301 zeeland
Meten dioxine
kost tonnen
Oude Zeeuwse beelden
Alles schöóne opgekuust
3
Snelrecht: huisarrest
Voetbalvrijwilliger in het zonnetje zetten?
Een van de populairste programma's
van Omroep Zeeland beleeft dit
weekeinde een jubileumuitzending.
zaterdag 8 januari 2011
door Nadia Berkelder
■HH|
VLISSINGEN-OOST - De metingen
naar de uitstoot van dioxine bij fos-
forproducent Thermphos kost de
Zeeuwse gemeenschap tonnen
extra. Die kosten worden niet ver
haald op het bedrijf
Een dag dioxine meten kost 4500
euro, zegt Guus Gabriëlse van de
afdeling handhaving van de pro
vincie Zeeland. „En het is niet ge
bruikelijk om de handhavingskos-
ten te verhalen op de vervuiler. De
provincie moet die kosten zelf be
talen."
De provincie Zeeland heeft een
budget voor metingen bij bedrij
ven, maar alleen voor die metin
gen die regulier plaatsvinden. Van
september tot eind januari zijn en
worden bij Thermphos vijftig
extra metingen verricht, omdat
het bedrijf veel meer dioxine bleek
uit te stoten dan is toegestaan. Die
metingen kosten dus samen
225.000 euro. Als het nodig is,
blijft de provincie ook na januari
metingen uitvoeren bij het bedrijf
Sinds het bedrijf meldde dat er di
oxine uit de schoorsteen komt,
zijn bij Thermphos tweehonderd
metingen naar de stof gedaan, ver
telt Gabriëlse. „Een deel door ons
en het grootste deel door Therm
phos. Ook voor Thermphos lopen
MIDDELBURG - Een twintigjarige
Middelburger is conform de eis
door de politierechter in Middel
burg tijdens een snelrechtzitting
veroordeeld tot een gevangenis
straf van vier weken en een taak
straf van 150 uur, waarvan dertig
voorwaardelijk. De ontkennende
Middelburger gooide op oudejaars
nacht een fles plus vuurwerk naar
brandweerlieden, die op het Mean
derhof in Middelburg druk bezig
waren een brand te blussen. Een
achttienjarige jongeman uit Melis-
kerke gooide op oudejaarsdag in
Aagtekerke een zogeheten thunder-
Ca naar www.zeeuwsevoetbalawards.nl
500E AFLEVERING
door René Schrier
de kosten op: zij huren ook een ge
certificeerd bedrijf in." De metin
gen worden verricht vanaf een
platform naast de schoorsteen.
Met een sonde wordt lucht uit de
schoorsteen afgezogen. Vervolgens
wordt het dioxinegehalte bepaald.
„Een meting bestaat uit drie deel-
metingen", zegt Gabriëlse. „Die
deelmetingen leveren één getal op,
het getal dat we nu steeds naar bui
ten brengen. Waarom dat meten
zo duur is? Er zijn twee mensen
een hele dag bezig bij de schoor
steen, verder moeten er kosten ge
maakt worden voor de analyse en
het schrijven van een rapport."
Bovendien is dioxine meten iets
wezenlijk anders dan het meten
van andere stoffen. „Het meten
van dioxine is analytisch moeilijk,
het is een bijzondere meting om
dat de waarden zo laag zijn. Het
gaat om nanogrammen, dat zijn
heel kleine hoeveelheden. Het is
bij wijze van spreken zoeken naar
een zandkorrel in de tank van een
tankauto."
strike naar agenten en kreeg daar
voor een taakstraf van 150 uur
waarvan dertig uur voorwaardelijk
opgelegd. Een 42-jarige man uit
Kortgene, die tijdens de jaarwisse
ling in Goes uit een café werd ge
zet, werd veroordeeld tot tachtig
uur taakstrafj waarvan dertig uur
voorwaardelijk.
Hij had zich verzet bij zijn aanhou
ding door de politie. In zijn geval
had de officier een hogere staf
geëist. Naast de opgêlegde straffen
zijn de drie ook nog veroordeeld
tot huisarrest tijdens de komende
jaarwisseling.
Het televisieprogramma
Trugkieke van Omroep
Zeeland is een instituut
geworden. Dit weekein
de is de 500-ste aflevering van
Trugkieke te zien. Een uitzending
met hoogtepunten. Sinds het aller
eerste begin van Omroep Zee-
land-televisie -1 oktober 1997 -
een hit en nu samen met het
nieuws, het populairste Zeeuwse
televisieprogramma.
De maker van het programma,
Jan-Willem Antheunisse uit Mid
delburg, krijgt tegenwoordig niet
meer zo veel reacties als vroeger.
„Ik denk wel eens. Wat zijn de
Zeeuwse kijkers verwend. Ze vin
den het al gewoon dat het op vrij
dagavond Trugkieke is. Ze reage
ren niet meer."
Toch mag hij niet mopperen. Nog
steeds benaderen mensen uit heel
Zeeland hem letterlijk met film
pjes uit de oude doos. Op die ma
nier heeft Omroep Zeeland sinds
1997 een flink beeldarchief kun
nen opbouwen van vooral Zeeuw
se hoogtepunten. Want dat is wel
een gegeven: De Zeeuwen namen
de filmcamera ter hand op hoogtij
dagen, als het mooi weer was en
als er iets te vieren was. Er is maar
weinig materiaal van een regenach
tige sombere dag in Zeeland.
