een dolle dribbel
25
Aanval van Vlissingen:
Coe Moulijn op links,
Sjaak Swart op rechts
Delta stopt met
sponsoring Delta Tour
In Menföri'a®
1937 2011
woensdag 5 januari 2011
P-
msmem wem
'Hij was een linkeraanvaller, net
zo'n speler als Messi nu. Hij was
een grote persoonlijkheid.'
Robin van Persie, oud-Feyenoorder
'Ik heb met en tegen hem
gespeeld en hij was een
vriend van mij.'
Sjaak Swart, oud-Ajacied
Hij was de beste Feyenoor-
der aller tijden, vinden ze in
Rotterdam. Coen Moulijn,
'Coentje' voor de oudere
fans, overleed gisternacht
op 73-jarige leeftijd.
Coen Moulijn werd gebo
ren op 15 februari 1937 in
Rotterdam en groeide op
in de wijk het Oude
Noorden, daar waar ook Faas Wil
kes, die andere voetbalicoon, zijn
jeugd beleefde. Vlak bij Moulijn
woonde de veel jongere Wim Jan
sen, nóg zo'n Feyenoorder, die
met groot ontzag de verrichtingen
van zijn beroemde en oudere
buurtgenoot volgde. Moulijn oe
fende zijn trap tegen een muurtje
waar later ook Jansen gebruik van
maakte. Helaas: de stadsvernieu
wing slokte Rotterdams beroemd
ste muurtje op, al werd later op
een speelplaats in de buurt een
nieuw muurtje opgericht.
Coen Moulijn maakte van het 'bin
nendoor dreigen, buitenom gaan'
zijn vaste handelsmerk. Tegenstan
ders wisten dat hij dat deed, had
den zich er allemaal danig op voor
bereid, maar toch trapten ze er ie
dere keer weer in. Moulijns razend
snelle eerste meters zorgden er ver
der voor dat hij ook niet meer te
achterhalen was.
De dolle dribbel van Moulijn - het
dreigen, even de broek optrekken,
de handbeweging langs de neus -
werd in de rust van thuiswedstrij
den in de Kuip op het veld zelfs
tot in detail nagebootst door ie
mand die daar, tot groot enthou
siasme van het Feyenoord-pu-
bliek, een perfecte imitatie neerzet
te. Moulijn zelf, hoewel hij zich er
in die dagen nooit openlijk tegen
verzette, kon het niet echt waarde
ren: „Ik was daar niet zo blij mee."
Bij Xerxes - zijn eerste club - speel
de hij in de jeugd nog linksbinnen
in het toen veel voorkomende sys
teem met een vijfmansvoorhoede;
later werd hij linksbuiten. Hij
moest dat echt leren, liever speel
de hij in die dagen nog op het mid
denveld. Op de velden naast de
Kuip oefende hij dagelijks zijn la
ter zo kenmerkende passeerbewe
gingen. Als linksbuiten van Feye
noord kon hij zich volledig aan
het verdedigende werk onttrekken
omdat Cor Veldhoen als back ach
ter hem speelde én al het vuile
werk opknapte.
Moulijn speelde 487 wedstrijden
voor Feyenoord, zijn club. In Oran
je speelde hij 38 keer en maakte
hij vier doelpunten. Bij Feyenoord
waren het niet zijn 84 doelpunten
die hem zijn faam bezorgden. Hij
liet vooral anderen, spitsen als Cor
van der Gijp en later Ove Kindvall,
scoren. Het was zijn geweldige ver
mogen een tegenstander op te zoe
ken, te passeren en een snijdende,
meestal perfecte voorzet bij de spit
sen af te leveren, dat hem be
roemd maakte.
In Feyenoords succesvolste jaar
1970 was hij er bij toen de Europa
Cup 1 werd gewonnen ten koste
van Celtic (2-1) en in een dubbel
tegen het Argentijnse Estudiantes
de la Plata (uit 2-2 en thuis
1-0-winst) de wereldbeker werd
binnengehaald. Moulijn, Ridder in
de Orde van Oranje Nassau, werd
met Feyenoord vijf keer landskam
pioen (in 1961,1962,1965,1969 en
1971), in 1965 en 1969 won hij ook
de KNVB-beker.
