roeit de bondscoach waardering
sport 131
Brons voor vermoeide Schreuder
Het leek een jubeljaar te worden, 2010. Een jaar
waarin Bert van Marwijk en Oranje geschiedenis
gingen schrijven. Maar de heilige missie op het WK
in Zuid-Afrika duurde drie minuten te lang. De
bondscoach heeft zijn bitterste nederlaag een plaats
gegeven, maar in zijn hoofd maalt het nog steeds.
Simpele zege voor
koploper FC Zwolle
Rus overtuigend
naar laatste vier
zaterdag 18 december 2010
BERT VAN MARWIJK
niet onuitputtelijk. „In balbezit wa
ren we niet goed genoeg, het was
wat verkrampt. Achteraf hoorde ik
dat een aantal spelers te maken
had met een extreme spanning.
Een enorme druk, die ze nog
nooit gekend hadden. Dat snap ik
ook wel. Het was de WK-finale,
het hoogste podium dat je kunt be
reiken. Veel spelers waren niet
zichzelf. De Spanjaarden vertelden
later dat ze vooraf erg bang voor
ons waren. En dat ze in de tweede
helft het gevoel hadden eraan te
gaan, terwijl wij helemaal niet
goed waren. Misschien heeft een
aantal van onze spelers na de
kwartfinale tegen Brazilië wel het
gevoel gekregen dat dat al een heel
knappe prestatie was. Heel mense
lijk, maar dat kan ook voor berus
ting zorgen. Op veel van die zaken
heb je geen invloed."
T a, zegt hij, boven alles voelt hij
I waardering. Vice-wereldkampi-
oen, in de grootste mondiale
sport. Beste nationale elftal in het
jaar 2010: vijftien keer winst, één
gelijkspel, één nederlaag. Ge
kroond tot coach van het jaar in
Nederland, als baas van de ploeg
van het jaar. De kritiek op het spel
van Oranje, bij vlagen bijtend,
heeft hij al lang achter zich gela
ten. Nederland zou volgens bepaal
de stromingen een kille en dode
lijk effectieve machine zijn ge
weest, die de klassieke Hollandse
school verloochende. Als een prin
ses die de mascara heeft afgepoetst
om de troon te kunnen bestijgen.
Van Marwijk kan er niets mee.
„Volgens rapporten van de Fifa is
Spanje het beste land van de 21e
eeuw, met een ongelofelijk goede
generatie voetballers, waar wij net
tegenaan 'hikken'. Wij vormden
het team dat het best in elkaar
stak, onderling het best afgestemd
was en samen met Spanje het
meest aanvallend gespeeld heeft.
Dat er mensen anders naar kijken,
daar heb ik me wel eens aan ge
stoord. Maar dat ben ik helemaal
kwijt. Ik denk dat je anders moet
kijken naar de aantrekkelijkheid
van de sport. Als je dertig jaar gele
den een tennispartij zag tussen
Borg en McEnroe, dan zag je een
mooie slicebal, die dan nog te ha
len was. Tegenwoordig gaat het zo
snel dat dat moment er niet meer
is. In het voetbal is het hetzelfde.
Het veld is nog net zo groot als
honderd jaar geleden. Alleen: men
sen worden groter, sterker, sneller,
beter georganiseerd, tactisch beter.
Uiteindelijk worden de ruimtes
kleiner. Er zijn weinig teams die in
die hele kleine ruimte soms nog
heel mooie dingen kunnen laten
zien."
Zijn emoties hield hij, zoals altijd,
goed verborgen. Zelfs op D-Day.
De kapitein van het schip zag zijn
matrozen huilen toen de Spaanse
armada had toegeslagen, maar zelf
gaf hij niet toe aan de tranen. Wat
niets zegt over zijn diepste gevoe
lens, die intens moeten zijn ge
weest. Van Marwijk stortte zich
immers vol overgave op het pro
ject Oranje, zoals hij dat ook deed
bij al zijn andere werkgevers. Het
doel was altijd heilig, maar de weg
ernaartoe zeker ook.
Het is geweldig om met
mensen te werken en te
proberen samen iets te
presteren. Mijn mooiste momen
ten beleef ik als ik zie dat een
groep spelers beloond wordt. Dat
je daar samen aan gewerkt hebt en
ik vanaf de zijkant kan toekijken.
Dat kan de finale van de Uefa Cup
zijn, of een wedstrijd tegen Brazi
lië. Maar dat kan ook bij de ama
teurs van RKVCL (de club in Maas
tricht waar hij vier jaar trainer
was). Ik weet nog dat we daar een
heel moeilijk seizoen hadden. Ik
had mijn spits tot het einde van
de competitie geschorst, omdat hij
te laat was bij een bespreking.
Frans heette hij, grote jongen, een
bokser. We moesten twee beslis
singswedstrijden spelen om in de
eerste klasse te blijven. We won
nen met 2-1, nadat de eerste in 0-0
was geëindigd. De supporters
barstten in huilen uit. In stoet
naar de kantine, een prachtige
oude boerderij met de bestuurska
mer boven, om te feesten. Toen ik
wegging kreeg ik een afscheidsre
ceptie. Frans kwam als eerste naar
me toe om me te bedanken. Hij
had een prachtige tijd gehad, zei
hij. Daar kan ik van genieten."
