Zelfs een
e-mail
naar de
koningin
7 het moment
''Bij de IND voeren
ze alleen maar de
regels uit
Vrijdag 24 december 2010
John Andriessen (39) uit Vlissingen is
op volle zee als hij op maandag
1 februari een verontrustend
telefoontje krijgt: zijn zwangere,
Filippijnse vrouw Charito mag niet
naar Nederland komen. Andriessen is
verbijsterd, net als zijn ouders. Zij
hebben de brief van de Immigratie en
Naturalisatiedienst (IND)
opengemaakt en hun zoon gebeld.
Andriessen: „Ik dacht: O, het is Jantje
de Zeeman weer. Zelfs mijn ouders
waren verontwaardigd. In Nederland
is de overheid niet zo aardig voor
zeemannen. Ze doen in Nederland
alsof zeeman niet zo'n net beroep is."
Het telefoontje zorgde voor de nodige
frustratie, verzekert Andriessen. „De
volgende dag lagen we in Noorwegen,
helemaal in het noordelijkste puntje.
We konden niets doen omdat de
stenen die we moesten laden,
vastgevroren zaten. Die dag stuurde
ik 53 e-mails. Naar alle kranten, de
Consumentenbond en zelfs naar de
koningin. Op woensdag stond het in
de krant, de volgende dag al
probeerde de IND mij te bellen. Dat
lukte niet omdat ik aan het werk was.
Uiteindelijk had ik op maandag de
directeur van de IND aan de telefoon.
Die zei dat alles teruggedraaid was."
door Nadia Berkelder
ance Nathan Andriessen heeft de
neus van zijn moeder Charito.
Voor de rest is het jongetje één
brok Hollands welvaren: mollig,
met bolle wangen en blauwe
ogen. Lance kwam op 10 september in het
ziekenhuis in Goes ter wereld, maar het had
niet veel gescheeld of hij was op de Filippij
nen geboren.
Want zijn vader John Andriessen (39) kreeg,
tot zijn grote verbazing en woede, in februari
nog te horen dat zijn vrouw, de Filippijnse
Charito (29), niet bij hem in Vlissingen
mocht wonen. Het stel trouwde in augustus
2009. Een paar maanden later, in december,
raakte Charito zwanger. Ze dachten dat het
regelen van een verblijfsvergunning een for
maliteit was. Dus Andriessen wist niet wat
hij hoorde toen de Immigratie- en Naturalisa
tiedienst (IND) hem liet weten dat zijn
vrouw niet welkom was. De reden? Hij is zee
man en dus voor de helft van de tijd in het
buitenland. 'Er kan geen sprake zijn van duur
zaam samenwonen en het voeren van een ge
meenschappelijke huishouding', zo meldde
de afwijzingsbrief
Andriessen was verbijsterd. Hij heeft een goe
de baan bij een keurige Nederlandse werkge
ver, offshorebedrijf Tideway in Breda. Hij
kan zijn gezin dus prima onderhouden. Maar
inderdaad: hij is weken van huis voor zijn
werk, dus is zijn vrouw ook weken achtereen
alleen. „Ik kan de brief van de IND niet an
ders vertalen dan dat elke persoon die werk
zaam is als zeevarende, in de bagger of in de
offshore, het recht óm samen te wonen, wordt ontnomen."
De starre houding van de IND leidde tot in de Tweede Kamer tot
verontwaardiging. Kamerlid Krista van Velzen van de Socialis
tische Partij riep lotgenoten op zich te melden. Het duurde vervol
gens nog geen week voordat de directeur van de IND hoogstper
soonlijk aan de telefoon hing om te vertellen dat er een fout ge
maakt was door de dienst. Hij bood bovendien zijn excuses aan.
In de woonkamer hangen nu twee slingers met geboortekaartjes
aan het plafond. Speciaal voor de visite wordt Lance uit de box ge
haald. John Andriessen en zijn vrouw Charito kunnen hun han
den niet van Lance afhouden. Hij slaapt op schoot, vader speelt
met zijn voetjes. „We lopen er heel veel mee. Dat vindt hij zelf
heel fijn. Hij kan dat wel vijf uur volhouden."