Na zijn voetballoopbaan, die zich
bij Feyenoord tussen 1955 en 1972
afspeelde, bemoeide Moulijn zich
vooral met zijn dames- en heren
modezaak. Hij stond bekend als
èen gezelligheidsmens. Met een
glas wijn of whisky op tafel, rol
den de anekdotes over vroeger tij
den over zijn lippen.
Thuis had Moulijn de zorg over
zijn gehandicapte zoon Raymond,
aan wie hij ooit een nier afstond.
Die werd door het lichaam van de
jongen afgestoten waarna een
nichtje van Moulijns zoon een
nier doneerde. Augustus vorig jaar
overleed Raymond. Sindsdien
ging het bergafwaarts met Coen
Moulijn die, zo zeggen vrienden,
de levenslust kwijtraakte.
In 2009 werd zijn in brons gego
ten evenbeeld op het voorplein
van de Kuip geplaatst. Hij was er
in goede gezondheid zelfbij, ook
al was hij vele jaren daarvoor al
eens getroffen door een hartaan
val. Moulijn bleek geraakt door de
hommage, maar verwachtte dat
het dure beeld niet lang onbescha
digd zou blijven. „Ik ben van Feye
noord en daar houdt niet iedereen
van," zei hij bij die gelegenheid.
Tot op vandaag bleef het beeld ech
ter ongeschonden, zodat zich gis
teravond een grote menigte rond
'Coentje' kon verzamelen om af
scheid van hem te nemen.
Hans Leber
door Rudy Boogert
VLISSINGEN - Coen Moulijn links
buiten, Sjaak Swart rechtsbuiten,
dat zou een aanval zijn om van te
watertanden... Het Nederlands elf
tal was echter het enige podium
waarop de kwaliteiten van de
ras-Feyenoorder en de oer-Ajacied
konden samensmelten. Toch? Nee,
toch niet. Ook VC Vlissingen
kreeg het voor elkaar. In 1974 speel
de de club aan de Irislaan met
Moulijn op links en Swart op
rechts!
Terwijl het Nederlands elftal zich
opmaakte om de wereld te verove
ren tijdens het WK van 1974, lie
ten Moulijn en Swart zich strikken
voor een wedstrijd in Vlissingen.
De tegenstander was het Duitse
FC Hoechst, dat uitkwam in de re-
gionalliga. De wedstrijd was in de
steigers gezet door fioechst-Hol-
land Vlissingen en met name door
Arnold Parre, destijds redactie-se
cretaris van het bedrijfsorgaan van
de industriereus.
„Ik heb Moulijn en Swart onafhan
kelijk van elkaar benaderd", vertel
de Parre destijds. „Ze zagen het
aanvankelijk als een niemendalle
tje, maar toen de één hoorde dat
ook de ander zou spelen, verzeker
den ze er een prestigeslag van te
zullen maken." Beide clubiconen
hadden al een punt gezet achter
hun actieve loopbaan in het prof
voetbal. Moulijn in 1972 (hoewel
hij daarna nog bij de amateurs van
Xerxes speelde), Swart in 2973.
Philip Krant was op die zaterdag
middag de 2e juni van 1974 eenma
lig ploeggenoot van de twee natio
nale grootheden. 4,Ik kan me herin
neren dat ze voor de wedstrijd alle
bei behoorlijk in de tape werden
gezet. Als ik me niet vergis, had
Swart zelfs zijn eigen verzorger
meegenomen. Maar Moulijn zat
ook goed in de zwachtels hoor.
Volgens mij hebben ze allebei de
wedstrijd niet uitgespeeld."
Volgens het krantenartikel van des
tijds haalde alleen Swart het einde
niet. Halverwege de tweede helft
raakte hij geblesseerd. Moulijn
haalde het eindsignaal van scheids
rechter Frans Derks (ja, die van
dat strakke broekje) wel. „Onmid
dellijk dribbelde de vroegere Fe-
ijenoordlinksbuiten als de weer
licht naar de uitgang van het veld
om aan de bestorming van al te
geestdriftige 'bewonderaars' te ont
komen." Nog steeds populair.
