io cryptografie Twintig eeuwen. Zo lang duurt het om een goed versleu teld wachtwoord van tien tekens te kraken. Justitie had dus geluk dat mis- bruikverdachte Ro bert M. zelf zijn wachtwoord vrijgaf. Onbekend is of hij toegang gaf tot alle foto's en films. Want geheime be standen kunnen on zichtbaar worden gemaakt. En dat is niet eens zo moei lijk. vrijdag 7 januari 2011 door Monique Prins beeld Mark Reijntjens Geheime Geheimschrift, of wel cryptografie, roept direct beel den op van spion nen, detectives en oorlogen. Maar ook in het dagelijks leven is crypto grafie alom aanwezig: bij mobiele telefoongesprekken, internetban- kieren, elektronisch stemmen, be lastingaangifte en patiëntendos siers. Cryptografie zorgt ervoor dat bestanden alleen toegankelijk worden voor degene die de juiste sleutel heeft om een bestand te openen. Het beveiligen van infor matie is kinderlijk eenvoudig. Dat is een prettig idee voor iedereen die graag online winkelt en ban kiert. Vervelend is dat ook crimine len hun gegevens zo makkelijk kunnen versleutelen. Robert M. verborg zijn kinderpor nobestanden via het programma Truecrypt, dat gratis is te downloa den. Hoe werkt zo'n encryp- tie-programma precies? Encryptie is een soort geheimschrift, waarbij een bestand (tekst, film, foto) flink door de war wordt gegooid zodat het helemaal onleesbaar wordt. Voor het terugrekenen is een wachtwoord of sleutel nodig. Dat is ook weer een getal dat bij het re- kenproces wordt gebruikt. Truecrypt heeft een goede naam, zegt cryptograaf Benne de Weger van de Technische Universiteit Eindhoven. Truecrypt maakt ge bruik van het programma AES dat volop wordt gebruikt door de Amerikaanse overheid. „Het is nog nooit gelukt om dit program ma te kraken", zegt De Weger. „En dat zegt wel wat, want er worden veelvuldig pogingen gedaan om de sleutel te vinden. Truecrypt ge bruikt verschillende lagen van sleu tels. Er is een sleutel om de juiste sleutel te vinden om toegang te krijgen tot versleutelde informatie. Zo bouw je verschillende beveilig de lagen in." Elet is onduidelijk of het wacht woord dat Robert M. gaf, toegang verschafte tot alle informatie. Er kunnen (foto)bestanden op zijn computer staan die versleuteld blij ven. Sterker nog, zijn computer kan bestanden hebben die niet eens herkenbaar zijn als bestan den. En het is lastig zoeken naar iets waarvan je niet weet of het be staat. De Weger: „Geheime bestanden zien eruit als willekeurige nullen en enen, als een soort ruis die niet herkenbaar is als een bestand." Als er veel geheugen in gebruik is, kan dit wijzen op geheime bestanden. Maar het geheugen kan ook écht worden opgeslokt door ruis. De politie moet op zoek naar mo gelijke sporen in het geheugen van de computervan Robert M., zegt universitair hoofddocent wiskun de Wieb Bosma. „Truecrypt doet net alsof het geheime mapje er niet is. Maar ergens op zijn compu ter staan mogelijk resten van het programma dat hij heeft gebruikt om bestanden te versleutelen. Dat kan een ingang bieden. Ik begrijp dat de politie zich voor het hoofd sloeg dat ze zijn computer had af gesloten om mee naar het bureau te kunnen nemen. Als ze dat niet hadden gedaan, konden ze mis schien zijn wachtwoord en alle be standen waar hij net naar heeft ge keken al eerder opsporen. Een pijn lijke constatering." De zwakste schakel van cryptogra- fische technieken is de mens. „Kies een sterk wachtwoord. Liefst met hoofdletters, cijfers en leeste kens. Iemand die jouw bestand wil kraken zal als eerste op zoek gaan naar namen van vriendinne tjes, honden en verjaardagen. Die moet je dus niet gebruiken. Deel je wachtwoord niet met te veel men sen, zoals bij WikiLeaks is ge- 4 beurd. Soms wel een miljoen men sen hadden toegang tot de vertrou welijke informatie die naar Wiki Leaks is gelekt. Er hoeft maar één rotte appel tussen te zitten en het gaat mis." Er zijn veel misverstanden over een goed wachtwoord, zegt Bos ma. „Veel mensen die online ban kieren denken dat ze hun wacht woord op elk moment weer op nieuw bij de bank kunnen opvra gen. Maar dat kan niet. Dat zou be-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 10