Charito wilde dat haar zoontje John-Nathan ging heten. )ohn
vond dat niets. „Toen we Lance Armstrong in de krant zagen, wa
ren we er uit."
Lance's kinderkamer is wit, met groene accenten, in zijn wiegje
ligt een pluchen voetbal. Vader John is fervent PSV-supporter.
„Op de Filippijnen hebben ze zo'n kamertje waar ze met negen
mensen in wonen", zegt hij. „Charito heeft haar familie verteld
dat ze in een kasteeltje woont"
„Ik ben niet boos op de IND", zegt Andriessen. „Ze voeren ook al
leen maar de regels uit. Dat is jammer, maar aan de andere kant
ook begrijpelijk. Toch zoeken ze natuurlijk wel redenen om te wei
geren. Ik ken de verhalen. Een vriendin van ons. werd geweigerd
omdat haar man een euro te weinig verdiende. Op een jaarinko
men! Ik moet wel zeggen dat het in ons geval uiteindelijk heel
snel afgehandeld is. Op het kantoor van de IND waren we binnen
twintig minuten klaar."
Charito kwam in april naar Nederland, rechtstreeks vanuit haar
woonplaats Cebu op de Filippijnen. Het was eenzaam voor haar.
Lange tijd was ze alleen in Vlissingen, omdat haar man zijn vrije
dagen wilde opsparen voor als de baby geboren was. „Het is af en
toe moeilijk voor haar, zonder familie", vertelt Andriessen. „Al
heeft ze intussen wel wat vriendinnen leren kennen op Neder
landse les: in Vlissingen blijken meer Filippijnse vrouwen te wo
nen." Charito: „We komen elke zaterdag bij elkaar. We koken en
eten samen en we gaan met zijn allen winkelen. Ja, dat zijn alle
maal vrouwen met een Nederlandse man."
Ze weet dat ze haar familie de komende tijd, misschien wel jaren,
niet zal zien. „Ik kan ze zien op de webcam", zegt ze. „Ik chat met
mijn zus en mijn ouders op de computer."
„Ik wil liever niet hebben dat Lance zo jong met het vliegtuig
gaat", zegt Andriessen. „Zelf heb ik altijd heel erg veel last van
mijn oren op lange vluchten. Je ziet dat die kleintjes het zwaar
hebben op lange vluchten. Als hij anderhalfjaar is, mag hij reizen.
In de tussentijd proberen we Charito's zus Teresa hierheen te krij
gen."
Het is wennen in Nederland voor Charito. Ze vindt het moeilijk
oprecht enthousiast te zijn over Vlissingen. Het Nederlandse eten
vindt ze niet lekker. Aardappelen en groenten eten, vindt ze een
straf En ze heeft het niet zo op de winter. Haar vriendinnen heb
ben haar horrorverhalen verteld over die van vorig jaar.
„Het is het gebrek aan daglicht", zegt Andriessen. „Ze vindt het
moeilijk op'te staan als het donker is. En ze weigert winterkleding
aan te trekken. Dat vindt ze zo zwaar aanvoelen." Om haar heim
wee te bestrijden, kijkt Charito Filippijnse televisieseries op haar
laptop.
De bevalling was zwaar. Lance moest na 21 uur weeën uiteindelijk
met een keizersnede worden gehaald. Dat is de reden dat Charito
eigenlijk liever niet nog een kind wil. „Eén is wel genoeg. John wil
nog wel een baby, maar ik wil echt niet meer. Ook omdat John
steeds van huis is. Het is al moeilijk genoeg." Bovendien heeft ze
toekomstplannen: Charito wil in april examen doen voor haar cur
sus Nederlands. En dan wil ze gaan werken.
Als haar man weg is, woont Charito alleen in Vlissingen. „Ik ben
vijf of zes weken weg", vertelt John. „Maar daarna ben ik dezelfde
periode thuis. Er zijn toch weinig vaders die dat kunnen zeggen.
Hoe we communiceren? Mailen en skypen is meestal lastig. De
laatste keer was er geen internet aan boord. Dat is vaker het geval
op baggerschepen. Ik bel in ieder geval wel elke dag."