Het verhaal van Frans wil hij graag
op lezingen vertellen, om maar te
illustreren hoe complex het trai
nersvak is. De boodschap: een
coach moet consequent en
Bert van Marwijk en aanvoerder Giovanni van Bronckhorst zijn euforisch na de gewonnen halve finale tegen Uru
guay (3-2), op het WK in Zuid-Afrika. foto Koen van Weel
straight zijn, maar ook aanvoelen
wanneer hij moet afwijken. „De
weg gaat rechtdoor, met af en toe
een kronkel. De kronkel bepaalt
vaak de kwaliteit en ook de creati
viteit van de leidinggevende."
Hij moest die filosofie in het jaar
van het WK geregeld naar de prak
tijk vertalen, wellicht vaker dan
hem lief was. De lipleesaffaire
rond Robin van Persie en het onge
noegen van Rafael van der Vaart
over zijn repeterende wissel wist
hij met een stevig gesprek glad te
strijken. De zoveelste woeste tack
le van Nigel de Jong, de man van
de beruchte karatetrap, dwong
hem tot een uiterste sanctie: een
verbanning uit Oranje. Hoewel het
imago van de spijkerharde midden
velder een geweldige deuk kreeg,
weigert zijn coach hem definitief
af te serveren.
Ik heb nergens spijt van en zou
vrijwel alles hetzelfde doen. Al
leen vind ik wel dat Nigel dit
jaar erg veel over zich heen gekre
gen heeft. Terwijl ik weet dat hij
zulke dingen niet expres doet. Hij
heeft ongelofelijk veel pech gehad
met sommige situaties. Hij doet
dat niet met opzet, maar heeft
heel veel over zich heen gekregen.
Dat heeft ie niet verdiend." Zijn
pitbull mag in 2011 terugkeren, als
de vice-wereldkampioen al weer
ver op weg is naar het volgende
doel: het EK 2012. Van Marwijk,
die na het WK fysiek en mentaal
zo uitgeput was dat hij zich nauwe
lijks kon motiveren voor een nieu
we kwalificatiecyclus,-heeft de ho
gesnelheidstrein van Oranje al
weer ferm op het spoor van die
nieuwe missie gezet. Maar station
Johannesburg, hoe ver weg ook,
zal nooit echt uit het zicht verdwij
nen bij de man die zich binnen
twee jaar opwerkte tot best preste
rende Oranje- coach uit de histo
rie. Ja, Bert van Marwijk had daar
ook zomaar als wereldkampioen
kunnen staan, na dat tropenjaar,
bij dat monumentale gebouw in
New York. Imagine. Stel je voor.
„Het besef, dat je toch een unieke
prestatie hebt geleverd, komt later.
Tweede van de wereld is natuur
lijk ook uniek. Dat zal niet zo snel
meer gebeuren."
Barry van der Hooft
en Roel Wiche
MAASTRICHT
Weer of geen weer, FC Zwolle gaat
gewoon door met winnen. De kop
loper van de Jupiler League zege
vierde gisteravond in Maastricht
voor de veertiende keer deze com
petitie. Tegen MW werd het 2-0.
Met 43 punten heeft de ploeg in
middels een gat van elf punten ge
slagen met nummer twee FC Vo-
lendam. De achtervolger speelde
wel een wedstrijd minder.
MW-FC Zwolle was de enige wed
strijd in de Jupiler League die kon
doorgaan.
ROTTERDAM
Toernooifavoriete Arantxa Rus
heeft gisteren zonder problemen
de halve finales bereikt van de Re
aal Tennis Masters. De nummer
één van de plaatsingslijst was in de
kwartfinales duidelijk te sterk voor
haar 14-jarige opponente Indy de
Vroome: 6-1 6-2. De Vroome, die
met een wildcard werd toegelaten
tot het evenement in Rotterdam,
verraste donderdag nog Angelique
van der Meet. De regerend Euro
pees kampioene onder de 14 jaar
was tegen Rus echter kansloos.
DUBAI - Er was iets. Het straalde
van zwemster Hinkelien Schreu
der af. Maar ze wilde het er niet
echt over hebben. Ze zei vooral
heel vaak dat ze erg blij was met
het brons dat ze gisteravond tij
dens het WK kortebaan in Dubai
veroverde op de 100 meter wissel
slag. Waarschijnlijk was dat ook
werkelijk zo, was de derde plaats
het maximaal haalbare geweest.
„Dit is gewoon een hartstikke
mooie medaille, een van de mooi
ste die ik heb", klonk het, terwijl
ze haar plak vastpakte en die even
heel intens bekeek.
Schreuder wees gisteren na de race
(59,53)» gewonnen door de Ameri
kaanse Ariana Kukors (58,95), op
een voorbereiding die moeilijk
was geweest, mompelde iets over
begeleiding, maar slikte de rest in.
Ja, ze was voor goud gekomen, ui
teraard. „Je komt altijd voor goud.
Maar dit is fysiek en mentaal best
een zware race geweest. Ik ben zo
ontzettend blij dat ik toch een me
daille heb behaald."
Een medaille ging aan Inge Dekker
voorbij. Ze greep op de 50 vlinder
naast het eremetaal. Dekker eindig
de als vijfde en was ook ietsje lang
zamer dan in de halve finale.
Jonkie Sharon van Rouwendaal
werd ook vijfde, op de 200 rug,
maar voor haar was dat een prach
tig resultaat. De pupil van Jacco
Verhaeren verbeterde opnieuw
het Nederlands record. Moniek Nij-
huis plaatste zich op de 100 meter
schoolslag als achtste voor de fina
le van vandaag.
