen Oude Zeeuwse beelden Alles schöóne opgekuust 3 Snelrecht: huisarrest Voetbalvrijwilliger in het zonnetje zetten? Een van de populairste programma's van Omroep Zeeland beleeft dit weekeinde een jubileumuitzending. zaterdag 8 januari 2011 door Nadia Berkelder ■HH| VLISSINGEN-OOST - De metingen naar de uitstoot van dioxine bij fos- forproducent Thermphos kost de Zeeuwse gemeenschap tonnen extra. Die kosten worden niet ver haald op het bedrijf Een dag dioxine meten kost 4500 euro, zegt Guus Gabriëlse van de afdeling handhaving van de pro vincie Zeeland. „En het is niet ge bruikelijk om de handhavingskos- ten te verhalen op de vervuiler. De provincie moet die kosten zelf be talen." De provincie Zeeland heeft een budget voor metingen bij bedrij ven, maar alleen voor die metin gen die regulier plaatsvinden. Van september tot eind januari zijn en worden bij Thermphos vijftig extra metingen verricht, omdat het bedrijf veel meer dioxine bleek uit te stoten dan is toegestaan. Die metingen kosten dus samen 225.000 euro. Als het nodig is, blijft de provincie ook na januari metingen uitvoeren bij het bedrijf Sinds het bedrijf meldde dat er di oxine uit de schoorsteen komt, zijn bij Thermphos tweehonderd metingen naar de stof gedaan, ver telt Gabriëlse. „Een deel door ons en het grootste deel door Therm phos. Ook voor Thermphos lopen MIDDELBURG - Een twintigjarige Middelburger is conform de eis door de politierechter in Middel burg tijdens een snelrechtzitting veroordeeld tot een gevangenis straf van vier weken en een taak straf van 150 uur, waarvan dertig voorwaardelijk. De ontkennende Middelburger gooide op oudejaars nacht een fles plus vuurwerk naar brandweerlieden, die op het Mean derhof in Middelburg druk bezig waren een brand te blussen. Een achttienjarige jongeman uit Melis- kerke gooide op oudejaarsdag in Aagtekerke een zogeheten thunder- Ca naar www.zeeuwsevoetbalawards.nl 500E AFLEVERING door René Schrier de kosten op: zij huren ook een ge certificeerd bedrijf in." De metin gen worden verricht vanaf een platform naast de schoorsteen. Met een sonde wordt lucht uit de schoorsteen afgezogen. Vervolgens wordt het dioxinegehalte bepaald. „Een meting bestaat uit drie deel- metingen", zegt Gabriëlse. „Die deelmetingen leveren één getal op, het getal dat we nu steeds naar bui ten brengen. Waarom dat meten zo duur is? Er zijn twee mensen een hele dag bezig bij de schoor steen, verder moeten er kosten ge maakt worden voor de analyse en het schrijven van een rapport." Bovendien is dioxine meten iets wezenlijk anders dan het meten van andere stoffen. „Het meten van dioxine is analytisch moeilijk, het is een bijzondere meting om dat de waarden zo laag zijn. Het gaat om nanogrammen, dat zijn heel kleine hoeveelheden. Het is bij wijze van spreken zoeken naar een zandkorrel in de tank van een tankauto." strike naar agenten en kreeg daar voor een taakstraf van 150 uur waarvan dertig uur voorwaardelijk opgelegd. Een 42-jarige man uit Kortgene, die tijdens de jaarwisse ling in Goes uit een café werd ge zet, werd veroordeeld tot tachtig uur taakstrafj waarvan dertig uur voorwaardelijk. Hij had zich verzet bij zijn aanhou ding door de politie. In zijn geval had de officier een hogere staf geëist. Naast de opgêlegde straffen zijn de drie ook nog veroordeeld tot huisarrest tijdens de komende jaarwisseling. Het televisieprogramma Trugkieke van Omroep Zeeland is een instituut geworden. Dit weekein de is de 500-ste aflevering van Trugkieke te zien. Een uitzending met hoogtepunten. Sinds het aller eerste begin van Omroep Zee- land-televisie -1 oktober 1997 - een hit en nu samen met het nieuws, het populairste Zeeuwse televisieprogramma. De maker van het programma, Jan-Willem Antheunisse uit Mid delburg, krijgt tegenwoordig niet meer zo veel reacties als vroeger. „Ik denk wel eens. Wat zijn de Zeeuwse kijkers verwend. Ze vin den het al gewoon dat het op vrij dagavond Trugkieke is. Ze reage ren niet meer." Toch mag hij niet mopperen. Nog steeds benaderen mensen uit heel Zeeland hem letterlijk met film pjes uit de oude doos. Op die ma nier heeft Omroep Zeeland sinds 1997 een flink beeldarchief kun nen opbouwen van vooral Zeeuw se hoogtepunten. Want dat is wel een gegeven: De Zeeuwen namen de filmcamera ter hand op hoogtij