„Ik kijk niet zo op tegen mensen",
vertelde Krant gisteren, „maar het
was wel een hele happening. Mou
lijn en Swart gedroegen zich rond
de wedstrijd heel normaal hoor.
Ook al ben ik een Ajax-volger, ik
heb Coen altijd goed kunnen waar
deren. Ik heb hem best vaak zien
spelen bij de klassiekers tussen
Ajax en Feyenoord en ook bij
Oranje. Dat was een genot voor
het oog."
Echt vaak kwam Moulijn niet in
Zeeland. Op oudjaarsdag 1964 peil
de de PZC de mening van toenma
lige BN'ers over de provincie.
Waar denkt u aan als u het woord
Zeeland hoort, werd Moulijn ge
vraagd. Zijn antwoord: „Aan veel
water. En aan grote polders. Neen,
ik ben er nog nooit geweest, ik
ken het alleen van de landkaart.
Als de dammen er eenmaal liggen
en ik in een uur in Zeeland kan ko
men, ga ik er zeker eens kijken."
Dat moment liet een kleine tien
jaar op zich wachten. Vlissingen
had de stille hoop dat de rasaanval
lers Moulijn en Swart de aanvallen
de onmacht waarmee de club dat
seizoen had gekampt (21 goals in
24 duels), tegen FC Hoechst een
keertje konden verlichten. Beide
sterren toonden flitsen van hun
kunnen. De PZC kopte 'Sjakie:
conditie en hard schot; Coentje'
trucdoos'.
De oud-internationals konden ech
ter niet voorkomen dat Hoechst
met een 2-0-zege terug naar het
oosten ging. In de media werd ge
suggereerd dat de Duitsers door
het meespelen van Moulijn en
Swart zich 'extra hadden opgepept
naar een nog sterkere wil om te
winnen'. Krant verwoordde het
gisteren minder omslachtig: „Die
Duitsers konden flink schaven."
door Koen de Vries
Adrian Lewis maakte een thriller van de finale tegen Gary Anderson. Hij gooide al vroeg een ninedarter, bouwde
een voorsprong op, gaf die bijna weg, maar herstelde zich op tijd. foto Rebecca Naden/AP
MIDDELBURG - Hoofdsponsor Delta
stopt met de sponsoring van de
wielerronde die als Delta Tour Zee
land door het leven gaat. Het
Zeeuwse energiebedrijf zal dit jaar
op 10, 11 en 12 juni voor het laatst
naamgever zijn van de driedaagse
wedstrijd. Of het het einde bete
kent van de ronde is onzeker. Di
verse andere sponsoren willen wel
doorgaan.
De kans bestaat dat de Delta Tour
opgaat in een nieuwe wedstrijd,
een etappekoers tussen Rotterdam
en Antwerpen. Het idee daarvoor
ontstond na het succes van de
Tour-start in Rotterdam, afgelopen
zomer. Bij de proloog en de eerste
etappe van Rotterdam - via Zee
land - naar Brussel, stonden hon
derdduizenden wielerliefhebbers
langs de kant. De organisatie van
de Delta Tour is benaderd om in
deze nieuwe ronde te participeren.
Ook Delta zou contacten hebben
met de nieuwe organisatie.
Het is de bedoeling dat de nieuwe
wedstrijd in 2012 voor het eerst ge
houden wordt en deel uitmaakt
van de ProTour, de hoogste catego
rie wedstrijden van wereldwieler
bond UCI. De eerste besprekingen
tussen de nieuwe organisatie en
de ASO, die onder meer de Tour
organiseert, zijn december vorig
jaar al gehouden. Eén van de etap
pes moet net als de eerste etappe
van de Tour 2010 door Zeeland lo
pen, met Rotterdam en Antwer
pen als start- en finishplaats. Da
vid Luteijn, de voorzitter van het
organisatiecomité van de Delta
Tour, was gisteravond niet voor
commentaar bereikbaar.
