io ie11
ONE/11 'Misschien gaan sommige dingen nu even beter op Cuba, maar we
mogen nog steeds niet protesteren, hebben geen internettoegang.'
De site Onen.nl wil
een ander geluid bij
het nieuws laten
horen: niet cynisch,
maar positief!
Over mensen die
zich met hart en
ziel inzetten voor
een betere wereld.
One11 versus 9/11
Lu Jianfii voert een
eenzame strijd te
gen machts
misbruik binnen
de Chinese over
heid. Hij filmt be
stuurders van over-
heidswagens die
zich niet aan de re
gels houden.
Dit verhaal van
Remko Tanis, cor
respondent voor de
ze krant, is -
een van de inzen
dingen voor Onen.
woensdag 5 januari 2011
reageren?
nieuwsredactie@wegener.nl
Rebellie is de tweede natuur van de Cubaanse
punkrocker Gorki. Hij verkeert daardoor in per
manente oorlog met het Castro-regime. Lees zijn
verhaal op www.mijnkrant.nl/buitenland
Mensen
met oplossingen
door Niek Opten
Het was geen al te
best jaar, 2010. Ne
gatieve woorden
als 'verhuftering',
'crisis', 'klimaat
ramp', 'vervlak
king' en 'bezuinigingen' voerden
de boventoon, „In de media al
thans. Er zijn genoeg mensen die
met alles wat in hun bereik ligt,
hoe klein ook, zich inzetten voor
een betere wereld. Maar van dit
soort helden hoor je vaak weinig."
Aan het woord is Bas Mesters, zelf
werkzaam voor die media, als cor
respondent in Italië voor de NOS
en NRC Handelsblad. Sinds deze
week is zijn One11.nl in de lucht,
een website met verhalen over
'personen die bouwen en niet bre
ken'. „Mensen die de problemen
te lijf gaan, soms met gevaar voor
eigen Teven, vaak onbaatzuchtig en
altijd tegen de hoofdstroom in."
Mensen als de Keniaanse zaken
vrouw Atia Yahya die zorgde dat
miljoenen landgenoten toegang
'Wat zegt het dat zoveel
journalisten in zo'n drukke
tijd kosteloos meewerken?'
kregen tot betaalbare gezondheids
zorg, over Normawati uit Indone
sië die opkomt voor de rechten
van arbeidsmigranten en over strij-
der-poeet Xhabir Derala die pro
beert een betere plek van Macedo
nië te maken.
Mesters (45) liep al langere tijd
rond met het idee om de 'lokale
hélden' een podium te geven.
Acht jaar is de Brabander (Oister-
wijk) nu correspondent in Rome.
„De laatste tijd heb ik het gevoel,
ook ingegeven door reacties van
mensen, dat veel artikelen worden
gezien als bevestiging van stereo
typen: de streken van Berlusconi,
corruptie, maffia. Maar daarmee
doe je de Italianen geen recht." En
dat geldt net zozeer voor mensen
in Afrika, Amerika, en waar niet.
„Lokaal zetten veel mensen zich in
voor veranderingen. Die mensen
citeer ik ook in mijn artikelen,
maar sommigen verdienen meer
ruimte."
Mesters wil er geen goednieuws-
show van maken. „Voor alle bijdra
gen geldt de journalistieke distan
tie, de kritische blik, onverkort."
Meer dan zestig journalisten, over
wegend correspondenten afkom
stig van allerlei media, hebben
hun medewerking al toegezegd.
Tot verbazing van Mesters. „Wat
zegt het dat zoveel journalisten in
zo'n drukke tijd kosteloos meewer
ken? En dat geldt ook voor het in
ternetbedrijf en de eindredacteu
ren. Opvallend is ook dat bijna ie
dereen direct een naam wist om te
portretteren." Remko Tanis, corres
pondent voor onder andere deze
krant in China, is een van de deel
nemers. „Mensen praten veel over
problemen, zonder oplossingen
aan te dragen. Deze mensen probe
ren dat wel, hoe klein soms ook.
Dat spreekt mij enorm aan."
Joris Luyendijk, oud-correspon
dent in het Midden-Oosten,
kwam in 2006 met zijn boek Het
zijn net mensen, een kritische be
schouwing over de in zijn ogen
subjectieve rol van de media. Doel
van Onen is niet om kritiek te le
veren op de journalistiek in het al
gemeen en mediabedrijven in het
bijzonder, benadrukt Mesters.
