het moment 6
Vrijdag 24 december 2010
foto
Diana
Schellen
Als ik naar de speeltuin
liep, riepen de mensen:
'Martin, zing eens wat!'
Ik was net zo oud als
Heintje Simons, die
toen heel bekend was.-En dan zong
ik. Ich bau dir ein Schloss, Omaatje lief
en natuurlijk Mamma. Dat wilden ze
horen."
In de speeltuin 'op de berg', zoals
dat in het dorp Schinveld heet, gaf
Martin Hurkens zijn eerste optreden.
Hij was 9.
Twintig jaar later wordt hij ingelijfd
bij het Mannenkoor uit zijn Limburg
se geboortedorp. „Het koor had een
dirigent met wie het klikte. Ik ging
op muziekles, werd lid van nog
twee koren, trad overal op." -
Tijdens een optreden in de f
Schouwburg in Heerlen -
het is inmiddels 2009 -
maakt iemand een filmpje
en zet het op internet. In
een paar maanden tijd
wordt het 1.700 keer beke
ken. Hurkens: „Dat was zo
spannend, om die hits op
internet te zien!"
Ook in Hilversum maakt
het filmpje indruk. Ene
Nienke uit Hilversum belt.
„Ik heb hier een YouTube-
filmpje voor me. Bent u dat
echt? Dan móét u meedoen
met Holland's got talent
Martin Hurkens, in 2008
ontslagen en werkloos
thuis, denkt even na en
zegt dan: „Okee. Laten we
maar eens kijken wat het
wordt."
De rest is geschiedenis. Vrij
dag 10 september van dit
jaar zien bijna 2,6 miljoen
mensen hoe 'Paparotti', de
koosnaam die hij van zijn
kinderen krijgt, de talenten
jacht Holland's got talent
wint.
Even lijkt het nog mis te
gaan. „Bij de halve finale
kwamen drie bussen vol
fans uit mijn geboortedorp.
Ik mocht ze niet zien. De
organisatie wilde dat ze uit
hun dak zouden gaan als ze
me op de bühne zagen.
Toen ik opkwam, was de
zaal een gekkenhuis. Overal
zag ik bekende gezichten,
mensen die daar speciaal
voor mij zaten. Met een
knoop in mijn maag kwam V
ik naar de microfoon lopen.
Het intro begon, de mensen
juichten en applaudisseerden weer.
Ik kon niet meer horen waar ik in
moest zetten. Pas bij het refrein
werd de zaal rustiger en kon ik de
muziek weer volgen. Wat de men
sen aanzagen voor een gebrek aan
emotie, was mijn poging grip te krij
gen op de situatie. Het kon niet uit
mijn hart komen, het was een waar
deloos optreden. Gelukkig dat het pu
bliek mij naar de volgende ronde
stemde."
Hij had er drie dagen de pest over in.
„Daarna heb ik tegen mezelf gezegd:
Je pakt die tweede kans. Je gaat zin
gen, voor jezelf En het maakt niet of
je tweede, derde of zesde wordt, als
je maar met een goed gevoel naar
huis gaat. Dat gevoel heb ik meege
nomen."
Aan emotie geen gebrek tijdens de
finale. Kort ervoor moest Hurkens
zijn schoonzuster begraven. „Zij bel
de me elke dag op. Altijd vroeg ze
me na een optreden hoe het geweest
was."
Op haar begrafenis zong hij Unafurti-
va lagrima, over het afscheid van een
geliefd iemand. Met datzelfde lied
zou hij, nog vol van emotie, op
10 september de finale van Holland's
got talent winnen.
In november, toen zijn debuut-cd
Sognare uitkwam, weer een klap:
zijn zwager overleed. „Ik heb steeds
het gevoel dat ze over mijn schouder
meekijken", zegt Martin Hurkens.
„Wat mij nu allemaal overkomt, het
kan geen toeval meer zijn. Een goede
vriend zei me: het is geen toeval, het
valt je toe."
Aan de trap in zijn huis hangt één
van de drie Italiaanse pakken die hij,
gratis en voor niets, aangemeten
Vrijdag 10 september begint voor de werkloze
bakker Martin Hurkens om 6 uur. Opstaan, krantje,
koffie, boterham met kaas.
Om 10 uur wordt hij verwacht in kasteel
De Schafielaar in Barneveld, voor de opnamen van
Holland's got talent. Hurkens praat tegen de spiegel
„Ik heb zangles gehad. Ik heb geleerd onder druk te
presteren. Ik weet wat ik kan. Dit kan ik."
Iets voor 10 uur arriveren Hurkens en zijn twee
dochters in Barneveld. In een foyer lopen zeker
tachtig andere kandidaten rond. Even schiet het door
hem heen: 'Wat kom ik hier doen?' Wachten. Koffie,
kletsen, stemoefeningen. Het is bijna 3 uur in de
middag als Hurkens aan de beurt is. De
noodprothese die hij de dag ervoor van de tandarts
heeft gekregen, ter vervanging van de slechte tand in
zijn ondergebit, Iaat hij uit. Beter van niet. Het zou
hem bjj liet zingen kunnen hinderen.
Zo stapt hij het podium op, helemaal zichzelf.
In de zaal 500 dolenthousiaste mensen, 5 meter voor
hem de jury, overal camera's. Als de eerste noten
eruit zijn, vallen de monden van de juryleden open.
Mensen komen overeind. Beginnen te klappen.
Staande ovatie. Nog eens en nog eens
aan denk, kryg ik nóg kippenvel."
Q
door Ondine van dér Vleuten
kreeg. Hij is inmiddels bekomen van
de verbijstering. „Daar moest ik toch
echt aan wennen, dat je zomaar een
pak van 1.600 euro op kunt halen."
De plaatselijke Mazda-dealer gaf
hem een flinke korting, daags voor
hij vernam dat hij gratis een Toyota
had kunnen krijgen.
„Maar ik gun het de plaatselijke mid
denstand."
In het dorp maken ze er flauwekul
mee. „Bij de kassa in de super zeggen
ze: laat Hurkens maar betalen!"
Eigenlijk heeft de bekendheid hem
alleen maar positieve dingen ge
bracht. „Valse vrienden heb ik niet.
Hier in het dorp gunnen ze me het
succes. Ik zat in de WW, maar ver
dien nu drie keer zoveel als vroeger.
Het autorijden naar optredens vind
ik nog het meest bezwaarlijk. Als
mijn vrouw Marian rijdt, proberen
we er steeds een dagje aan te plak
ken. Dan treed ik alleen op als er een
hotel wordt geregeld. We slapen lek
ker uit, nemen een ontbijtje en rij
den op het gemakje naar huis."
