Een avontuurlijk
paradijs vol met
lege drankblikjes
Kerstconcert Musica
Cordis extra feestelijk
uit 5
donderdag 23 december 2010
Lies Pauwels, Ellen Coemans en Manja Topper in Freetown van Dood Paard.
de dubbele hekken van het vakan
tiecomplex is het zuchten van de
échte wereld te horen." Zo wordt
een voor Europese toeristen ge
bouwd resort in een West-Afri
kaans land beschreven. Daar ont
moeten drie vrouwen op zoek
naar twee weken 'avontuurlijk pa
radijs' elkaar. Hun gesprekken zijn
- onder een dun laagje tijdelijke
vrouwenvriendelijkheid - hard, cy
nisch en ontnuchterend. (Tekst
van de immer vlijmscherpe Rob
de Graaf) Maar ze krijgen pas hun
volle kracht in het decor, dat in
zijn eenvoud 'schokkend' en 'kla-
terkletterend' is. Heel het podium
ligt vol met een halve meter hoge
woestenij van lege drankblikjes,
daartussen smetteloos witte (ter
rasstoelen in twee keurige rijen.
De actrices waden, wankelen,
wroeten op en af. Het schrijnende
in het kwadraat. Een fascinerende
herwerking van de film Vers le Sud
uit 2005.
De twee citaten van de vorige ali
nea mogen dan al wat ouder zijn,
ze passen nog altijd naadloos en
vlekkeloos op het werk van Dood
Paard. Werk dat je niet onberoerd
kan laten. De dichtstbijzijnde kan
sen om het mee te maken zijn op
13 januari in de Rotterdamse
Schouwburg, op 18 en 19 januari
in de Monty in Antwerpen
(0032-32389181).
En dan natuurlijk De avon
den, de toneelbewerking
naar de legendarische ro
man van Gerard Reve. Ik heb het
niet altijd begrepen op dat soort
bewerkingen. Maar deze (vorige
weejin de Stadsschouwburg van
Middelburg) was bijna onberispe
lijk. Goed gecast, voor alle persona
ges, maar natuurlijk vooral voor
Frits (Thomas Cammaert). Een on
grijpbaar mannetje met twee zie
len in zijn borst, waar hij dan ook
nog een adder aan koestert. 1\vee
zielen, de een vertwijfeld, de an
der kleinburgerlijk. Vechtend om
voorrang, om een stem. Iemand
die niet bij machte is om iets te le
ren van het recente verleden (de
Tweede Wereldoorlog is nog maar
net voorbij, maar bijna zonder een
spoor) en die (daarom?) geen toe
komst voor zich ziet. Maar zo ie
mand is desondanks toch niet
leeg, er zit nog altijd van alles war
rigs in zo'n hoofd.
De roman vertelt het, en het to
neelstuk laat zien wat er onder
zo'n hoofd dan allemaal toch nog
beweegt. (Knappe lichaamstaal!)
Net als bij kortsluiting. Dat werkt
foto Sanne Peper
niet, maar geeft wel veel geknetter
en vonken. Ook hier. verknipte en
verstoorde personages. Genóten
ook (vreemd genoeg) van de va
der van Frits (Bas Keijzer), meege-
leden met de moeder (Ma-
rie-Christine de Both).
Wat meteen opviel en een heel
sterk effect had, was het feit dat al
les helemaal vooraan op een on
diep toneel speelde (in geen jaren
meer gezien). Het maakte alles zo
tweedimensionaal, zo bevreem
dend daarom. Anekdotisch. Licht
jes karikaturaal. Alsof alles wel be
stond, maar toch niet kón bestaan.
In tegenstelling tot wat Reve (van
een eerdere versie) vond, niet 'bo
ven plot en materie' maar juist
een heel stuk ónder dat plot en
die materie. Als dat bestaat, ten
minste.
En ik denk dat.
Willem Nijssen blikt elke
week vooruit - en terug -
op bijzondere
toneelvoorstellingen in het
Zeeuwse podiumaanbod.
Na de lange lijst van
aankomende podium
kunst, mag de vooruit
blik dit keer wat kor
ter zijn. Volgende week gaat de
ze rubriek op kerstreces. En dan
is het alweer januari 2011. Dan
ga ik (op de 13e en 14e) zeker in
Gent naar de nieuwste voorstel
ling van Ultima Thule, Ooster
lengte. Welk klein Zeeuws thea
tertje durft ze eens programme
ren? Fabelachtig mooi poppen
spel...
Verder (al op 7 januari) in Vlissin-
gen de nieuwste van cabaretier Jo-
chen Otten, zijn vierde voorstel
ling. Met zijn eersteling (In Leven
den Lijve) kaapte hij in één theater
seizoen prijzen weg op Cameret-
ten en Holland Casino en werd hij
finalist bij het Leids cabaretfesti
val. Wat blijft er over als aanstor
mend talent is uitgeraasd?
Over durven programmeren ge
sproken. Onlangs zag ik (buiten
Zeeland dus) Freetown van Dood
Paard, een Amsterdams toneelge
zelschap. Een collectief zelfs, dat
het al meer dan vijftien jaar vol
houdt om voorstellingen te maken
zonder regisseur en zonder vorm
gever. Marijn van der Jagt be
schreef hun werk in 2004 in Vrij
Nederland in één frapperende zin:
„Bij Dood Paard dringt de heden
daagse buitenwereld zich op aan
het publiek en aan de mensen op
het podium." Een andere (van
Chris Keulemans): „Dood Paard
blinkt uit in verknipte en verstoor
de personages." Met een van de
mensen van het collectief stond ik
na te praten. Ze zouden maar wat
graag naar Zeeland komen... Maar
niemand vraagt het hun.
„Het eiland van vrijheid ligt in
een oceaan van ellende en buiten
Enkele leden van Musica Cordis repeteren voor het kerstconcert.
De kerstconcerten van Vo
caal Ensemble Musica Cor
dis hebben dit jaar een
extra feestelijk tintje. Het kamer
koor uit Goes viert haar vijftienja
rig bestaan.
Vanavond treedt het koor op in de
Blasiuskerk in Heinkenszand. Daar
bij volgt het de Engelse traditie
van het Festival of Lessons and Ca
rols. Het programma omvat Once
in royal David's city, Christmas
night, O nata lux, Es ist ein Ros ent-
sprungen, Cold December's winds
were stilled, Greensleeves, Ding
dong, merrily on high, God rest you
merry, gentlemen, Simeon's song,
The Lord bless you and keep you, Ni
no Lindo, Jesus Child en O come, all
ye faithful.
Ter gelegenheid van het 15-jarig be
staan is met de kinderen en klein
kinderen van een aantal koorleden
een jongeren/kinderkoor gefor
meerd. Dat levert een belangrijke
bijdrage aan het concert
Kerstconcert Musica Cordis, vanavond
in de Blasiuskerk in Heinkenszand.
Aanvang: 20.00 uur. Musica Cordis en
het jongeren/kinderkoor werken
morgen ook mee aan de
Kerstnachtdienst in de Oostkerk in
Middelburg. Aanvang: 22.00 uur.