dagen, als het mooi weer was en als er iets te vieren was. Er is maar weinig materiaal van een regenach tige sombere dag in Zeeland. Hoewel het archief omvangrijk is, mist Antheunisse nog wel wat. Zo zou hij graag beelden zien van het dagelijks leven in Zeeland tijdens de oorlog. „Maar ik kan me goed voorstellen dat het hoofd van de mensen er niet naar stond om op dat moment te filmen." De filmpjes waar de mensen mee aankwamen, werden bij de om roep overgezet op digitale banden. De eerste beelden uit dat archief zijn inmiddels zo oud dat de kwali teit al wat begint terug te lopen. Vandaar dat er bij Omroep Zee land over wordt nagedacht hoe dat omvangrijke beeldenbestand voor het nageslacht goed bewaard kan blijven. Nieuw is verder dat steeds meer Presentator en maker Jan-Willem Antheunisse van het programma met uitzendingen van Trugkieke via uitzending gemist op internet te rug te zien zijn en dat zal vanaf september alleen nog maar toene men. Dan is een 'foto van een uit zending aan te klikken en dan komt die aflevering in beeld. Ook welke onderwerpen in de uitzen dingen aan bod komen. Als het aan Antheunisse ligt, wordt al het oude beeldmateriaal over Zeeland op een of andere ma nier digitaal ontsloten. Als het aan hem ligt, komt er bijvoorbeeld in wordt dan van tevoren aangegeven samenwerking met het Zeeuws door Rinus WiHemsen Da's anders ook wa mee al dien vost ee", zegt een ouder mannetje achter uut de polder, die 'k ielke weke bie 't viskraom te gen kom. „Mee dien snêêuw kon ik glad nie in 't durp kommen." Mee z'n èrms maokt ie 'n gebaor van: Laot die winter mao verbie gaon zonder al die troep. 't Was gisteren, vriedagmorgen. 't Miezert wat. 'n Vrouwe die an 't andere ènde van 't durp weunt, geeft bots van de lèèze. „Bie ons in de straote kon je slieren van den êêne kant van de stoepe nao den anderen, 'k Bin in tien daogen de deure nie uutgewist. 't Was vrêêd. Géén zand, géén zout. Om de póöten te breken." De visboer staot er mao geduldig nao te luusteren. „Zou 'k voo m'n beurte gaon?" staon ik te dienken, „want over 't weer kan je nog wel 'n uur staon kwaoken en kraoien." Mao 't mannetje uut de polder is ge wiekster as an ik dienken en steekt twéé viengers op nao de visverkööper. Die knikt en pakt twéé gerookte èrriengen, draoit die 'n een gróót wit papier en legt die op de glaozen plaote: z'n töönbanke. Mee drie toengetjes en 'n bakje wèrme lekkerbekjes d'r nog bie, steekt onze poldergast al les in z'n êêne gróóte fietstas. „Oevee kriege hie van me?" vraogt -ie. „Da's twaolf eur, vêêrig," is 't antwoord. „Da gaon 's passen", zegt ie en legt precies 't losse geld op de glaozen plaote. En mee 'n 'Goejen dag ee?' riejt ie de Mart af, richtieng Noordstraote, de polder in. An d 'êêne kant z'n vis voor de kommende weke, an d'andere kant zien ik nog net 'n struuk an- dieve uut z'n fietstas steken. „De kost voor 'n êêle weeke", dienk 'k. Nog een fief vintje, zeker tegen de tachentig. En taai as 'n wisse. „Zeg, hie bin toch nie ziek ge wist?", vraogt de vrouwe die noe gliek mee mie voo 't viskraom staot. ,,'k Zien joe al 'n êêle weke nao de bakker lóöpen." 'k Schud den 's 'n bitje mee m'n öófd. Nie te veel, want de leste daogen 'én ik in bitje last van een stieve nikke. An de lienkse kant. Da's lastig ee. Nie allêêne mee zitten of löópen, maor ook mee slaopen. Gisteren rocht 'k nie in slaop. Draoien en kêêren. Affijn, 'k 'oeven 't judder nie uut te leggen? 't Trekt toet ach ter m'n lienksen 'öóre." Of'k d'r a mee nao de dokter bin gewist? „Voor 'n stieve nikke? Die zie m'n al ankommen. Nie, 'k smêêren d'r wa spul an en éérlijk 't moe gezeid wórren: 't vermin dert dan een stuitje. Jao, Midalgan. En 'n dasse andoen ee? Jao, allicht. 'Oe je daoran komt? 'k Kan 't nie zeggen, mao mee dien êêste snêêuw bin 'k nogal flienk te kêêr gegaon mee 'n gróóte stalschoppe. Den 'êêle stoepe schoongemaakt ee. En den anderen dag nog 's ee? Mee dien vele snêêuw op zaoter- dag. Jao, jao, bie ons in de straote was 't carré. Alles schóóne opge kuust. Op de stoepen teminste." An 'k naor uus lóópen, zien 'k a van verre d'n auto van een kennis staon. ,,'k Dochten da je thuus was. Noe ei je toch wel tied zeker, noe je bie pensioen bin?" Ik knik ken maor es. Ajje, m'n nikke.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 64