Baarmoeder 121 draagmoederschap Commercieel draagmoederschap is in India legaal en dus een groeiende industrie. Westerse stellen met een kinderwens kunnen in honderden Indiase ziekenhuizen en klinieken hun embryo in 'een gehuurde baarmoeder' laten plaatsen. Voor 20.000 euro heb je een eigen baby. vrijdag 24 december 2010 door Maaike Boersma Sunita (34) en Pujah (27) zijn allebei hoog zwanger van een kind van iemand anders. Sunita is weduwe en draagt een baby van een Amerikaans stel. Pujah is kleu terjuf, heeft een man en kinderen, is zwanger van een kind dat na ge boorte wordt opgehaald door een echtpaar uit Hong Kong. Sunita en Pujah krijgen ongeveer 5.000 euro per kind. Ze zijn voor een controlebezoek in de 'vruchtbaarheidskliniek' van dokter Anoop Gupta in Delhi. Aan de gevel prijkt een bord met de foto van een blije, blanke baby en de tekst: Birthplace of Joy. Binnen zitten zwangere vrouwen in kleurige gewaden op de trap naar de wachtruimte op de eerste verdieping. De wachtruimte, niet veel meer dan een veredelde huis kamer, staat vol kitscherige beeld jes. Aan de wanden hangen pola roidfoto's van gelukkige stellen met hun kersverse kindje. Blanke stellen met blanke baby's. De baby's zijn gedragen en ge baard door de Indiase vrouwen, zo als Sunita en Pujah, uit de kliniek van dokter Gupta. De tientallen vrouwen die hier op de banken in de wachtruimte zitten, zijn alle maal draagmoeder, of willen dat graag worden. Over een paar we ken of maanden zullen ze, als alles goed gaat, ook een blank kindje ba ren voor de onvruchtbare stellen uit Europa of Amerika. De wester se stellen 'huren' in Delhi een In diase baarmoeder, zoals dokter Gupta rent-a-wombhet letter lijk noemt. Sunita is zeven maanden zwanger van een baby van een Amerikaans stel.„Ik las over draagmoederschap op internet. Mijn man is overle den en door draagmoeder te zijn kan ik geld verdienen om mijn twee eigen kinderen te verzorgen. Ik wil er een huisje van kopen." Om roddels van buren te voorko men, is ze de laatste maanden van haar zwangerschap van het platte land naar Delhi gekomen om hier de zwangerschap uit te zitten. 'Indiase vrouwen zijn gewend aan zware arbeid en hebben sterke spieren' Sinds commercieel draagmoeder schap in 2002 in India legaal werd, is het booming business. Duizen den stellen uit de hele wereld - maar vooral uit Amerika, Europa en Japan - reizen naar Delhi om hier hun laatste kans op een 'ei gen' kindje waar te maken. Een droom die in India al gauw vier keer minder kost dan thuis. In de Indiase kliniek wordt met ei gen sperma en eicel in de reageer buis een embryo 'gemaakt', die bij een Indiase draagmoeder wordt ge plaatst. Zij zal het kind voor hen dragen tot ze in het ziekenhuis gaat bevallen waarna het kind met een wordt afgestaan. Dit alles kost het stel zo'n 20.000 euro, waarvan de draagmoeder on geveer een kwart krijgt en de arts van de kliniek de rest. Is de wens- moeder onvruchtbaar, dan wordt een eidonór ingeschakeld. Alleen al in Delhi zijn er tien kli nieken voor commercieel draag moederschap. Dokter Gupta zegt wekelijks één of twee baby's ter wereld te helpen; 90 procent hier van is voor buitenlandse stellen. De draagmoeders werft hij onder de lokale bevolking, de wensou- ders dienen zichzelf aan via zijn website. Het loopt storm, zegt de dokter. Het slagingspercentage van draagmoederschap ligt volgens hem op 60 tot 70 procent. Er zijn echter klinieken die dat percentage vergroten door twee draagmoe ders in te zetten. „Ik bied een standaardpakket met één draagmoeder en één embryo plaatsing voor 12 lakh (24.000 eu ro), maar voor 16 lakh (32.000 eu ro) heb je een luxer pakket waarbij twee draagmoeders tegelijk wor den bevrucht en je dus meer kans op succes hebt", zegt gynaecologe Manika Khanna vanuit haar kleine praktijk in het oosten van Delhi. Zelfheeft ze zo al vijftig kinderen ter wereld geholpen. Ook zij zegt een wachtlijst te hebben en ook een tekort aan draagmoeders. Khanna begrijpt de kritiek op het draagmoederschap niet zo. „Het is een win-win-situatie, je helpt een kinderloos stel, en een draagmoe der verdient geld en doet een goe de daad." De praktijk is veel minder roos-

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2010 | | pagina 12