Hoewel het archief omvangrijk is,
mist Antheunisse nog wel wat. Zo
zou hij graag beelden zien van het
dagelijks leven in Zeeland tijdens
de oorlog. „Maar ik kan me goed
voorstellen dat het hoofd van de
mensen er niet naar stond om op
dat moment te filmen."
De filmpjes waar de mensen mee
aankwamen, werden bij de om
roep overgezet op digitale banden.
De eerste beelden uit dat archief
zijn inmiddels zo oud dat de kwali
teit al wat begint terug te lopen.
Vandaar dat er bij Omroep Zee
land over wordt nagedacht hoe dat
omvangrijke beeldenbestand voor
het nageslacht goed bewaard kan
blijven.
Nieuw is verder dat steeds meer
Presentator en maker Jan-Willem Antheunisse van het programma met
uitzendingen van Trugkieke via
uitzending gemist op internet te
rug te zien zijn en dat zal vanaf
september alleen nog maar toene
men. Dan is een 'foto van een uit
zending aan te klikken en dan
komt die aflevering in beeld. Ook
welke onderwerpen in de uitzen
dingen aan bod komen.
Als het aan Antheunisse ligt,
wordt al het oude beeldmateriaal
over Zeeland op een of andere ma
nier digitaal ontsloten. Als het aan
hem ligt, komt er bijvoorbeeld in
wordt dan van tevoren aangegeven samenwerking met het Zeeuws
door Rinus WiHemsen
Da's anders ook wa mee
al dien vost ee", zegt
een ouder mannetje
achter uut de polder,
die 'k ielke weke bie 't viskraom te
gen kom. „Mee dien snêêuw kon
ik glad nie in 't durp kommen."
Mee z'n èrms maokt ie 'n gebaor
van: Laot die winter mao verbie
gaon zonder al die troep.
't Was gisteren, vriedagmorgen. 't
Miezert wat. 'n Vrouwe die an 't
andere ènde van 't durp weunt,
geeft bots van de lèèze. „Bie ons in
de straote kon je slieren van den
êêne kant van de stoepe nao den
anderen, 'k Bin in tien daogen de
deure nie uutgewist. 't Was vrêêd.
Géén zand, géén zout. Om de
póöten te breken." De visboer
staot er mao geduldig nao te
luusteren. „Zou 'k voo m'n beurte
gaon?" staon ik te dienken, „want
over 't weer kan je nog wel 'n uur
staon kwaoken en kraoien." Mao
't mannetje uut de polder is ge
wiekster as an ik dienken en steekt
twéé viengers op nao de
visverkööper. Die knikt en pakt
twéé gerookte èrriengen, draoit
die 'n een gróót wit papier en legt
die op de glaozen plaote: z'n
töönbanke. Mee drie toengetjes en
'n bakje wèrme lekkerbekjes d'r
nog bie, steekt onze poldergast al
les in z'n êêne gróóte fietstas.
„Oevee kriege hie van me?" vraogt
-ie. „Da's twaolf eur, vêêrig," is 't
antwoord. „Da gaon 's passen",
zegt ie en legt precies 't losse geld
op de glaozen plaote. En mee 'n
'Goejen dag ee?' riejt ie de Mart af,
richtieng Noordstraote, de polder
in. An d 'êêne kant z'n vis voor de
kommende weke, an d'andere
kant zien ik nog net 'n struuk an-
dieve uut z'n fietstas steken. „De
kost voor 'n êêle weeke", dienk 'k.
Nog een fief vintje, zeker tegen de
tachentig. En taai as 'n wisse.
„Zeg, hie bin toch nie ziek ge
wist?", vraogt de vrouwe die noe
gliek mee mie voo 't viskraom
staot. ,,'k Zien joe al 'n êêle weke
nao de bakker lóöpen." 'k Schud
den 's 'n bitje mee m'n öófd. Nie
te veel, want de leste daogen 'én ik
in bitje last van een stieve nikke.
An de lienkse kant. Da's lastig ee.
Nie allêêne mee zitten of löópen,
maor ook mee slaopen. Gisteren
rocht 'k nie in slaop. Draoien en
kêêren. Affijn, 'k 'oeven 't judder
nie uut te leggen? 't Trekt toet ach
ter m'n lienksen 'öóre."
Of'k d'r a mee nao de dokter bin
gewist? „Voor 'n stieve nikke? Die
zie m'n al ankommen. Nie, 'k
smêêren d'r wa spul an en éérlijk
't moe gezeid wórren: 't vermin
dert dan een stuitje. Jao, Midalgan.
En 'n dasse andoen ee? Jao, allicht.
'Oe je daoran komt? 'k Kan 't nie
zeggen, mao mee dien êêste
snêêuw bin 'k nogal flienk te kêêr
gegaon mee 'n gróóte stalschoppe.
Den 'êêle stoepe schoongemaakt
ee. En den anderen dag nog 's ee?
Mee dien vele snêêuw op zaoter-
dag. Jao, jao, bie ons in de straote
was 't carré. Alles schóóne opge
kuust. Op de stoepen teminste."
An 'k naor uus lóópen, zien 'k a
van verre d'n auto van een kennis
staon. ,,'k Dochten da je thuus
was. Noe ei je toch wel tied zeker,
noe je bie pensioen bin?" Ik knik
ken maor es. Ajje, m'n nikke.