„Het is geen initiatief uit onvrede.
De afgelopen jaren heb ik diverse
Onen-achtige verhalen gemaakt
en de NRC was daar blij mee.
Maar de structuur van de media is
nou eenmaal zo dat je daar als cor
respondent niet altijd aan toe
komt." Want een mooi portret
van een bijzonder persoon of ge
bied waar nooit de schijnwerpers
op zijn gericht vergt veel tijd. „Re
dacties vragen van een correspon
dent dat die zich richt op het grote
nieuws. Veelal moet je binnen een
dag een artikel leveren. Dat is
goed, dat soort verhalen moeten
ook geschreven worden."
Mesters beseft dat hij het getroffen
heeft. Zijn opdrachtgevers, NOS
en NRC, besteden veel aandacht
aan het buitenland en hebben veel
geld over voor een uitgebreid cor
respondentennetwerk. Maar ook
collega's van andere media zien
Onen niet als protestsite. „Ik maak
zelf deel uit van het systeem. Als
ik vind dat het anders moet, dan
moet ik daar wat aan doen", zegt
Remko Tanis.
„Er is de laatste jaren wel wat ver
anderd: kranten snijden in budget
ten, verhalen moeten korter. Maar
ik ben daar niet cynisch onder. Ik
kan mijn ideeën en verhalen altijd
goed kwijt", zegt Jessica Maas, ac
tief in Turkije mede namens deze
krant. Ze maakte voor Onen een
portret van Sevgül Uluda op Cy
prus, die zich inzet voor nabe
staanden van burgers die verdwe
nen tijdens de oorlog in de jaren
zeventig. „Ik citeerde haar in een
groter verhaal over de vermiste Cy
prioten, twee jaar geleden. De
kranten zitten dan niet direct op
nog een artikel over dit onder
werp te wachten."
Mesters noemt de website Onen
een cadeau aan de Nederlandse be
volking. „Het is aan de lezers om
te bepalen wat er mee gebeurt. Als
die er geen prijs op stellen dan is
het snel afgelopen. Maar zo lang
deze bal blijft rollen, hollen wij er
achteraan."
De naam van de site verwijst naar
de eerste maand van dit jaar het
moment dat die de lucht in ging.
Maar One11 lijkt niet voor niets
heel erg op 9/11,11 september
2001, de dag van de aanslagen iri
de VS, die nog steeds voor veel ne
gatief nieuws zorgt in de wereld.
Inmiddels hebben meer dan zes
tig journalisten, overwegend bui
tenlandcorrespondenten van veel
verschillende media, hun medewer
king toegezegd. Van de Telegraaf
tot regionale kranten en van RTL
tot de Volkskrant. De verhalen wor
den gedoseerd gebracht, elke dag
komen er een of meer nieuwe op
de site te staan.
door Remko Tanis
Het is donker in Zheng-
zhou. Vier mannen kij
ken boos de camera in.
Een van hen draagt een
gouden ketting en een strak wit
shirt dat niets van zijn brede borst
kas verhult. De man haalt uit. De
camera beeft, het beeld hapert.
Een paar seconden later meppen
ze alle vier. „Toen ben ik wegge
rend", vertelt Lu Jianfu wanneer
hij de beelden terugziet op zijn lap
top. De man in het witte shirt was
verantwoordelijk voor bouwprojec
ten in Lu's woonplaats Zheng-
zhou, hoofdstad van de Chinese
provincie Henan. Dankzij die posi
tie reed hij rond in een zwarte Au
di met speciale nummerborden
van de overheid. „Hij stond ver
keerd geparkeerd, dus heb ik dat
gefilmd", zegt Lu. „Alle vier de
mannen zijn nu hun baan kwijt,
omdat ze begonnen te slaan en ik
de beelden had."
Lu Jianfu (46), in het dagelijks le
ven cameraman bij de regionale
omroep van Henan, filmt in zijn
vrije tijd bestuurders van over-
heidsvoertuigen die de regels aan
hun laars lappen. „Sommigen
springen uit de auto en beginnen
meteen te slaan zodra ik de came
ra aanzet." Vroeger trokken ze ook
vaak aan zijn haar, vertelt hij, re-
